Λιμεναρχείο Λευκάδας: Κλείσιμο διαύλου Λευκάδας στο ύψος των Αλυκών Καρυωτών
Τα σκάφη που επιθυμούν να διέλθουν από την εν λόγω περιοχή θα πρέπει να πλεύσουν από τις δυτικές ακτές του νησιού
Αναλυτικά η ανακοίνωση του Λιμεναρχείου Λευκάδας:
«1. Σας γνωρίζουμε ότι υποθαλάσσιος αγωγός ο οποίος διέρχεται από την περιοχή Αγ. Παντελεήμονα Αλυκών Λευκάδας με κατεύθυνση προς Πλαγιά Αιτ/νίας, έχει αναδυθεί μεγάλο τμήμα του στην επιφάνεια της θάλασσας εντός του διαύλου Λευκάδας με αποτέλεσμα την διακοπή της διέλευσης των διερχόμενων σκαφών. Μέχρι αποκατάστασης ανωτέρω προβλήματος τα σκάφη τα οποία επιθυμούν να διέλθουν από την εν λόγω περιοχή θα πρέπει να πλεύσουν από τις δυτικές ακτές του νησιού.
2. Παρακαλούμε για την ενημέρωση του κοινού και την αναπαραγωγή της παρούσας.
3. Υπενθυμίζουμε ότι σε περίπτωση ανάγκης οι επικοινωνίες μεταξύ σκαφών και Υπηρεσίας μας διενεργούνται στο κανάλι VHF 12 και τηλεφωνικά στο 26450-22322.
Ο Αξιωματικός Φυλακής
Σημαιοφόρος Λ.Σ. ΤΣΑΒΑΛΑΣ Ευστάθιος»
Ο Ωνάσης έριξε αγωγό εδώ και πενήντα χρόνια και δεν έχει μετακινηθη καθόλου και λέμε για σωλήνα νερού από Νυδρι στο Σκορπιό.Νομιζω ότι τελικά τα έργα που γίνονται από ιδιώτες είναι αθάνατα.Αυτα να βλεπουν αυτοί που εποπτεύουν δημόσια εργα
Η σωλήνα νερού του Ωνάση που έβγαινε στην Σπάρτη δίπλα απ το Λιμανάκι έδειχνε αρίστης ποιότητας χρόνια μετά ( δεκαετία του 2000 πρίν εποχή νέου ιδιοκτήτη) .Και στην προβλήτα του νησιού υπήρχε περρίσευμα σωλήνας σε κουλούρα.
Σωστά ο Κος Σπύρος Γαζής εδώ επισημαίνει το θέμα της τεχνικής μπαγκατελιάς και ασχετοσύνης κράτους και εμπλεκομένων εργολάβων για την πόντιση της σωλήνας στον δίαυλο. Ούτε μια πρόγκα δεν μπορούν να καρφώσουν οι Έλληνες εργολάβοι και τεχνικοί. Και ούτε το Ελληνικό κράτος θέλει να καρφωθεί σωστά η πρόγκα.
Μετά σπό τόσα χρόνια σχέση μπαγκατελιάς κράτους και εργολάβων, πώς υοοστηρίζει κσποιος ότι υπάρχει τεχνογνωσλια στην Ελλάδα?? Από που την έμαθαν οι εργολάβοι και το κράτος αφού όλο άτεχνα έργα πραγματοποιούσαν??
Στα έργα του δημοσίου που οι Έλληνες εργολάβοι δίνουν έκπτωση 70-80% ( δηλαδή για να τα εκτελέσουν ημιτελώς και προβληματικά) , οι Γάλλοι συναδελφοί των δώσανε μηδέν έκπτωση και + 10% κόστος με δεκαετή εγγύηση. Αλλά βέβαια η κρατική τότε και εργολαβική πρακτική ( αυτή της τεχνικής μπαγκατέλας) κύρωνε το έργο στους Έλληνες εργιλάβους μπαγκατελιαστές, που ούτε ένα στελιάρι σε μυτοτσάπι δεν ξέρουν να στελιάσουν. Γιατί αν στην Ελληνική τεχνική πραγματικότητα ζητήσεις να φκιάξουν έστω και μια ξερολιθιά 50 cm δεν ξέρουν.
Πόσο μάλλον να μιλήσεις στην Ελλαδική πραγματικότητα για το τηλεγραφικό καλώδιο που ποντίστηκε τον 19ο αιλωνα στον Ατλαντικό απ τις ΗΠΑ στην Ευρώπη, του οποίου την πόντιση αγνοεί η ελληνική πολυτεχνική χορταριασμένη κτιριακά επιστήμη , έστω και ιστορικά. Εδώ δεν γνωρίζανε τον αγωγό μεταφοράς καυσίμων ( σχέδιο Πλούτο) που ποντίστηκε στην Μάγχη απ την Αγγλία στην Γαλλία πρίν την επέμβαση το 1944 των συμμάχων στην Ευρώπη.
Οι ναυσιπλόοι οιυ θα πάνε τον γύρο Δυτικά της Λευκάδος να προσέχουν διότι: «» το πέλαγο ειναι βαθύ «» στην Δυτική και Νότιο ακτή. Και αυτοί είναι ναυσιπλόοι της κλειστής θάλασσας -μπανιέρας το πολύ παιδικής.
