Πέθανε ο αντιστασιακός, δικηγόρος και συγγραφέας Βαρδής Β. Βαρδινογιάννης
Πηγή φωτογραφίας: cnn.gr
Πέθανε σε ηλικία 97 ετών ο αντιστασιακός, δικηγόρος και συγγραφέας Βαρδής Β. Βαρδινογιάννης. Η κηδεία του θα γίνει αύριο Πέμπτη στις 11 το πρωί στην εκκλησία της Παναγίτσας στο νεκροταφείο Ραφήνας, ενώ η οικογένεια του επιθυμεί αντί στεφάνων να προσφερθούν τα χρήματα για τις ανάγκες του ιδρύματος «Ελπίδα».
Ο Βαρδής Β. Βαρδινογιάννης ανέπτυξε πολυσχιδή δράση τόσο στην περίοδο της Εθνικής Αντίστασης όσο και στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, αλλά και αργότερα, κατά την επταετή χούντα των συνταγματαρχών. Διαδραμάτισε ηγετικό ρόλο στην αντίσταση κατά των Γερμανών στην Κρήτη, στην οργάνωση και διεύθυνση της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ), ενώ σημαντική ήταν η συμβολή του στον αντιδικτατορικό αγώνα την περίοδο 1967-1974. Υπήρξε σημαίνον στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτερικού και διώχθηκε για τις ιδέες του. Έζησε 10 χρόνια στη φυλακή, 2 χρόνια στην εξορία και συνολικά 13 χρόνια στην παρανομία.
Τη συγκίνησή του για τον θάνατό του εξέφρασε ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Νικόλαος Βούτσης με την ακόλουθη δήλωση:
«Εκφράζω τη συγκίνησή μου για την απώλεια του Βαρδή Βαρδινογιάννη και τα θερμά συλλυπητήριά μου προς την οικογένειά του. Ακατάβλητος αγωνιστής σε όλο τον βίο του, ηγετική μορφή της Aντίστασης κατά των Γερμανών στην Κρήτη αλλά και στέλεχος του Αντιδικτατορικού Αγώνα, διώχθηκε σκληρά για τις ιδέες του.
Σημαντικός ήταν ο ρόλος του στην ίδρυση και τη λειτουργία της ΕΔΑ, ενώ μέχρι το τέλος της ζωής του παρέμεινε πιστός στις αξίες της ανανεωτικής Αριστεράς.
Αξιομνημόνευτες είναι και οι προσπάθειές του για τη διάσωση της ιστορικής μνήμης, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες για την ίδρυση Μουσείων Εθνικής Αντίστασης, ενώ επί χρόνια διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρείας Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων 1940-1974 που σαν σκοπό έχει τη συγκέντρωση και αξιοποίηση του ιστορικού υλικού της περιόδου 1940-1974».
Φεύγοντας οι παλαιότερες γενιές, έρχεται κάθε φορά έχει έρθει και στις μέρες μας δραστικότερο το θέμα της θεσμικής μετάβασης και της κοινωνικής μεταβατικότητας στον χώρο της πολιτικής και της διαχείρησης του κράτων και των πολιτικών αποφάσεων ,με την έδρασή τους στο κοινωνικό στοιχείο.
Και το στοιχείο αυτό είναι επισημάνσιμο.
Η παλαιότερο γενιά πολιτικών που μεταπολιτευτικά διακόνισαν την χώρα στο επίπεδο του κοινοβουλευτισμού, είχαν και το ηλικιακό ιστορικό γνωσιακό εμπειρικά υπόβαθρο για την αναφορά στο κοινωνικό στοιχείο.
Η αναφορά στις προδιδακτορικές εμπειρίες ή και παραπίσω στις αμέσως μεταπολεμικές , και οι πολιτικοί αμέσως μετά την μεταπολίτευση είχαν μεσοπολεμική ηλικία γεννήσεως, έδινε την αίσθηση και μια κατανόηση ότι και αυτοί ως νέεοι δεν είχαν ζήσει εύκολα – στην παρελθοντική αυτή Ελλάδα και αυτό ήταν και εμπειρία ζωής που τους έδινε μια αυτογνωσιακή διάσταση της σημασίας της πολιτικής και των αποφάσεων διαχείρησης της χώρας , που δεν έπρεπε να παρακάμπουν και την κοινωνική αντοχή.
