Το Ιερό της Αρτέμιδος Επικρατείας με θέα το Ιόνιο

Το Ιερό της Αρτέμιδος Επικρατείας 4αι π.χ στην θέση Δρυμώνας Αρχοντοχωρίου στους πρόποδες του υψώματος που βρίσκεται η αρχαία Αλυζία με θέα το Ιόνιο και τα νησία Κάλαμος, Καστός, Ιθάκη, Μεγανήσι και Λευκάδα.

Ο λίθινος «θησαυρός» στα νότια του ναού της Αρτέμιδος σφραγιζόταν με βαρύ λίθινο κυλινδρικό πώμα (στην άνω επιφάνεια), το οποίο κλείδωνε στον πυθμένα του λαξεύματος. Στην κορυφή του πώματος υπήρχε μικρή σχισμή, στην οποία οι πιστοί που προσέγγιζαν τον χώρο του ιερού έριχναν χρήματα, ώστε η όλη κατασκευή να χαρακτηρίζεται «θησαυρός».

Πηγή: ΑΛΥΖΙΑ, Έκδοση Ένωση Αλυζιών 2010, Ιωάννη Μόσχου αρχαιολόγου & Αναστασίου Ποτρελάνου αρχιτέκτονα.

(Δημοσιεύτηκε από τον Τάσο Καραΐσκο με τίτλο «Ιερά του Ιονίου πελάγους» στη δημόσια ομάδα στο fb «Αιτωλία και Ακαρνανία στο πέρασμα του χρόνου»)

Για το Ιερό γράφει ο Σπύρος Θεοδ. Μήτσης και αναδημοσιεύει το σάιτ mytikaspress.blogspot.com:

Στους πρόποδες του Μεγανόρους και στην περιοχή «Δρυμώνας Αρχοντοχωρίου» υπήρχε στα αρχαία χρόνια ένα μικρό ιερό αφιερωμένο στη Θεά Άρτεμης Επικρατείας. Η ίδρυση του ιερού χρονολογείται στα μέσα του 4ου αι. π.Χ. Το ιερό ήταν μικρό γιατί λειτουργούσε, πιθανόν, ως παράρτημα του μεγάλου ιερού της πόλης.

Στον περίβολο, αλλά και στον υπόγειο αποθέτη του ναού, βρέθηκαν εκατοντάδες αφιερώματα τα οποία σήμερα βρίσκονται στις αποθήκες του Μουσείου Πατρών (και κάποια στα σπίτια πλουσίων στην Ελλάδα και το εξωτερικό).

Από τις ανασκαφές που έγιναν το 1992-93 από την ομάδα του αρχαιολόγου κ. Λάζαρου Κολώνα (Ι. Μόσχος, κ.ά.), βρέθηκαν στους αποθηκευτικούς χώρους του ιερού αγάλματα της θεάς Άρτεμης, καθώς και άλλα αφιερώματα γυναικών, μιας και τη λατρεία της την ασκούσαν κυρίως γυναίκες (η Άρτεμης ήταν Θεά του κυνηγιού, προστάτης της αγνότητας των κοριτσιών και αγοριών, και των λεχώνων).

Εξέχουσα θέση στο ιερό είχαν οι κοπέλες Καρυάτιδες (παρεκτρέπουσες) οι οποίες χόρευαν ένα λατρευτικό χορό προς τιμή της Άρτεμης.

Σήμερα στον τόπο αυτό υπάρχουν υπολείμματα του ιερού, του ανασκαφέντος αποθέτη, και κατά μήκος του ιερού και δίπλα από το σπήλαιο υπολείμματα ξενώνων των οικημάτων που φιλοξενούσαν τους πιστούς, κυρίως νησιώτες, κατά τις γιορτινές της μέρες.