Λίγοι στίχοι για τη μάνα …
| Μάνα ήσουνα βράχος π΄ ακουμπούσαμε τα μπράτσα μας όταν μας δέρναν οι φουρτούνες στις στεριές, |
| ήσουνα δέντρο που μας κράταγε σφιχτά, όταν μας κάρφωναν οι μνήμες κι οι αγέρηδες μέσα στης γης την ερημιά… |
| Μάνα την Άνοιξη ανθίζανε τα κιούλια σου κι η μυγδαλιά που άφησες στον άνεμο σκαμμένη, και τα πουλιά που πίνανε απ΄ τη στέρνα σου νερό, και μνήμη δακρυσμένη…. |
Περικλής Χατζηστυλλής, Απόσπασμα από το ποίημα «Ήσουνα δέντρο»
