Έκθεση των μικρών καλλιτεχνών του «Καλειδοσκοπίου» στο Θέατρο Πόρτα

Τη φετινή χρονιά το παιδικό τμήμα του εικαστικού εργαστηρίου “καλειδοσκόπιο” δουλεύει πάνω στην παράσταση “Ποιός είναι ο δόκτωρ Κόρτσακ” του Ντέιβ Γκρεγκ. Τα παιδιά λοιπόν μαθαίνουν απ΄ τον δόκτορα Κόρτσακ ποια είναι τα δικαιώματά τους. Θέματα για τα οποία δεν έχουν ακούσει και πολλά. Ξέρουν όμως πολύ καλά πως τα εικαστικά βοηθούν τη “γλώσσα” μας να μη σταματά εκεί που σταματά κι η γνώση μας. Για κάθε δικαίωμά τους λοιπόν, δανείζονται την παλέτα κάποιου καλλιτέχνη και μιλούν γι αυτό.

Απολαύστε λοιπόν τα έργα των παιδιών πάνω στα δικαιώματα που πρόλαβαν με τη βοήθεια της δασκάλας τους, εικαστικού Τσίπουρα Γεωργίας, να επεξεργαστούν μέχρι σήμερα.

Η έκθεση παρουσιάστηκε στο φουαγιέ του ΠΟΡΤΑ, όπου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού (11 Δεκεμβρίου) διοργανώθηκε το Σάββατο 12 Δεκεμβρίου ανοιχτή συζήτηση για τον Γιάνους Κόρτσακ, το Παιδί και τα Δικαιώματά του, ενώ μετά τη συζήτηση ακολούθησε η πρεμιέρα της παιδικής παράστασης «Ποιος είναι ο δόκτωρ Κόρτσακ;» του Ντέιβιντ Γκρέιγκ σε μετάφραση Ξένιας Καλογεροπούλου και σκηνοθεσία Άννας Μιχελή.

Συμμετέχουν:
Αλεξάνδρα Καββαδά, Ανδρέας Σταύρακας, Ανδριάνα Λάζαρη, Άννα Θερμού, Άννα-Μαρία Σολδάτου, Άντζελα Αλιμπράντο, Απόστολος Φίλιππας, Γεωργία-Γλαύκη Σολδάτου, Γεωργία Φίλιππα, Γιώργος Λάζαρης, Γιώργος Μεσσήνης, Γιώργος Τσιτσάς, Δημοσθένης Μαλακάσης, Διονύσης Κατωπόδης, Ευαγγελία Μεσσήνη, Θεώνη Ρομποτή, Ίρινα Κτενά, Μαρίλια Σταματέλου, Μελίνα Γαρυφάλλου, Μελπομένη Μεσσήνη, Νίκη Ορφανού, Σήλια Καββαδά, Σοφινίνα Κονιδάρη, Σπύρος Μερκούρης, Τζωρτζίνα Καββαδά, Φαίδρα Τζίνη, Χάρης Πολίτης.

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΤΟΥ

Frida Kahlo, 1940 – Diego Rivera, 1941

Παρατηρώντας μια σειρά αυτοπορτρέτων αυτού του ζεύγους καλλιτεχνών, αναρωτιέμαι πώς θέλω να απεικονίσω τον εαυτό μου. Ποια χρώματα με χαρακτηρίζουν, σε τι χώρο θέλω να βρίσκομαι, πώς θα είναι τα μαλλιά μου, μήπως θέλω να έχω μαζί μου κάτι που αγαπώ πολύ ή μήπως θέλω να
στείλω ένα μήνυμα προς κάπου;

Στέκομαι λοιπόν μπροστά απ΄ τον καθρέφτη και ξεκινάω! Τί κρατάω, τί προσθέτω, τί αλλάζω;

Νίκος Κεσανλής, “Η ΟΥΡΑ” 1999-2000

Ο Κεσανλής μου έδωσε την ευκαιρία να σκεφτώ πώς θα αποτυπώσω ένα άμορφο πλήθος. Πώς φαίνονται κάποιοι άνθρωποι που περιμένουν στην “ουρά”, χειρονομούν, φωνάζουν και παρατηρούν;

Και τώρα πώς θα καταφέρω εγώ να ξεχωρίσω μέσα απ΄το πλήθος; Το ξέρω καλά, έχω το δικαίωμα να είμαι ο εαυτός μου!

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΑ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΤΟΥ – ΟΣΟ ΑΣΗΜΑΝΤΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ

Rene Magritte “La clef des songes”, 1930

Ο Magritte ήταν σουρεαλιστής ζωγράφος. Απεικόνιζε τον κόσμο του ονείρου. Θεωρούσε ότι ένα γυναικείο παπούτσι είναι το φεγγάρι ή ότι ένα καπέλο είναι το χιόνι. Έτσι κι εγώ, για μένα η μπάλα μου είναι ο Ήλιος και το κουκλάκι μου είναι ένα Ηλιοτρόπιο!

Vincent van Gogh “Το δωμάτιο”, 1888

Ο Van Gogh το 1888 ζωγράφισε το δωμάτιό του. Κράτησε μέσα ό,τι του ήταν απαραίτητο. Τους πίνακές του, τα ρούχα του κι ό,τι άλλο.

Έτσι κι εγώ κάνω το δωμάτιό μου με ό,τι για μένα είναι σημαντικό. Εύκολο είναι: ό,τι είναι μπροστά φαίνεται μεγάλο κι ό,τι φεύγει μακρυά μου μικραίνει.

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ

Pablo Picasso “Guernica”, 1937

Μια πόλη στην Ισπανία βομβαρδίστηκε, καταστράφηκε ολόκληρη! Είναι ο πιο γνωστός πίνακας διαμαρτυρίας στην ιστορία. Ο Πικάσο τον έκανε τεράστιο, δεν υπήρχε χώρος για χρώμα, έβαλε ένα πολύ σκληρό φως για να μας δείξει όλη τη φρίκη! Άφησε μόνο λίγο χώρο για ένα γλυκό φως από
κερί κι ένα μικρό παραθυράκι για ν” αφήσει μια μικρή ελπίδα διαφυγής.

Έτσι κι εγώ με μια παλέτα από γκρίζα διαμαρτύρομαι για όσα ακούω στις ειδήσεις και δεν καταλαβαίνω, αλλά και για όσο μου συμβαίνουν και δεν μπορώ να διαχειριστώ! Διαμαρτύρομαι για τις άχρηστες γνώσεις που μου φορτώνουν και για τους πρόσφυγες που στοιβάζουν σε μια βάρκα και για το θάνατο και και και και…
_______________________
Σχετικά:
Μια έκθεση που αξίζει να δείτε…