Μηχανοκίνητη πορεία για τα εργατικά ατυχήματα στους διανομείς
«Τέρμα πια, δεν πάει άλλο! Όχι άλλη ανθρωποθυσία για την ανάπτυξη και τα κέρδη τους!» διαμηνύει το Συνδικάτο Επισιτισμού – Τουρισμού – Ξενοδοχείων Αττικής, με αφορμή το νέο θανατηφόρο ατύχημα διανομέα, και διοργανώνει μηχανοκίνητη πορεία την Παρασκευή 28/12, στις 11.30 π.μ., από την πλατεία Κατράκη της Γλυφάδας στο υπουργείο Εργασίας.
Όπως εξηγεί το Συνδικάτο, «σε λιγότερο από ένα μήνα, άλλος ένας συνάδελφος βρήκε τραγικό θάνατο μετά από τροχαίο δυστύχημα εν ώρα εργασίας. Ο συνάδελφος εργαζόταν στην επιχείρηση «Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ» στη Γλυφάδα ως ντελιβεράς. Το Συνδικάτο Επισιτισμού – Τουρισμού – Ξενοδοχοϋπαλλήλων Αττικής εκφράζει τη βαθιά θλίψη και τα συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του. Λίγες ώρες αργότερα, συνάδελφος από την επιχείρηση «ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΚΑΛΑΜΑΚΙ» της Γλυφάδας τραυματίστηκε σοβαρά και νοσηλεύεται στο Ασκληπιείο της Βούλας.
Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι η ανάπτυξη στον κλάδο πάει χέρι χέρι με την εξοντωτική εντατικοποίηση της δουλειάς. Αντίστοιχα ατυχήματα σημειώθηκαν τελευταία και στην υπόλοιπη χώρα.
Η επικινδυνότητα του επαγγέλματος δεν πρέπει να γίνεται άλλοθι για την εργοδοσία ώστε να ξεφεύγει από τις βαριές ευθύνες που φέρει για τις συνθήκες που κυριαρχούν στον κλάδο συνολικά και στο συγκεκριμένο πόστο ειδικότερα.
Η εγκύκλιος του υπουργείου Εργασίας για τα μέτρα προστασίας στην ειδικότητα είναι στάχτη στα μάτια μας. Δεν αντιμετωπίζει την ουσία του προβλήματος. Έχει αποδειχθεί ότι η ασυδοσία της εργοδοσίας γίνεται εδώ και χρόνια με τις πλάτες όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα.
Στην περίοδο που οι αλυσίδες στον κλάδο γιγαντώνονται και ο ανταγωνισμός οξύνεται, οι συνθήκες εργασίας χειροτερεύουν. Η εντατικοποίηση της δουλειάς αυξάνεται και διευρύνεται, η αυθαιρεσία και η ανασφάλιστη εργασία χτυπάει κόκκινο. Με εκβιασμούς και απειλές από την εργοδοσία, οι συνάδελφοι διανομείς αναγκάζονται να επωμιστούν το κόστος των βασικών μέσων προστασίας, για να σώσουν τη ζωή τους. Ακόμα και στην περίπτωση που καλύπτονται κάποια βασικά, κι αν αυτά δεν είναι σαπισμένα, αναγκάζονται να κάνουν άπειρα δρομολόγια, σε εξαντλητικά ωράρια, να τρέχουν από το ένα πόστο στο άλλο υπό οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Αυτή είναι η τραγική αλήθεια για τη «δίκαιη ανάπτυξη» που διαφημίζουν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και εργοδοσία.
Η οργή και η αγανάκτηση να γίνει ώριμη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών μας! Είμαστε σε ετοιμότητα και μέσα στις γιορτές! Με τον αγώνα μας να επιβάλουμε όλα τα μέτρα προστασίας. Καλούμε τους συναδέλφους διανομείς και όλους τους συναδέλφους του κλάδου να διώξουν το φόβο και τη μοιρολατρία. Ανεξάρτητα την ειδικότητα και το πόστο, καλούμε κάθε συνάδελφο να οργανωθεί στο Συνδικάτο και να παλέψει συλλογικά μαζικά, για την άμεση εφαρμογή μέτρων ασφάλειας και προστασίας. Μόνο εμείς με τον αγώνα μας και την ενότητα μπορούμε να σταματήσουμε την ένταση της εκμετάλλευσης και να διεκδικήσουμε όλα τα αναγκαία μέσα, για να μην θρηνήσουμε άλλους συναδέλφους στο βωμό του κέρδους. Να βάλουμε φρένο στην εντατικοποίηση της δουλειάς.
Να απαιτήσουμε τώρα:
- Πλήρη και σταθερή εργασία για όλους. Μειωμένο ωράριο με αποδοχές 8ώρου.
- Κλαδικές ΣΣΕ με ανάκτηση όλων των απωλειών.
- Μηχανάκια, εξοπλισμός, συντήρηση και έξοδα μετακίνησης να παρέχονται από την επιχείρηση.
