Λευκάδα, ποιοτικός προορισμός – του Νίκου Γράψα*

Αν δεν θέτεις το σωστό ερώτημα, παίρνεις συνεχώς λάθος απάντηση!

Έχω παρευρεθεί σε αρκετές συναντήσεις και συσκέψεις για τον τουρισμό στην Λευκάδα, όπως η πρόσφατη του Επιμελητηρίου. Σε όλες «ψάχνουμε» περισσότερους ανθρώπους να μας επισκεφθούν, αναζητούμε νέες αγορές και καλύτερους τρόπους σύνδεσης με το νησί. Ποτέ όμως δεν τέθηκε ως κεντρικός (ίσως και μοναδικός) στόχος, η εξάλειψη των αρνητικών μας.

Μια βαθιά τομή δηλαδή, με όσα κάνουμε μέχρι σήμερα.

Η Λευκάδα δεν πάσχει από τουρίστες «γενικώς». Η Λευκάδα έχει σοβαρό, σοβαρότατο πρόβλημα, από την έλλειψη ποιότητας. Αν και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του νησιού είναι μοναδικά και σκανδαλώδη! ως προς τις φυσικές ομορφιές του, η χρήση τους εγκυμονεί κινδύνους. Σαν να σου χαρίζουν ένα διαμάντι, και να το χρησιμοποιείς για να χαράζεις τζάμια…

Το μάρκετινγκ, η προώθηση, η διαφήμιση, είναι η τέχνη της πώλησης ενός προϊόντος. Τι γίνεται όμως όταν το ίδιο το «προϊόν» έχει σε πολλά σημεία σαπίσει;

Μήπως δεν χρειάζεται για 1-2 χρόνια να κάνουμε απολύτως τίποτε για την «προώθηση» της Λευκάδας, αλλά να ενσκήψουμε στο εσωτερικό δικό μας πρόβλημα; Μήπως πρέπει να οριοθετήσουμε την επιχειρηματική μας δραστηριότητα και να ξεκόψουμε από το κακό παρελθόν μας; Μήπως σήμερα (εποχή βαθιάς κρίσης εκτός των άλλων) απαιτείται να δημιουργήσουμε ο καθένας στον χώρο που κινείται επαγγελματικά και ιδιωτικά, μια μικρή νησίδα ήθους και πολιτισμού ;

Χρήματα «εύκολα και γρήγορα» από πελάτες-θύματα ή από κράτος-πάροχο, να τα ξεχάσουμε για πάντα.
Τα προσεχή μνημονιακά χρόνια, δεν θα είναι σημαδεμένα μόνον από την χρεοκοπία μιας κεντρικής διαχείρισης που απέτυχε παταγωδώς (και κινδυνεύει να μας πνίξει όλους μέσα στα απόνερα), αλλά απέτυχε συγχρόνως και η λογική της «ευκολίας» μας.

Πριν ναυαγήσουμε οριστικά, ας εξαντλήσουμε τις δυνατότητές μας

Ποιος δεν γνωρίζει ότι τώρα τον χειμώνα φτιάχνονται φαγητά για να «ζεσταθούν» τον Αύγουστο σε φούρνους μικροκυμάτων και να σερβιριστούν ως φρέσκα, σε ανυποψίαστους πελάτες-θύματα; Ποιος δεν γνωρίζει ότι στα πρωινά που σερβίρουμε στα ξενοδοχεία μας δεν θα αφήναμε τα παιδιά μας να δοκιμάσουν; Ποιος δεν υπήρξε μάρτυρας δεκάδων περιγραφών από επισκέπτες-θύματα, που περιγράφουν με λεπτομέρειες την εκμετάλλευση που υπέστησαν από άλλες επιχειρήσεις και επαγγελματίες;

Αγνοούμε το γεγονός ότι λύματα ρίχνονται σε ανοιχτές σούδες στην Βασιλική και αλλού; Ότι στον αβαθή κόλπο των Συβότων πολλά μαγαζιά δεν τηρούν τις προδιαγραφές στο αποχετευτικό, με τραγικές συνέπειες; Αγνοούμε το γεγονός ότι το γνήσιο μέλι Λευκάδας δεν είναι πάντα τόσο αγνό; Ότι τα καμένα λάδια από τις κουζίνες μας ρίχνονται σε αποχετευτικά δίκτυα; Ότι το μπλε χρώμα των κάδων ανακύκλωσης δεν σημαίνει τίποτε για πολλούς; Ότι πέραν του κεντρικού προβλήματος των σκουπιδιών, υπάρχουν δεκάδες μικρές τοπικές χωματερές που πετάμε σκουπίδια όλοι μας;

Ακούμε συνεχώς «να ρίξουμε τις τιμές, να κάνουμε προσφορές, για να έλθει κόσμος». Σίγουρη συνταγή αυτοκτονίας. Η Λευκάδα δεν πάσχει από «καλές τιμές». Προσφέρει δίκλινα το καλοκαίρι από 30 έως 230 ευρώ και διαισθάνομαι ότι περισσότερο κινδυνεύουν να κλείσουν αυτοί που πουλάνε με 30 ευρώ. Επομένως, κάθε τιμή πρέπει να είναι απλά «έντιμη». Να ανταποκρίνεται πλήρως σε αυτά που υπόσχεται και προσφέρει και τίποτε άλλο. Αν η «φτηνή» τιμή, ήταν συνταγή επιτυχίας, τότε όλος ο κόσμος θα πήγαινε στα Τίρανα με 45 ευρώ το δίκλινο και όχι στην Φλωρεντία με 200 ευρώ αντίστοιχα.

