Συνεχίζει για 11ο χρόνο «Το Αμάρτημα της Μητρός μου» σε σκηνοθεσία Ηλία Λογοθέτη

Από τις 4 Φεβρουαρίου έως 9 Απρίλη στο Θέατρο «Έαρ» Βικτώρια

ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ του Γεωργίου Μ. Βιζυηνού, σε σκηνοθεσία ΗΛΙΑ ΛΟΓΟΘΕΤΗ και παραγωγή της Θεατρικής Εταιρείας ΩΔΗ,

Τιμές εσιτηρίων: 15, 10, 7, 5 €

Για τα 120 χρόνια από τον θάνατο του Γεωργίου Βιζυηνού, ανανεωμένο «ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ», από 4 Φεβρουαρίου, στο ανακαινισμένο θέατρο «Έαρ» Βικτώρια (Μαγνησίας 5 και Αριστοτέλους), σε σκηνοθεσία Ηλία Λογοθέτη και παραγωγή της Θεατρικής εταιρείας «ΩΔΗ».

Το αυτοβιογραφικό διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού Το Αμάρτημα της Μητρός μου παρουσιάζεται χωρίς καμία απολύτως αλλαγή στη γλώσσα ή περικοπή του κειμένου. Η παράσταση παράλληλα με την εξέλιξη της πλοκής, αναδεικνύει τη γοητεία της γλώσσας, τη λεπτότητα των αισθημάτων και τις αποχρώσεις του χαρακτήρα του Βιζυηνού, και αποτελεί μια σύγχρονη πρόταση χρήσης εικαστικού και μουσικού περιβάλλοντος.

Ο Γεώργιος Βιζυηνός αυτοσυστήνεται στο Αμάρτημα της Μητρός μου με τον παροιμιώδη ιλιγγιώδη τρόπο του και η συνταρακτικά γραμμένη ιστορία του ομώνυμου διηγήματος ζωντανεύει επί σκηνής. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τραγούδια που ακούγονται είναι ποιήματα του Γεωργίου Βιζυηνού που μελοποιήθηκαν ειδικά για την παράσταση αυτή.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ηλίας Λογοθέτης, ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ: Μαρία Ζαχαρή, ΜΟΥΣΙΚΗ: Μιχάλης Γληνιαδάκης, ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Κατερίνα Μαραγκουδάκη.

ΠΑΙΖΟΥΝ: Ηλίας Λογοθέτης, Μαρία Ζαχαρή, Ιωάννα Δαρμή, Σάββας Σουρμελίδης.

Κι’ από τότε που θρηνώ
Το ξανθό και γαλανό
και ουράνιο φώς μου,
μετεβλήθη εντός μου
και ο ρυθμός τού κόσμου.

Έργο αυτοβιογραφικό γραμμένο από τον Γεώργιο Βιζυηνό που με την εξαίσια μουσική της γλώσσας του και την θεσπέσια εκφραστική και ψυχολογική του δύναμη, εμβαθύνει και ξετυλίγει την ιστορία της μητέρας του (μια προσωπογραφία) στην αγωνιώδη προσπάθειά της να κρατήσει στη ζωή την άρρωστη κόρη της Αννιώ. Ταυτόχρονα αφηγείται την ταραγμένη και πολυσήμαντη ζωή του που στερημένος της μητρικής στοργής, προσπαθεί να κατανοήσει τον κόσμο και την θέση του σ’ αυτόν. Το έργο στη σκηνή ξετυλίγεται όπως το έγραψε ο ίδιος χωρίς καμιά αλλαγή και χωρίς την παραμικρή επέμβαση και προσφέρει στο θεατή τη μαγεία και τη μουσική της γλώσσας μας.

Μέσα από την προσπάθεια της μητέρας να κρατήσει στη ζωή την άρρωστη Αννιώ, σιγά-σιγά αρχίζει να ξεπροβάλλει και το κρυμμένο βαθειά στην ψυχή της μυστικό, που κρατά επτασφράγιστο πολλά χρόνια και που τελικά το εξομολογείται με τον συνταρακτικό μονόλογό της στο τέλος του έργου στον «Γιωργή». (Ανάλογες σκηνές έχουμε μόνο στην αρχαία ελληνική τραγωδία). Είναι το μυστικό του Αμαρτήματός της, ενός αμαρτήματος αβούλητου και απρομελέτητου, όπως λέει ο ίδιος ο Βιζυηνός.

Έργο αριστουργηματικό, γραμμένο από ένα μέγιστο Συγγραφέα που πίστευε ότι το ζήτημα της γλώσσας, «το περί νεοελληνικής γλώσσης ζήτημα είναι ουσιωδέστερον ακόμη και αυτού του ανατολικού » για το Έθνος μας.