Οι πικροί καρποί του φασισμού

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «ΧΑΡΑΥΓΗ» – Μας στάλθηκε από τον Παναγιώτη Π.

Εθνικισμός: «Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν, μα όχι και το μίσος του για μένα»

Στίχοι: Φώντας Λάδης

Ο εθνικισμός ως ιδεολόγημα είναι φαινόμενο συνυφασμένο με το ίδιο το αστικό οικοδόμημα. Το τελευταίο διάστημα βρίσκεται σε έξαρση και αυτό οφείλεται στην οικονομική κρίση. Η εμπειρία και τα ιστορικά γεγονότα αποδεικνύουν ότι όποτε το καπιταλιστικό σύστημα «γεννάει» οικονομικές κρίσεις, ο εθνικισμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθεί και να ενισχυθεί.

Ήταν και είναι ένα σημαντικό καταφύγιο για την άρχουσα τάξη, όποτε έπρεπε να εντείνει την προσπάθειά της να αποπροσανατολίσει και να τρομοκρατήσει τα λαϊκά στρώματα. Ιδιαίτερα όταν αυτά επωμίζονται τις δυσβάσταχτες συνέπειες της κρίσης ή όταν αυτό εξυπηρετεί την ιμπεριαλιστική εξάπλωση. Τρανταχτό παράδειγμα είναι η οικονομική κρίση του 1929, όπου μέσα από αυτή, ο εθνικισμός-σοβινισμός, έγινε αιτία για το μεγαλύτερο αιματοκύλισμα στην ιστορία της Ανθρωπότητας. Αλλά και τώρα, αν ανατρέξουμε στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών του 2009 παρατηρούμε ότι, τα ποσοστά των ακροδεξιών/εθνικιστικών κομμάτων έχουν αυξηθεί σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Χαρακτηριστικό των εθνικιστικών κομμάτων και οργανώσεων είναι ότι είναι ακραία και επιθετικά κυρίως με τις δυνάμεις τις προόδου.

Η ίδια η ιστορική εμπειρία αποδεικνύει ότι είναι ένα από τα καλύτερα όπλα που μπορεί να χρησιμοποιήσει η αστική τάξη ενάντια σε κάθε λαϊκό κίνημα, ένα όπλο που στοχεύει τις λαϊκές μάζες και τις διχάζει. Ο εθνικισμός αναμφισβήτητα αποτελεί ένα ακόμα δεκανίκι του καπιταλιστικού συστήματος, πρώτα και κυρία επειδή σπέρνει το μίσος και το ρατσισμό στους εργαζόμενους δημιουργώντας ανάμεσά τους, διακρίσεις στο χρώμα, τη φυλή, υποσκάπτοντας έτσι την ενότητα των εργαζομένων γεγονός που συντηρεί και ενισχύει την εκμετάλλευσή τους. Χωρίς ενότητα οι εργαζόμενοι δεν είναι ικανοί να διεκδικήσουν καλύτερους όρους εργασίας, ούτε είναι σε θέση να αναγνωρίσουν και να αγωνιστούν ενάντια στη ρίζα των προβλημάτων τους, που δεν είναι άλλη παρά το ίδιο, το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Η βία και η τρομοκρατία είναι το μέσο για να καταφέρουν να περάσουν τα ιδεολογήματα τους οι εθνικιστές.

Δυστυχώς έχει γευτεί και η πατρίδα μας τον πικρό καρπό του φασισμού. Με τα εθνικιστικά-σοβινιστικά φρονήματά τους το 1974, μια χούφτα Ε/κ, κατέλυσαν την κυπριακή δημοκρατία. Το αποτέλεσμα της δράσης του εθνικισμού στην Κύπρο έμεινε χαραγμένο στην πλάτη του Πενταδάκτυλου, από τότε. Εστω και αν μέχρι σήμερα ζούμε τα αποτελέσματα της φασιστικής τους δράσης, κάποιες πολιτικές δυνάμεις εξακολουθούν να είναι πιστές στις εθνικιστικές καταβολές τους, στην ίδια προδοτική ρητορεία, αυτή που οδήγησε στο δίδυμο έγκλημα, πραξικόπημα και εισβολή.