Μια επίσκεψη στον χώρο της ονομαζόμενης πολυτεχνειούπολης στου Ζωγράφου , αλλά και στον περίβολο του ιστορικού κτιρίου
του εν Αθήνησι ΕΜΠ στην Πατησίων, θα ήταν ενδεικτική για την εντύπωση για την σχολή των καλών και βάρβαρών τεχνών( πρώ’ι’μος τίτλος του πολυτεχνείου ).
Τα χορτάρια ξερα’ί’λα ύψος 2 μέτρα σε ορισμένα σημεία ξερά ζούγκλα χορταριών επεμβαίνουν στον χώρο και τον προσδιορίζουν πέρα και έξω απ τον όρο τεχνική ή τέχνη ή τεκτονική ή επιστήμη ή καθαριότητα.
Και στο ιστορικό κτίριο στις σκάλες δεξιά και αριστερά η αγριάδα και η τσουκνίδα είναι μεγαλύτερη και περισσόρερη από κάθε χρόνια λογγομένο αγρό.
Εφιάλτης κόλαση αστική και περιαστική ζούγκλα χορταριών , που μαζί με το χρώμα τσιμέντου των κτιρίων της πολυτεχνειούπολης ώς φόντο για την θεματική των άγριων γκράφιτι κάνουν τον επισκέπτη να αγριέψει και να γοργώσει το βήμα σαν να θέλει βιαστικά να ξεπεράσει το όλο σκηνικό.
Η εκπαίδευση στην Ελλάδα -θσως και αλλαχού σε άλλες χώρες- σαν άλλοθι διαδικαστικής βαρβαρότητας και νομιμολοιημένης κτιριακής εγκατάλειψης και φθοράς.
Στην ματιά της αισθητικής ακόμα και του ασβέστη ( ακόμα είναι ενεργές οι γεννιές αυτής της αισθητικής και αυτό να μην παρακάμπτεται- όλο το τεκτονικό σκηνικό μοιάζει με σκηνογραφία παραστατικότητας της κοινωνικής εγκατάλειψης ενός τόπου κάτω απ τις κοινωνικές αναγκαιότητες , φευγιού εγκατοίκων για καλύτερο βίο, γενικά τόοο ρημαγμένο.
Αλλά και για τις γεννιές των χρωμάτων στους τοίχους , το σκηνικό είναι μουτζούρα ατάκτως πεταμένη , πάνω σε τούβλα μάρμαρα τοίχους πόρτες παράθυρα τζάμια κλειδαριές.
Και η συνδυαστικότητα των τεχνικών ( ας πούμε ώς έννοια του σύγχρονου όρου Πολυτεχνείο), αλλά και η αναφορά στις βάρβαρες και καλές τέχνες, δεν θα ερμήνευαν το παραστατικό χάλι της χωροκτηριακής αυτής δομής , γιατί σκόμα και αν εγκαταλείπονταν ο όρος τέχνες -τεχνική-πολυτεχνική, και μόνο ο όρος βάρβαρος να έμενε , με βαρβαρότητα θα έπιανε κάποιος εκ του πολυτεχνείου ή του υοουργείου έναν κοσά να κόβει έστω και άτεψνα χορτάρια ή ένα κουβά με ασβέστη και μια βούρτσα να ασβέστωνε. Και ας ήταν και τα χορτάρια κακοκομμένα και οι μάντρες τα πεζοδρόμια και ιι τοίχοι έστω και πρόχειρα ασπρισμένα. Και να ήταν σίγουροι ότι θα μύριζε και θα ήταν καθαριότητα.
Στην Ελλάδα βέβαια η όψιμη επιστημονική – και ίσως κοινωνική- αρχοντιά δεν έχει δομικό συνθετικά στοιχείο την καθαριότητα.
Έχει άλλες παραμέτρους …
Με πόση έκπτωση εργολαβική δόθηκε το έργο πόντισης του σωλήνα δτον δίαυλο?? Και πόσο τελικά στοίχησε ??
Αν το εκτέλεσε το δημόσιο μόνο του τότε ήταν σαφής η κστάληξη.
Η εξήγηση γιατί σηκώθηκε το καλώδιο και έκλεισε ο δίαυλος, στην περίπτωση του όποιου εργολάβου θα αποτυπώνεται σπ το ποσοστό έκπτωσης και από το τελικό κόστος ώς διαφορά απ το κόστος αναδοχής ( λόγω της έκπτωσης).
Οι φορολογούμενοι πολίτες να ζητήσουν πίσω ώς επιστροφές φόρων τα ποσά κόστους του έργου , μια και το έργο ουσιαστικά δεν τελέστηκε σωστά.
Ταυτόχρονα να αναζητηθούν αναδρομικά αυτοί που το παρέλαβαν ώς περατωμένο και οιβφορείς που το παρέλαβαν να δελιξουν τα αρχεία παρσδοσης και παραλαβής του έργου.
Και να ανατεθεί το θέμα στα αρμόδια διοικητικά και δικαστικά όργανα θεσμικά.