Εορτάστηκε σήμερα η Ημέρα της Εθνικής Αντίστασης στη Λευκάδα
Με παντελή απουσία της τοπικής κοινωνίας και εκπροσώπων των αντιστασιακών οργανώσεων εορτάστηκε (;) σήμερα, Κυριακή 27 Νοέμβρη 2016, στην πόλη της Λευκάδας η επονομαζόμενη Ημέρα της Εθνικής Αντίστασης.
Στο πλαίσιο του εορτασμού τελέσθηκε δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό και ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων από τους κ.κ. Αντιπεριφερειάρχη Λευκάδας, Βουλευτή Λευκάδας, Ανώτερο Διοικητή Φρουράς Λευκάδας και Δήμαρχο Λευκάδας στο «ουδέτερο» μνημείο Εθνικής Αντίστασης, που βρίσκεται στην Πλατεία Μαρκά.
Η ημέρα αυτή που είναι αφιερωμένη στην ανατίναξη της Γέφυρας του Γοργοποτάμου τη νύχτα της 25ης προς 26η Νοεμβρίου του 1942, με τη συμμετοχή εκατόν πενήντα ανταρτών του ΕΛΑΣ, με επικεφαλής τον Άρη Βελουχιώτη, εξήντα ανταρτών του ΕΔΕΣ, με επικεφαλής τον Ναπολέοντα Ζέρβα και δώδεκα Άγγλων σαμποτέρ, με επικεφαλής τον Συνταγματάρχη Έντι Μάγιερς και υπαρχηγό τον ταγματάρχη Κρις Γουντχάουζ, καθιερώθηκε το 1982 ως Ημέρα Πανελλαδικού εορτασμού της Εθνικής Αντίστασης. (Δες εδώ).
Είναι όμως γεγονός ότι δεν έχει καταξιωθεί στη λαϊκή συνείδηση, ίσως και λόγω των γεγονότων που ακολούθησαν, τη σύμπραξη δηλαδή μετέπειτα του ΕΔΕΣ με τους Γερμανούς κατακτητές, γεγονός που αποδεικνύεται σήμερα μέσα από πολλά έγγραφα της εποχής εκείνης. Αλλά πέρα από τα έγγραφα είναι και οι μαρτυρίες αγωνιστών της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο τα ταραγμένα εκείνα χρόνια, όπως του ηρωικού Καπετάνιου του ΕΛΑΣ και μετέπειτα του Αρχηγείου Ξηρομέρου-Λευκάδας του ΔΣΕ Πάνου Γιαννούλη, ο οποίος αναφέρει σε ένα σημείο των «απομνημονευμάτων» του (χειρογράφου):
«Εγώ με μια δημηρία μυδράλιων κατέβηκα να κτυπίσω το γερμανικό φυλάκιο του Κομπότι, αλλά οι εδεσίτες παραβιάζοντας το σύμφωνο της Πλάκας, διάβακαν τον Άραχθο ποταμό, κατέλαβαν τα υψώματα Αγ. Θεοδώρας και με βοήθεια των γερμανών μου έκαναν συχνά ενέδρα στο χάνι του Γιανούλη και στην γέφυρα του Εύινου. Αποφασίσαμε να τους κτυπήσουμε… Στις (12) μ.μ. πλησιάσαμε το φυλάκιο απαρατήρητοι. Το φυλάκιο Αγ. Θεοδώρας και Υπεράνθης. Το ΙΙ τάγμα-ομάδα την έταξα προς το φυλάκιο Κομπότι για τους γερμανούς. Στην Αγ. Θεοδώρα πλησιάσαμε στα (20) μέτρα και τότες μας αντιλήφθηκε ο σκοπός ο οποίος μας είπε εάν είμαστε γερμανοί να ιδοποιήσει τον καπετάνιο τους. Τον χτύπησα μα και ταυτόχρονα ορμίσαμε και καταλάβαμε το φυλάκιο. Απάνω στην εκκλησιά σκοτώθηκε και ο Δημήτρης Φρίξος, σκάψαμε λάκο με τις ξιφολόγχες και τον θάψαμε ψάλνοντας το πένθιμο εμβατήριο μέσα σε κατεγισμό από πυρά που μας έριχνε η Υπεράνθη και οι γερμανοί. Μετά μια ώρα τέλειωσαν τα εχθρικά πυρά και τα κοπέλια του Ζέρβα πέρασαν τον Άραχθο. Οι φίλοι τους γερμανοί λούφαξαν.» (Δες εδώ).
