Ένας Αγιοπετρίτης που διαπρέπει στον τομέα της Αεροναυπηγικής και της Αιολικής Ενέργειας
Η Ευρωπαϊκή Ακαδημία Αιολικής Ενέργειας του απένειμε φέτος το βραβείο καλύτερης διδακτορικής διατριβής σε ευρωπαϊκό επίπεδο για το έτος 2012, για τη συνεισφορά και τα καινοτόμα στοιχεία της διατριβής του στον τομέα της αιολικής ενέργειας
Ο Δημήτρης Χόρτης γεννήθηκε στον Άγιο Πέτρο της Λευκάδας τον Αύγουστο του 1980 και το 1998 έγινε φοιτητής στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών. Κατόρθωσε όμως να αποφοιτήσει το 2004 στο επιστημονικό πεδίο που πραγματικά τον μάγευε: Αεροναυπηγική. Συνέχισε στο Πανεπιστήμιο Πατρών, με μεταπτυχιακό στα Συστήματα Αυτοματισμού (2006) και διδακτορικό (2012). Οι διακρίσεις του ξεκίνησαν με τη βράβευση από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας για την άριστη επίδοση σπουδών στο 5ο έτος του τμήματος Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών. Έπειτα, το 2008, ως μέλος της ομάδας του ανεμοκίνητου οχήματος «Ζέφυρος», βραβεύθηκε στον 1ο Παγκόσμιο Αγώνα «Racing Aeolus» για την καλύτερη χρήση ανταλλακτικών και επιμέρους μηχανικών μερών.
Τέλος, εφέτος, στις 11 Οκτωβρίου, η Ευρωπαϊκή Ακαδημία Αιολικής Ενέργειας του απένειμε το βραβείο καλύτερης διδακτορικής διατριβής σε ευρωπαϊκό επίπεδο για το έτος 2012, για τη συνεισφορά και τα καινοτόμα στοιχεία της διατριβής του στον τομέα της αιολικής ενέργειας. Σήμερα παραμένει ως ερευνητής στο Εργαστήριο Τεχνικής Μηχανικής και Ταλαντώσεων της σχολής του και υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία ως τον Δεκέμβριο. Στο περιθώριο όλων αυτών, τρέχει, ποδηλατεί, ιστιοσανιδώνει τα κύματα και δρα ως εθελοντής ναυαγοσώστης του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.
Τον ρώτησα γιατί η εργασία του ήταν τόσο σημαντική ώστε να βραβευθεί πανευρωπαϊκά.
Μου απάντησε:
| – Αντικείμενό της ήταν η ανάπτυξη ενός καινοτόμου πεπερασμένου στοιχείου δοκού και προτύπων για τη μη γραμμική συμπεριφορά πτερυγίων πολύ μεγάλων ανεμογεννητριών, ισχύος άνω των 5 ΜW. Λόγω του αυξημένου μήκους, τα σύγχρονα πτερύγια παρουσιάζουν έντονη μη γραμμική συμπεριφορά, η μελέτη της οποίας δεν καλυπτόταν πλήρως από τα υπάρχοντα μοντέλα. Απώτερο στόχο της διατριβής απετέλεσε επίσης η προσομοίωση των προηγμένων σύνθετων υλικών που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των πτερυγίων, καθώς και η ικανότητα της πρόβλεψης σημαντικών ιδιοτήτων της πτέρυγας, όπως η δομική απόσβεση (structural damping) ολόκληρης της κατασκευής. Ουσιαστικά η διδακτορική μου εργασία απετέλεσε εξέλιξη της έρευνας που επιτελείται τα τελευταία 10 χρόνια από την ομάδα «Ανάλυσης Κατασκευών και Ευφυών Υλικών». Η συγκεκριμένη ομάδα συστάθηκε από τον καθηγητή Δ. Σαραβάνο, του οποίου το επιστημονικό υπόβαθρο και η άριστη συνεργασία που αναπτύξαμε συνετέλεσαν στην επιτυχή έκβαση της εργασίας μου. |
Στη συνέχεια τον ρώτησα ποιοι τον βράβευσαν και ποια είναι η ελληνική συμμετοχή στην πανευρωπαϊκή αιολική έρευνα. Μου είπε:
| – Η βράβευση έγινε από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Αιολικής Ενέργειας (www.eawe.eu), στην πόλη Oldenburg της Γερμανίας. Η εν λόγω ακαδημία αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα σε 12 χώρες και 37 φορείς που δραστηριοποιούνται στον τομέα της αιολικής ενέργειας. Σε ετήσια βάση βραβεύει έναν καταξιωμένο ερευνητή για τη συνολική συμπεριφορά του και έναν νέο ερευνητή για την καλύτερη διδακτορική διατριβή – που εφέτος ήμουν εγώ. Όσο για την ελληνική συμμετοχή στο επιστημονικό πεδίο της αιολικής ενέργειας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, εκπροσωπείται από ερευνητές του εργαστηρίου Τεχνικής Μηχανικής και Ταλαντώσεων του Πανεπιστημίου Πατρών (Καθ. Δ. Σαραβάνος, Θ. Φιλιππίδης), του Εργαστηρίου Αεροδυναμικής του ΕΜΠ (Καθ. Σ. Βουτσινάς, Β. Ριζιώτης) και του ΚΑΠΕ (Π. Χαβιαρόπουλος). Η ελληνική ερευνητική ομάδα ενεργοποιείται και συμμετέχει συστηματικά στα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά προγράμματα (όπως το UpWind) και συνεργάζεται σε υψηλό επίπεδο με κορυφαία πανεπιστήμια της Ευρώπης, όπως το Delft της Ολλανδίας, το DTU της Δανίας και το Πανεπιστήμιο της Στουτγάρδης της Γερμανίας. |
Τον ρώτησα αν θα υπάρξει «συνέχεια της διατριβής του» στο νέο κοινοτικό πρόγραμμα, το Innwind. Μου απάντησε ότι «ναι», στο νέο πρόγραμμα θα αναζητήσουν τρόπους ενεργούς προσαρμογής του σχήματος των πτερυγίων στις καιρικές συνθήκες -όπως με «κράματα μνήμης»- προκειμένου να έχουν πάντα τη βέλτιστη απόδοση. Στη συνέχεια επέμεινα με τις προοπτικές εγχώριας ανάπτυξης μιας τέτοιας αιολικής τεχνογνωσίας. Έβλεπε τέτοια περιθώρια; Μου είπε:
| – Αν υπήρχαν οι οικονομικές προϋποθέσεις, θα έστηνα μια επιχείρηση κατασκευής καινοτόμων πτερυγίων για ανεμογεννήτριες οικιακής χρήσης. Υπάρχει μεγάλο πεδίο εκεί, ακόμη και για υβριδικά ανεμο-ηλιο-γεωθερμικά συστήματα. Αλλά δεν βλέπω να υπάρχουν οι οικονομικές προϋποθέσεις -ούτε καν το θεσμικό πλαίσιο που θα υποστήριζε τέτοιες επενδύσεις- οπότε ήδη ψάχνω για μέλλον στο εξωτερικό. |
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ όπου μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Τάσου Καφαντάρη με τίτλο «Όσα φέρνει ο άνεμος!»
Η Ένωση Αγιοπετριτών Αττικής συγχαίρει τον νεαρό επιστήμονα που είναι και μέλος της τράπεζας αίματος. Του ευχόμαστε καλή επιτυχία και καλή συνέχεια στο έργο του.
Ο πρόεδρος
Απόστολος Αντύπας