- Επαναφορά και διεύρυνση των ΒΑΕ και για την ειδικότητα των διανομέων.
- Κανένας ντελιβεράς στους δρόμους με έντονα καιρικά φαινόμενα».
Το κουραστικό και επικίνδυνο κυρίως επάγγελμα του ντελιβερά , με αυξημένο βαθμό επικινδυνότητας επάγγελμα ή πάρεργο κάποιες φορές ( ότι και νάναι ορίζεται σαν »επάγγελμα εγγύτητας»)είναι τα τα σύγχρονα επαγγελματικά προτάγματα αυτού που εδώ και κάποια χρόνια ονομάζεται »αναπτυξιακό μοντέλο και όραμα», για τους νέους και γενικά νεώτερους μια και η χρήση της μοτοκίνησης απαιτεί και αντανακλαστικά αυξημένα οδήγησης μοτό που υπάρχουν στις νεότερες ηλικίες , και γενικά εξοικείωση με την μοτοκίνηση. Και όχι απλά με την μοτοκίνηση για την εξυπηρέτηση μεταβίβασης από ένα σημείο σε άλλο, αλλά μια συγκεκριμένη μοτοκίνηση σβελτάδας και ελιγμών μέχρι και αστραπιαίων ανακλαστικών κινήσεων για να εξυπηρετηθεί η μεταφορά σε γρήγορους χρόνους με διάφορες καιρικές συνθήκες και κυρίως σε αστικά τοπία κίνησης , μποτολιαρίσματος κίνησης, φαναριών κλπ ότι ορίζει την αστική πιεστική κατά ντελίβερι μετακίνηση.
Η αναπτυξιακή τούτη προοπτική καλά είναι να γίνεται γνωστό ως οικονομικό μέγεθος ποσοστών ανάπτυξης, ότο μετριέται όχι στην βάση της αύξησης της αξίας και της προοπτικής του παραγόμενου προιόντος, αλλά στην βάση της διατιθέμενης ποσότητας της νομισματικής κυκλοφορίας.
Και αυτό να γίνει κατανοητό , για το ορίζεται και στις μέρες μας ποσοστό ανάπτυξης , το οποίο μετριέται σε όρους αφαίρεσης νομισματικής κυκλοφορίας και πολύ απέχει από το αναπτυξιακό πρότυπο που απαιτεί τον όρο μεγέθυνση και υποβάλει την αύξηση της αξιακής διάσταση της παραγωγής , την βελτίωση της παραγωγικότητας, τον εξωστρεφή παραγωγικό προσανατολισμό και κυρίως την αυξητική της εργασίας της πλήρους απασχόλησης. Ανάπτυξη έστω κατ ελάχιστο με ανεργία ή με υποαπασχόληση , ή χωρίς την προοπτική επαγγελμάτων ή θέσεων εργασίας με μειωμένο βαθμό επικινδυνότητας , δεν νοείτε.
Όλο αυτό το πλαίσιο μια αναπτυξιακής αναφοράς – όσο μικρή και νάναι- αλλά με όλες τις παραπάνω δεσμεύσεις ( ανεργία, υποαπασχόληση, αύξηση της ανασφάλειας και της επικινδυνότητας στην εξάσκηση της εργασίας, απουσία μισθολογίων και ασφάλισης ή μειωμένης ασφαλιστικής αναφοράς ),, αποτελεί το πλαίσιο του όρου – και περιγράφει τον όρο : »επαγγέλματα εγγύτητας».
Δηλαδή είναι το συμβολικό αποτύπωμα και ο προσδιορισμός της κούφιας ανάπτυξης και της ανάπτυξης φούμαρα . Με την χρήση της – ως όρο- φλομώνουν το κοινωνικό στοιχείο πουλώντας εργασιακά φύκια για μεταξωτές ή και λευκόχρθσες κορδέλες.
Το χάσμα που γενιέται πλέον μεταξύ των όσων η Ελληνική κοινωνία μεταπολεμικά και μεταπολιτευτικά σχετικά με τον όρο εργασία ή επάγγελμα γενικότερα , μεταξύ των παλαιοτέρων ενεργών γενεών και σήμερα με τις νεότερες γεννεές ( τα παιδιά που βγαίνουν να ζήσουν νεοτέρων ηλικιών σε κάθε επαγγελματικό κλάδο ή θέση εργασίας) είναι τεράστιο.
Ο όρος εργασία πλέον κάτω απ τον προσδιορισμό των όρων : »επαγγέλματα εγγύτητας ή εργασία εγγύτητας » ως χαρακτηριστικά αυτοί οι όροι του προτεινόμενου μοντέλου ανάπτυξης ( ουσιαστικά υπανάπτυξης), συνιστά πλέον ένα πρόσθετο εργαλείο στην υπηρεσία της κοινωνικής ασυνενοησίας και κοινωνικής συσπείρωσης, ενισχύοντας έτσι τα χαρακτηριστικά του κοινωνικού αυτοματισμού δηλαδή της εσωκοινωνικής ρήξης, για να αποφευχθεί έτσι η αναγκαία κοινωνική συμμετοχική ενσωμάτωση , ως στοιχείο ομοουσιότητας της κοινωνικής και Εθνικής διεκδίκησης.