Την δεκαετίσ του 1970 και ιδιαίτερσ τα χρόνια 1975-1978 , στσ τότε τρείς τελευταίες τσξεις του τότε 6τάξιου Γυμνασίου αρρένων Λευκάδος , η αναφορά στο όνομα του Νίκου Σβορώνου κσθιστούσε τον μσθητή μαύρο πρόβατο και σντιμετωπιζόνταν ο μσθητής καταλλήλως και συμβολικά ,απ τους τότε ανιστόρητους άρα και απρόθυμους προθεσιακά ιστορίζοντες εκπσιδευτικούς.
Η απροθυμία και η ανιστοροσύνη ήταν αυτό που τους έκανε άσχετους γνωστικά και όχι τυχόν επικλήσεις εκ των υστέρων για τις διοικητικές δεσμεύσεις εκπσιδευτικά.
Το άλλοθι για την εφαρμογή του δήθεν εκπαιδευτικού προγράμματος του υπουργείου – απουσίαζε και απ αυτό η όποια επιστημονική συμβολή στην ιστορία του Νίκου Σβορώνου- δεν μπορεί να σποτελούσε και μόνιμη επωδό άρνησης για την ελάχιστη έστω αναφορά και ελάχιστη συζήτηση στην Βυζαντινή και Νεοελληνική ιστορία , μιας έστω άποψης του Νίκου Σβορώνου. Εξ σλλου το 1975 ο Σβορώνος με εισήγηση του Γ.Α.Μαγκάκη είχε λάβει την αφαιρεθείσα απ την δεκαετία του 1950 Ελληνική Ιθαγένεια και είχε επιστρέψει στην Ελλάδα.
Φωτεινή παιδευτική εξαίρεση αποτελούσσν οι Φιλόλογοι νεότεροι τότε Δημήτριος Τσερές κσι Βασίλειος Φέτσης που και σε ελάχιστους γνωστικούς προβλημστισμούς ακόμα και σε χρόνο ελεύθερης συζήτησης με τους μσθητές ελάχιστος πάντα εκτός μαθήματος, έθεταν κσι αφουγκραζόνταν προβληματισμούς πρωτόλειους βέβαια για την ιστορία των μαθητών.Και μέσα σε αυτούς τουε προβληματισμούς των μαθητών ιδιαίτερα στις τελευταίες τάξεις του τότε Γυμνασίου ήταν κσι ότι είχαν ακούσει ή είχαν διαβάσει περιορισμένα ίσως κσποιοι μσθητές σε κσποιες εφημερίδες της εποχής ή σε κσποια όχι τόσο πλστισς κυκλοφορίας τότε ιστορικοπολιτικά περιοδικά.
Το ότι η Εθνική αντίσταση τιμάται σήμερα εν ομονοία Εθνική, είνσι κσι συτό ένα όφελος που προέκυψε από την εξσπλωση και διάχυση της πρόσφατης Νεοελληνικής ιστορίας , στη οποία εισέφερε τα μέγιστα η Νέα Ελληνική ιστοριογραφία και έρευνα με έναρξη ουσιαστικά τις μελέτες του Νίκου Σβορώνου από την σρχή της δεκσετίας του 1950 .Και ακολούθησε ο ιστορικός επιστημονικός οίστρος της μεταπολίτευσης ώς τις μέρες μας.