Εικαστικές δημιουργίες της Σοφίας Παναγοπούλου εμπνευσμένες από το νησί μας
«Στρέφομαι προς την καθημερινότητα για έμπνευση ψάχνοντας να βρω ομορφιά σε αυτά πού οι άλλοι βλέπουν ως κοινά και ασήμαντα…»
Η Πατρινή ζωγράφος Σοφία Παναγοπούλου, επισκέφτηκε το καλοκαίρι της περασμένης χρονιάς το νησί μας, την Λευκάδα. Στο ταξίδι της αυτό αποθανάτισε εικαστικά και τις πιο κάτω καλοκαιρινές στιγμές της πόλης μας. Αντιγράφουμε από το μπλογκ της:
Πέρασα πολύ ωραία σε ένα πρόσφατο ταξίδι στην Λευκάδα χάρη σε καλή παρέα και την ομορφιά του τόπου. Λόγω καύσωνα δεν κατάφερα να ζωγραφίσω όσο θα ΄θελα, αλλά τουλάχιστον έκανα κι αυτά.
Kite surfing στην παραλία του Αϊ Γιάννη κοντά στους παλιούς μύλους – Ούζο με φίλους στο καφέ Τηλέγραφος στην παραλία του Αϊ Γιάννη. Είχα βουλιάξει τόσο χάμηλα στην θέση μου από το μεσημεριανό ουζάκι που με γοήτεψε η θέα κάτω από το κιγκλίδωμα του μαγαζιού.
 |
 |
Συναυλία μπαρόκ στον εκκλησία του Παντοκράτορα στην πόλη. Ήταν πολύ ταλαντούχοι μουσικοί αλλά η ζέστη μέσα στην εκκλησία ήταν αβάσταχτη.
 |
 |
Μια απίστευτη Αυστριακή οικογένεια έδωσε μια συναυλία στο κηποθέατρο. Το σκηνικό είναι το σπίτι του Βαλαωρίτη (σ.σ. Σικελιανού). Οι μουσικές τους δεξιότητες ήταν στο ναδήρ, το βιολί του κοριτσιού έτριζε, αλλά ότι δεν είχαν σε ικανότητες το είχαν σε αποφασιστικότητα και με κερδίσανε μόνο γι΄ αυτό. H μάνα που συντόνιζε το σκηνικό ήταν μια καταπληκτική φιγούρα.
Και τέλος… έκατσα να πιω ένα καφεδάκι ένα απόγευμα σε ένα παραλιακό μαγαζί στην πόλη από την μεριά της λιμνοθάλασσας και μου τράβηξε την προσοχή ένας ηλικιωμένος κύριος με ποδήλατο. Τον είδα να σταματάει σε ένα παλιό σπίτι που δεν μου είχε κάνει εντύπωση λίγο πιο πριν. Ήταν σαν όλα τα παλιά σπίτια στην Λευκάδα με τσίγκινους εξωτερικούς τοίχους, μια ασπρισμένη αυλή και πολλές γλάστρες με λουλούδια. Μόνο που η μοίρα του του επιφύλασσε να καταλήξει χωμένο ανάμεσα σε 2 μπαράκια. Πως συμβιβάζεται το παλιό με το καινούργιο μόνο ο κύριος με το ποδήλατο θα μπορούσε να μου πει… ειδικά όταν νυχτώνει.
Η Σοφία Παναγοπούλου ζει στην Πάτρα. Της αρέσει να σχεδιάζει και να ζωγραφίζει παρατηρώντας απευθείας τον κόσμο γύρω της, όπως αναφέρει η ίδια στο ιστολόγιό της και συνεχίζει: «Στρέφομαι προς την καθημερινότητα για έμπνευση ψάχνοντας να βρω ομορφιά σε αυτά πού οι άλλοι βλέπουν ως κοινά και ασήμαντα. Ό,τι παρουσιάζω αντιπροσωπεύει ένα μέρος που επισκέφτηκα, ένα αντικείμενο που μου ανήκει, έναν άνθρωπο που με εντυπωσίασε, οτιδήποτε προσελκύσει το βλέμμα μου. Όλα τα σχέδια έχουν ζωγραφιστεί ολοκληρωτικά επί τόπου ενώ σε κάποια από τα ακρυλικά έχω χρησιμοποιήσει τμήματα από φωτογραφίες που έχω τραβήξει η ίδια σε μέρη που μου είναι ιδιαίτερα γνώριμα.
Για 3 χρόνια από το 2008 εώς το 2011 παρακολούθησα μαθήματα ζωγραφικής στο εικαστικό εργαστήρι της ΔΕΠΑΠ που διοργάνωνε η Κλεοπάτρα Δίγκα, με δάσκαλο τον Σταύρο Μπονάτσο και με τον Ηλία Αηδονίδη και τον Στάθη Aνδρoυτσάκη. Η εξέλιξη των σχεδιαστικών μου δυνάμεων φαίνεται ξεκάθαρα στις αναρτήσεις αυτού του μπλογκ, κάτι που εμένα προσωπικά μου αρέσει σε αυτό το μέσο και έχει απόλυτη και άμεση σχέση με αυτά που μου δίδαξαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, ο καθένας με τον τρόπο του. Θεωρώ πια τον εαυτό μου πάρα πολύ τυχερό που είχα την ευκαιρία να συμμετέχω και να βελτιώσω δεξιότητες που είναι για μένα τόσο σημαντικές, γιατί δυστυχώς το εργαστήρι αυτό έπαψε να υπάρχει το 2012. Έτσι μειώθηκε ακόμα περισσότερο ο πολιτιστικός πλούτος της πόλης μας όπως και οι ευκαιρίες που έχει ένας ενήλικας να διδαχθεί αλλά και να ανακαλύψει την σύγχρονη Ελληνική τέχνη, κάποιες φορές μέσα από την άμεση επαφή με τους ίδιους τους δημιουργούς που δεχόντουσαν να μας παρουσιάσουν την δουλειά τους. Αν υπήρχαν κι άλλες δουλειές πρώην μαθητών στην μπλογκοσφαίρα θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε καλύτερα το πόσο μεγάλη ήταν η προσφορά του για πάνω από μια δεκαετία και πόσο μεγάλο το πάθος πολλών απ΄ αυτών που συμμετείχαν. Η έλλειψη του είναι αισθητή από πολλούς».
Δημιουργίες της μπορείτε να δείτε στον εδώ σύνδεσμο στον ιστότοπο flickr καθώς και στο ιστολόγιό της.
Πηγή: Sophie Illustrates