Το επίπεδο αναβιβαστικού επαγωγικού κοινωνικού διεκδηκιτισμού για τους νέους εργαζόμενους ( την νέα γεννεά που μπαίνει στο εργασιακό σώμα – κατ άλλους μπαίνει στην αγορά εργασίας-, αυτό το επίπεδο καλά είναι να γνωρίζουν και οι ίδιοι δεν υπόσχεται όχι μόνο την δημιουργία υπεραξίας απ την εργασία για το κοινωνικό σώμα, αλλά και για τους ίδιους, αλλά και στην καλύτερη περίπτωση μειωμένης αξιακής επιστροφής στους ίδιους των πόρων που δαπανούν και επένδυσαν οι ίδιοι για την οργάνωση του εργασιακού κεκτημένου των. Και αυτό είναι πρόσθετο στοιχείο φορτίου για τους ίδιους τους νέους ανθρώπους που μπαίνουν στην εργασιακή δομή. Και ταυτόχρονα δεν είναι και στοιχείο τιμής της παραγωγικής νυν γεννεάς που προετοίμασε έστω και αθέλητα αυτό το τοπίο μέσα στο οποίο έρχονται να ενταχθούν οι νέοι εργαζόμενοι. Σε όρους ιστορικής αναφοράς να μην παρακάμπεται η ιστορική πρωτοαναφορά που ανατρέχει στον 18 και 19ο αιώνα της αναγκαιότητας της αμοιβής της εργασίας για την αναπλήρωση της εργασιακής δαπανηθείσης δυνάμεως…. και ύστερα την ποσοτικοποίηση αυτής της δαπάνης ώστε να ορίζεται και η αμοιβή της εργασίας ως κοινωνική συμφωνία που έγινε απ τις αρχές του εικοστού περίπου. Οι ελαστικότητες ερμηνειών πλέον της ολότητας των συνειρμών του όρου εργασία , δεν είναι παρά δραματική υποχώρηση προς την κοινωνική βαρβαρότητα … με αναφορές σε προ-εργασιακές εποχές απροσδιοριστίας του όρου εργασία- εργαζόμενος – επάγγελμα τουλάχιστον 150 χρόνια αναφορικού υποβάθρου. Στην γραμματική Ελληνική μορφολογία ο όρος εργασία είναι εννοιολογική μετεξέλιξη του όρου δουλειά, που αυτός με την σειρά του δεν διαφοροποιείται παρά μόνο από την μεταφορά του τόνου απ τον όρο δουλεία.
Η δουλειά διεκδικήθηκε και κατακτήθηκε απ την δουλεία…και μορφοποιήθηκε ποσοτικά τον εικοστό αιώνα με την ανάπτυξη της στατιστικής ( ιδιαίτερα μετά το τέλος του Α παγκοσμίου πολέμου ) ως εργασία.
Ανάπτυξη και όροι περιγραφικοί της εργασίας ( ελαστικότητες μορφών εργασίας, αθεσμοποίητα εργασιακά πλαίσια, ανασφάλιστα επαγγελματικά πάρεργα ,μη απάλειψη όσο γίνεται των επικινδυνοτήτων της εργασίας, κλπ ) συνιστούν υπονομευτικά στοιχεία της ίδιας της ανάπτυξης κοινωνικής και οικονομικής. Και ορίζουν αυξημένους προοδευτικούς βαθμούς υπανάπτυξης στο βαθμό που εξαπλώνονται.
Η εργασιακή γεννεαλογική μεταβίβαση στις μέρς μας στην χώρα μας δεν γίνεται με όρους αναπτυξιακούς , και αυτό από τώρα παγιδεύει για τα επόμενα χρόνια και ασφαλιστικές και συνταξιοδοτικές αρνητικές ανακατατάξεις για το κοινωνικό σώμα που με την σειρά τους δεν αποκλείουν και νέες αρνητικές εργασιακές και κοινωνικές πραγματικότητες. Και αυτό θα είναι το σπιράλ της κοινωνικής υπανάπτυξης γεννεαλογικά. Και η δυναμική αυτή του σπιράλ μπορεί να ανακοπεί , και πρέπει, με συμμετοχική κοινωνική διάσταση για την οποία η ίδια η νέα γεννεά που προοδευτικά μπαίνει στο εργασιακό σώμα πρέπει να διεκδικήσει. Είναι ο αγώνας της ως γενεάς.
Εφ όσον το πολιτικό κυβερνητικό σκηνικό π πουλάει μεζέ την υπανάπτυξη ως ανάπτυξη, πώς θα ασχοληθεί με την όσο δυνατό θεσμική οργάνωση του συγκεκριμένου επαγγέλματος ??