Ας αφιερώσουμε, λοιπόν, την φετινή χρονιά (άλλωστε δεν υπάρχουν και χρήματα για κάτι άλλο), στην απόκτηση ψηγμάτων παιδείας, όχι με την «πανεπιστημιακή» έννοια, αλλά με το παράδειγμα και το ήθος των παλιών ανθρώπων που έδειχναν και ποιούσαν πράγματα με ισορροπία, σεβασμό στους ανθρώπους και στην γη γύρω τους, ανθρώπους που φιλοξενούσαν, που ζούσαν με στερήσεις ίσως. Αλλά ζούσαν…

Η αέναη αγωνία μας για ποσοτική μεγέθυνση, για άνοιγμα αγορών, για κρουαζιερόπλοια και αεροπορικές συνδέσεις, θα πέσουν όλα στο κενό, αν δεν γίνει αντιστοίχηση με την ποιότητα της ζωής μας πρωτίστως, που θα φέρει και την ποιότητα στις υπηρεσίες μας.

Μα, δεν υπάρχουν άραγε και πάρα πολλές καλές ή και άριστες επιχειρήσεις, πολύ καλά εστιατόρια, άριστα καταλύματα, επαγγελματίες οδηγοί ταξί;
Φυσικά και υπάρχουν. Δυστυχώς όμως, δεν αρκεί! Για να επιτύχει το «πρόγραμμα σωτηρίας» στην Λευκάδα, πρέπει να γίνει καθολικό στοιχείο η ποιότητα. Πρέπει να φτάσουμε στο σημείο να το απαιτήσουμε πρώτα από τον εαυτό μας, κατόπιν από τους συναδέλφους επαγγελματίες και όλοι μαζί από την πολιτεία. Να το απαιτήσουμε, όμως. Και να το πετύχουμε! Ας κάνουμε μεταξύ μας ένα εσωτερικό «καλό» μνημόνιο (χωρίς τρόικα), και να το εφαρμόσουμε.

Η συνολική προσπάθεια του Επιμελητηρίου Λευκάδας για το θέμα του τουρισμού είναι αξιοπρόσεκτη και χρειάζεται υποστήριξη, αλλά φοβάμαι ότι θα ναυαγήσει για δυο λόγους. Αφενός απαιτεί χρήματα που δεν υπάρχουν, αφετέρου (και κυρίως) δεν μας βάζει υπόλογους μπροστά στις ευθύνες μας

Η Πολιτεία, δυστυχώς μοναδική σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο, δεν έχει στην κατοχή της αναγκαία εργαλεία για την χάραξη στρατηγικής για τον τουρισμό, αλλά και συνολικά για την ανάπτυξη (απουσία χωροταξικού σχεδιασμού, δασικών χαρτών, κτηματολογίου). Επίσης (και πάλι δυστυχώς…) βασικές υποδομές στο «τουριστικό» νησί μας , είναι είδος πολυτελείας (βιολογικοί καθαρισμοί, υγειονομική ταφή σκουπιδιών, πεζοδρόμια κλπ. κλπ.).

Επειδή όμως όλα αυτά θα αργήσουν να έλθουν, εμείς οι υπόλοιποι ας οργανωθούμε καλύτερα. Ας ξεκινήσουμε από τους επισκέπτες που έρχονται κάθε καλοκαίρι και ας βάλουμε κεντρικό στόχο να μην φύγει κανένας δυσαρεστημένος. Αν δεν ξαναέλθει ο ίδιος, θα στείλει σίγουρα άλλους (φίλους, συγγενείς, άγνωστους που θα ακούσουν ή θα διαβάσουν το θετικό σχόλιό του!). Μέθοδος οικονομική και αλάνθαστη!

Ας βελτιώνουμε κάθε χρόνο τις παροχές μας (κτιριακή εγκατάσταση, φαγητό, αντικατάσταση λεκιασμένων σεντονιών, καθαριότητα, χαμόγελο…).
Aς προσθέτουμε καθημερινά περισσότερο «πράσινο» στη ζωή μας (βιολογικά προϊόντα, καθαρή ενέργεια, μαγειρευτό φαγητό, μικρότερες πινακίδες, δένδρα, πολιτιστικές ανάσες…)

Ας κατοχυρώνουμε συνεχώς το μότο «Λευκάδα – ποιοτικός προορισμός»

Σε ελάχιστο διάστημα ΔΕΝ θα αναγκαζόμαστε να κάνουμε συνεχείς εκπτώσεις και συμβιβασμούς. ΔΕΝ θα μας ζητούν 120.000 ευρώ τον χρόνο για επιδοτήσεις πτήσεων με αμφίβολα αποτελέσματα. ΔΕΝ θα κάνουμε συσκέψεις για το «που πάει η Λευκάδα»…

Η Λευκάδα θα πάει, όπου την οδηγήσουμε συλλογικά όλοι μας. Αν πάντως συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο, σύντομα θα την «καταναλώσουμε». Τελικά η εισήγηση στην ημερίδα του Επιμελητηρίου μήπως δεν χρειαζόταν; Το αντίθετο! Απλά, χρειάζεται να γυρίσει πίσω και να πάρει κι εμάς μαζί της…

Αν προστατεύσουμε τις απίστευτες ομορφιές του νησιού, αν οριοθετήσουμε την ποιότητα της δικής μας ζωής και τα συνδυάσουμε με ήθος και αισθητική, θα επιζητούν (και θα επισκέπτονται) την παρέα μας πάρα- πάρα πολλοί!

* Ο Νίκος Γράψας είναι αρχιτέκτων και ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου Ενοδία

Πηγή: www.lefkadaslowguide.gr