Λάθη σίγουρα υπήρξαν και όλο αυτό το φάσμα του πολιτικού δυναμικού έκανε, αλλά ταυτόχρονα και οι προυποθέσεις των πολιτικών ή διαχειριστικών συλλογισμών των είχαν εμπειρικό διαβιωτικό προσδιορισμό, με βάση τις δυσκολίες διαβίωσης που υποσχόνταν τα παλαιότερα χρόνια η καθημερινότητα. Πόλεμος- εμφύλιος- καταστροφές- αυταρχικό κράτος- ασφυκτικός πολιτικός περίγυρος- ιδεολογικές σκληρές πρακτικές κόντρες- περιορισμένες ευκολίες- μετανάστευση- σπουδές επί πληρωμή και τα βιβλία-…. περιορισμένα εισοδήματα… κάτι απ όλα αυτά γεύτηκαν οι παλαιότεροι πολιτικοί.
Εδώ και χρόνια στην Ελλάδα η μεταβατική της γεννεαλογίας των πολιτικών , έφερε στο προσκήνιο και μια ελαφρά θεώρηση της πολιτικής και των αποφασεών της και της σημασίας αυτών των αποφάσεων για την διαβίωση των πολιτών, και σε σχέση με την τήρηση μιας όσο το δυνατόν αυτοδεσμευτικής πρακτικά θεσμικότητας και όχι ερμηνευτικό πλάτιασμα αυτής της θεσμικότητας στην διαχείρηση.
Τελευταία χρόνια και με βάση την οικονομική κρίση από το 2010 ( επίσημη χρεωκοπία είναι για την χώρα τα αίτια της οπόίας ασφαλώς πάνε και ακουμπάν και την πολιτική διαχείρηση και αποφάσεις απ τους παλιούς πολιτικούς) , τα τελευταία χρόνια λοιπόν με τις αυξητικές των τιμών διαβίωσης- αγαθών και υπηρεσιών της θηριώδους φορολογίας της μείωσης των εισοδημάτων απανταχού, των κλεισμένων επιχειρήσεων της μαζικής ανεργίας.. του απαγορευτικού κόστους θέρμανσης και ηλεκτροδοτήσεως .. όλο και κάποια φορά τον χειμώνα η ειδησιογραφία αναφέρει για δύσκολες καταστάσεις ανθρώπων που στην προσπάθεια θέρμανσης πιάνουν φωτιές τα οικήματα, ή και διάφορες άλλες δύσκολες έως ακραίες καταστάσεις καθημερινότητας που υπονοούν και εξηγούνται από ένα γενικευμένο καθεστώς φτωχείας ή φτωχεία σε επίπεδα που υπερβαίνουν και μια κανονικότηα που είχε κατακτήσει η χώρα έστω ως ελάχιστο καθημερινό και θεσμικό στοιχείο. Την ίδια στιγμή η πολιτική αγόρευση της νεαρότερης στις μέρες μας πολιτικής τάξης και του προσωπικού της, βλέπει αυτά τα φαινόμενα ως μη υπερβαίνοντα μια κανονικότητα διαβίωσης έστω στο ελάχιστο ανεκτό, καιμη παραβιάζοντα μια ελάχιστη κοινωνική θεσμικότητα που πρέπει και να υπηρετείται και νομοθετικά χωρίς να προβληματίζει καίρια.
Η σημερινή πολιτική τάξη- επικρατούσης της νεανικότητας και με άλλοθι δήθεν την προτεινόμενη απ τους ίδιους κακοδιαχείρηση χρόνων που οδήγησε στην μακροχρόνια από το 2010 πλέον χρεωκοπία της χώρας- η σημερινή πολιτική τάξη δεν βλέπει τίποτα το περίεργο στην έλλειψη θέρμανσης μεγάλου μέρους του πληθυσμού και τις εναλλακτικότητες για θέραμση με ξεπερασμένες και επικίνδυνες μεθόδους για τις νέες οικοδομικές κατασκευές. Το ίδιο και με την χρήση του πανάκριβου ηλεκτρισμού και τα χρέη που δημιουργούν οι πολίτες κατ ανάγκη για την χρήση τους , τις ταλαιπώριες των διακανονισμών, τις ουρές ηλικιωμένων για ρυθμίσεις στα γραφεία ΔΕΗ, τις γωνίες ανθρώπων που ποτέ δεν χρωστούσαν στο δημόσιο έστω και με την μειωμένη οικονομική δραστηριοτητά τους , την αγωνία για την πληρωμή φόρων ( 4,5 εκατομμύρια πολίτες χρωστούν στην εφορία) κλπ ταλαιπωρητικά των πολιτών που θέτουν άμεσα το θέμα της ελάχιστης αναγκαίας θεσμικότητας για την εξυπηρέτηση του κοινωνικού.
