Μπελλεβάλια η υακινθοειδής – Bellevalia hyacinthoides

Χθες (17 Γενάρη 2016), μια βροχερή μέρα, κάπου στη Λευκάδα. Λες και τις έσπειρε κανείς… Μπελλεβάλια η υακινθοειδής – Bellevalia hyacinthoides (Bertol.) K. Perss. & Wendelbo, με τις ευχαριστίες μας στον Παναγιώτη Κουμπέτσο και στη δημόσια ομάδα στο fb: «ΕΝΔΗΜΙΚΑ, ΣΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΩΡΑΙΑ της Ελλάδας« για την ταυτοποίηση.

Μικρό πολυετές βολβώδες φυτό, με γραμμικά φύλλα, τα οποία εκπτύσσονται από τη βάση του φυτού και είναι μακρύτερα από το στέλεχος και την ταξιανθία μαζί. Η ταξιανθία φέρει μικρά λευκωπά – γαλαζωπά άνθη που έχουν διακριτική ευχάριστη μυρωδιά. Απαντάται σε πετρώδεις θέσεις με φρύγανα και μακκία βλάστηση, σε ελαιώνες, ακαλλιέργητους αγρούς από το επίπεδο της θάλασσας έως τα 1000 μ. στη κεντρική και νότια ηπειρωτική Ελλάδα, στα Ιόνια νησιά, στις Κυκλάδες και στα νησιά του Αργοσαρωνικού.

Το είδος θεωρείται ελληνικό ενδημικό αν και υπάρχει μια αναφορά από Αλβανία. (Δες εδώ).

Υάκινθος και μυθολογία:

Ο Υάκινθος, ήταν ο μικρότερος γιος του βασιλιά Πίερου της Σπάρτης και της μούσας Κλειούς. Ο νεαρός πρίγκιπας, ήταν όμοιος με τους θεούς του Ολύμπου στην ομορφιά, προκαλώντας τον έρωτα τόσο του θεού Απόλλωνα όσο και του Ζεφύρου, θεότητας του δυτικού ανέμου. Ο Απόλλωνας έγινε εραστής του Υάκινθου και συχνά κατέβαινε στις όχθες του ποταμού Ευρώτα, για να συνοδεύσει τον αγαπημένο του στο κυνήγι άγριων ζώων στα δάση, στην εξάσκηση στη τοξοβολία και τον δίσκο ή στο παίξιμο της λύρας. Μια καλοκαιρινή ημέρα, ο Απόλλωνας με τον Υάκινθο συναντήθηκαν σε μια βουνοκορφή για να αγωνιστούν στο αγαπημένο άθλημα των νέων της Σπάρτης, την δισκοβολία. Καθένας από τους δύο, πετούσε τον βαρύ, μπρούτζινο δίσκο ψηλά και μακριά στον ορίζοντα, ενώ ο άλλος ακολουθούσε την πορεία του μέχρι να πέσει στην γη ή στα χέρια του. Όταν ο Απόλλων πέταξε τον δίσκο ψηλά στον ουρανό, ο Υάκινθος έτρεξε βιαστικά να τον πιάσει, για να εντυπωσιάσει τον δάσκαλό του. Όμως ο Ζέφυρος, ερωτικός αντίπαλος του Απόλλωνα, περίμενε την στιγμή όπου ο Υάκινθος θα εξαφανιζόταν από τα μάτια του Απόλλωνα και, φυσώντας δυνατά έστρεψε τον δίσκο προς το κεφάλι του νεαρού πρίγκιπα, τραυματίζοντάς τον θανάσιμα. Από το μελαχρινό κεφάλι του Υάκινθου ξεπήδησε το αίμα σαν ποτάμι και πότισε την γη. Όταν ο Απόλλωνας βρήκε επιτέλους τον αγαπημένο του, εκείνος ήταν χλωμός κι ετοιμοθάνατος. Μάταια προσπάθησε να σταματήσει την αιμορραγία του, όμως το μόνο που κατάφερε ήταν να κρατήσει στην αγκαλιά του τον Υάκινθο μέχρι να ξεψυχήσει. Ο Απόλλωνας θύμωσε πολύ με τον Ζέφυρο που του στέρησε τον Υάκινθο. Πληγωμένος από τον χαμό του εραστή του, αποφάσισε να τον κρατήσει για πάντα κοντά του και να μην τον αφήσει να περάσει στο σκοτεινό βασίλειο του Άδη. Για το λόγο αυτό, αφού έσκαψε με τα ίδια του τα χέρια το χώμα για να θάψει τον Υάκινθο, φρόντισε από το αίμα του να φυτρώσει σε εκείνο το σημείο ένα καινούριο είδος λουλουδιού, που το ονόμασε υάκινθο, το οποίο και είναι περισσότερο γνωστό σε εμάς σήμερα, ως ζουμπούλι.

Πηγή για το κείμενο: Αγριολούλουδα του Ολύμπου