Ο εθνικισμός στο νησί μας εκφράζεται με τη μορφή του ολετήρα της Κύπρου Γρίβα. Τόσο οι προδοτικές πράξεις του Γρίβα και των ομοϊδεατών του, όσο και οι εθνικιστικές-σοβινιστικές τους αντιλήψεις χαίρουν εκτίμησης, εντός των κομμάτων ΔΗΣΥ και ΕΥΡΩΚΟ. Η στάση τους σήμερα αποτελεί πληγή στο σώμα της Δημοκρατίας. Πώς μπορεί κάποιος να συγχωρέσει την εμμονή του ΔΗΣΥ, για ανέγερση μνημείου του Γρίβα στη Λεμεσό απέναντι από το μνημείο των Αντιστασιακών. Προκαλούν τη μνήμη μας, απαιτώντας να στήσουν «μνημείο» στον υπεύθυνο για τις τόσες δολοφονίες και την κατάλυση της Δημοκρατίας, απέναντι μάλιστα από τους ήρωές της. Δεν σέβεται την ιστορία, το αίμα και τον πόνο του κυπριακού Λαού ο ΔΗΣΥ και ο Νίκος Αναστασιάδης όταν τελεί αποκαλυπτήρια ανδριάντα πραξικοπηματία, παραμονές της επετείου του πραξικοπήματος. Οι ίδιοι με τη στάση τους μας θυμίζουν, ξανά και ξανά, ότι ο ΔΗΣΥ είναι γνήσιος εκφραστής του εθνικισμού στην Κύπρο.

Τα τελευταία χρόνια μάλιστα παρατηρείται άνοδος του εθνικισμού. Οι εθνικιστές πλέον έχουν αρχίσει να οργανώνονται ούτως ώστε να εκτελούν καλύτερα το ελεεινό έργο τους. Πρόσφατο δείγμα του έργου αυτού, ο ξυλοδαρμός Νιγηριανού από μέλη νεοφασιστικής οργάνωσης αυτό τον Ιούλη. Γι’ αυτά φέρουν ευθύνες όσοι έσπερναν επί διακυβέρνησής τους τον εθνικισμό στη νεολαία και τώρα ξεφυτρώνει στο νησί ξανά ο φασισμός. Και αν βέβαια ο Συναγερμός διατείνεται ότι δεν έχει σχέση με τις οργανώσεις αυτές, ας διερωτηθεί μήπως η στάση τους στο Κυπριακό (όπως τα προηγούμενα παραδείγματα) βοηθούν στην καλλιέργεια αυτού του κλίματος. Φυσικά έδαφος στις εθνικιστικές αντιλήψεις προσφέρει πολλές φορές και στάση στελεχών του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ, που υποσκάπτουν και μηδενίζουν με την κριτική τους, τους χειρισμούς του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Κυπριακό.

Στο φοιτητικό κίνημα είναι εξίσου έντονες οι εθνικιστικές πεποιθήσεις με εκφραστές την παράταξη του ΔΗΣΥ, Πρωτοπορία και τον ΕΦΑΕΦΠ. Ο πολιτικός τους λόγος περιορίζεται στο εθνικιστικό μίσος, ιδιαίτερα προς τους Τ/κ, το γριβισμό, την απόρριψη της ομοσπονδίας. Το στοιχειό του εθνικισμού-σοβινισμού είναι αυτό που οδηγεί αυτές τις παρατάξεις στη βία και σε επιθέσεις ενάντια στην Προοδευτική. Οσο ο Δημήτρης Χριστόφιας θα αγωνίζεται και θα δίνει μάχες για εξεύρεση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης, που θα επανενώσει το νησί, τόσο αυτοί θα αποθρασύνονται και θα γίνονται ακόμα πιο έντονοι, ακόμα πιο αισχροί.

Η Προοδευτική από καταβολής της θα αντιπαλεύει τον εθνικισμό μέσα και έξω από το φοιτητικό κίνημα. Θα συνεχίσει να αγωνίζεται στο πλευρό του Δημήτρη Χριστόφια για επανένωση. Ούτε ο φασισμός, ούτε η τρομοκρατία δεν πρόκειται να μας σταματήσουν από το να αγωνιζόμαστε. Ο εθνικισμός θα απομονωθεί και θα σβήσει από το όμορφο πρόσωπο της πατρίδας μας για πάντα. Αυτή θα είναι μοίρα του. Η ειρήνη και η αδελφοσύνη είναι το χρέος κάθε δημοκρατικού ανθρώπου και αυτό είναι το χρέος κάθε Προοδευτικάριου.

Παναγιώτης Χριστοδούλου, Υπεύθυνος του Συνδικαλιστικού Γραφείου Προοδευτικής Κ.Κ.Φ. Αθήνας

Πηγή για τη φωτογραφία: Έργο του χαράκτη Χαμπή (Χαράλαμπου) Τσαγγάρη