Τελικά η ερμηνευτική διασταλτική ( διασταλτική ερμηνεία) των συνταγματικών διατάξεων για την εξυπηρέτηση του αγαθού της κοινωνικής διαβίωσης και συμβίωσης… η παρούσα κυβέρνηση και το νεανικό διαχειριστικό πολιτικό προσωπικό του κράτους… υποστηρίζει ότι επιτέπει την τιμή πετρελαίου θέρμανσης στην τιμή που έχει ( το μέγιστο είναι φόροι) για να μένουν χωρίς θέρμανση οι πολίτες και δή οι ποιο ηλικιωμένοι με τις μικρότερες συντάξεις???
Οι ουρές στα κάθε λογής ταμεία ρυθμίσεων του ηλεκτρισμού και οι ορθοστασία πολιτών ώρες υποστηρίζεται ως πολιτική απόφαση ???
Τα καμένα σπίτια από θερμάστρες , μαγγάλια, σόμπες ξύλου στην προσπάθεια θέρμανσης αντανακούν την ελάχιστη νομιμοποίηση των διαχειριστικών αποφάσεων.
Οι παγωμένοι ηλικιωμένοι όλη την νύχτα λόγω έλλειψης θέρμανσης που πρωί περιμένουν να πάρουν τις συντάξεις απ την ανασφάλεια που τους έχει δημιουργηθεί από ποια διαχειριστική θεσμικότητα νομιμοποιείται???
Η κυβερνητική αναγνώριση εκ των υστέρων- προεκλογικά κυρίως – της νομιμότητας των παλαιοτέρων δικαστικών αποφάσεων για την επιστροφή αναδρομικών , ή των καταχρηστικών περικοπών όπου υπήρξαν δεν οδηγεί σε μια θεσμική αλά κάρτ διαχειριστική???
Η νομοθετική αναφορά με επιφύλαξη για το μέλλον – στο συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό- δεν αποτελεί κριτήριο διασπορας ανασφάλειας στο οικονομικό συμπεριφορικό???
Το φαινόμενο στις μέρες μας έχει και βιωματικές αναφορές, μια και η σημερινή διαχειριστική πολιτικά γεννεά κάτω από το πρίσμα της δήθεν της ανανεωτικής του πολιτικού προσωπικού – ο νέος δεν σημαίνει αυτόματα και ανανεωτής-, το φαινόμενο καλά είναι να εξετάζεται και από πλευράς του πώς εκλαμβάνει το σημερινό κρατικόδιαχειριστικό σύστημα την εννοια της κοινωνικής εμπειρίας που καθορίζει και επηρεάζει και τις προσωπικές πολιτικές στάσεις και διοικητικές και πολιτικές αποφάσεις, απ τις οποίες εξαρτώντται ανθρώπινες ζωές μαζών πολιτών.
Δυστυχώς η βιωμένη διαβιωτική εμπειρία, απ την σημερινή πολιτική διαχείρηση της χώρας ως στοιχείο που συγκροτεί και τις δομές και στοχεύσεις αποφάσεων ελλείπει ή είναι περιορισμένη. Η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού της χώρας δεν προσδιορίζεται κύρια ηλικιακά. Και οι ταυτότητες των προσχηματισμών- ότι ο νέος είναι και ανανεωτής- είναι και επικίνδυνη άποψη.
Ο Βαρδής Β. Βαρδινογιάννης , έφυγε πλήρης ημερών , γεμάτος μνήμη και εμπειρία, του ανήκει κοντά όλος ο εικοστός αιών και η αρχή του εικοστού πρώτου αιώνα,
, γεμάτος ζωντάνια και διάθεση μεταρρυθμίσεων στα ώριμα χρόνια του, ως αποτέλεσμα της βιωματικής του εμπειριας ζωής.