Σαν σήμερα, το 1893, ο Χαρίλαος Τρικούπης δηλώνει στη βουλή το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν»
Σαν σήμερα, στις 10 Δεκέμβρη του 1893, ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης δηλώνει από το βήμα της βουλής το περιβόητο «δυστυχώς επτωχεύσαμεν».
Η εβδομαδιαία εφημερίδα της εποχής ΣΚΡΙΠ (Φύλλο της 12ης Δεκεμβρίου 1893), η οποία αναφέρει στο λογότυπό της ως αρχισυντάκτες τους «ΧΑΜΠΡΟ ΚΑΙ ΥΙΟΣ», διακωμωδεί ως εξής την κατάσταση:
Το νομοσχέδιον της χρεωκοπίας εψηφίσθη υπό των φίλων του κ. Τρικούπη την 5ην πρωϊνήν ώραν μετά μακράν αντίστασιν του κ. Ράλλη και μακράν σιωπήν του κ. Δηλιγιάννη. Η Ελλάς θ΄ αναγνωρίση την θυσίαν, την οποίαν έκαμεν ο εκ Γόρτυνος πολιτευτής, μη επιτρέψας εις εαυτόν να ομιλήση επί τόσας ημέρας…
Κατά τας τηλεγραφικάς πληροφορίας οι δανεισταί μας πρόκειται να συνέλθουν εν Παρισίοις δια να σκεφθούν περί του πρακτέου. Καθ΄ ημάς η εντύπωσις εκ του κανονίου ήτο τοιαύτη, ώστε αδύνατον να σ υ ν έ λ θ ο υ ν.
Εγράφη εις ευρωπαϊκήν εφημερίδα, ότι οι δανεισταί θα μας κατάσχουν τα θωρηκτά, εν τοιαύτη περιπτώσει καλόν θα είνε να μας κατάσχουν και τον κ. Μπούμπουλην.
-Η κατάσχεσις των θωρηκτών είνε αδύνατος.
-Πως;
-Είνε δυνατόν να κινηθούν, αφού δεν έχουν ούτε θερμαστάς, ούτε άνθρακας;
Στο ίδιο φύλλο διαβάζουμε επίσης το παρακάτω έμμετρο μετά την ολονύχτια συνεδρίαση της βουλής.
Για την πτώχευση της Ελλάδος το 1893 διαβάστε ακόμη τα παρακάτω άρθρα του Θεόδωρου Αραβανή:
| Μέρος 1ον | Μέρος 2ον | Μέρος 3ον | Μέρος 4ον | Μέρος 5ον |
| Μέρος 6ον | Μέρος 6ον | Συνεχίζεται |
Η λειτουργική ώς την ομολογία της πτώχευσης , είναι πολύ ενδιαφέρουσα.
Στα πρακτικά της Βουλής δεν υπάρχει εγγράφως το » δυστυχώς επτωχεύσαμεν «» . Αυτό σαν ανσφορά των μέχρι τούδε ιστορικώ.
Αλλά μικρή σημασία έχει το τυπικό αυτό σημείο.
Η πτώχευση επήλθε αφού ο Πρωθυπουργός Χ.Τρικούπης ζήτησε – εξέδοσε ομολογιακό δάνειο ( Funding ονομάδτηκε τότε) και συτό δεν εζητήθη ούτε σγοράστηκε απ τις χρηματαγορές, παρά την κατρακύλα της τιμής του μέχρι και το 4% της αξίας έκδοσης.
Δηλαδή αν κάποιος ήθελε να αγοράσει ομολογίες του funding των 100 δραχμών η μία , προσφερόνταν να τις αγοράσει με 4 μόνο δραχμές το πολύ. Άρα οι αγορές και τα κράτη τότε κσι οι ιδιώτες Έλληνες κεφαλαιούχοι δεν εμπιστευόνταν το Ελληνικό κράτος για να τοποθετήσουν τα χρήματά των.Άρα το Ελληνικό κράτος την εποχή εκείνη ξέμεινε από ρευστότητα.
Αυτή είναι περιληπτικά η πτώχευση.
Παραμονή της πτώχευσης , ο τότε Βασιλιάς Χριστιανός Γεώργιος Α ο Γλύξμπουργκ Σλέβιν Χολστά’ι’ν , ειδοποιημένος από τον γαμπρό του διάδοχο του Αγγλικού θρόνου Εδουάρδο , πούλησε στο Λονδίνο σε καλή τιμή το ομόλογα του Ελληνικού κράτους που είχε στην κατοχή του ώς τότε ώς Ανακτορική περιουσία , γιστί ήξερε ότι η χώρα θα πτωχεύσει και τα και μέχρι τότε Ελληνικά κρατικά ομόλογα θα γίνουν κουρελόχαρτα.
Και άλλες ανακτορικές επιβουλές και ασχήμιες σε βάρος του Πρωθυπουργοού Χ.Τρικούπη κσι σε βάρος της χώρας έγιναν τότε, στο όνομα της μοναρχίας και της ντόπιας αρπαχτής.
Οι ντόπιες αθλιότητες αυτές είναι και ο πυροκροτητής της πτώχευσης του 1893, που ενεργοποίησαν τους κεφαλαιολυχους του εξωτερικού της εποχής να λιδωρούν την τότε Ελλάδα κσι την τις κυβερνήσεις που άλλαζσν σε ρυθμό πολυβόλου μετά τα 1894 και ώς το 1901 και πλέον ακόμα ώς το 1909. .
Καλά είνσι τι ιστορικό αυτό σύμπτωμα των ετών 1890 έως και το 1907 ( τότε πάρθηκαν και πρόσθετα επιπλέον σκληρότερα φορολογικοκοινωνικά μέτρα πάν σε αυτά που είχαν ληφθεί από το 1901), να μην διαφεύγει της σημερινής εκτιμητικής αναφορσς για τα όσα συμβαίνουν στην χώρα από το 2008 και εντεύθεν.
Ακόμα μνημικά να μην παρακάμπεται η κατάσταση του έτους 1909 , ώς συνεκτική συνέχεια των ετών από το 1893 και μετά. Και μαζί να μην παρακάμπεται κυρίως η δήθεν φιλοτιμία ( εξ ανάγκης) των ώς τότε μεγάλων δυνάμεων( δανειστών) , να χρηματοδοτίσουν τις στρατιωτικές δαπάνες της καταχρεωμένης και τότε Ελλάδοςτα έτη 1910 -1911 ( αμέσως μετά τον Αύγουστο του 1909 και το Ελληνικό πανδημεί ( επαγγελματικοβιοτεχνών τότε καιπολιτών και στρατιωτικών) προνουτσιαμέντο, δηλαδή μετά την επανάσταση του 1909.