Μια συγκέντρωση πριν 43 χρόνια για τη σύζευξη Λευκάδας-Ακαρνανίας
Η οδική ζεύξη της Λευκάδας με την απέναντι Ακαρνανική στεριά δεν είναι φυσικά κάτι καινούργιο. Είχε απασχολήσει και παλιότερα τη λευκαδίτικη κοινωνία. Τουλάχιστον από το τέλος της δεκαετίας του 1970, όπως διαβάζουμε σε τοπική εφημερίδα (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΛΕΥΚΑΔΑ, Αριθμός φύλλου 39, Μάρτης 1979). Σε μια εποχή που το νησί μας είχε ξεκινήσει πριν λίγο καιρό να κάνει τα πρώτα του τουριστικά βήματα.
Πριν 43 χρόνια, τα μέσα Μάρτη του 1979, ο τότε βουλευτής Λευκάδας, κ. Παναγιώτης Καββαδάς, είχε συγκαλέσει μια πλατιά σύσκεψη όπου, μεταξύ άλλων, συζητήθηκε το ζήτημα της ζεύξης, με την υποθαλάσσια σήραγγα να αποκλείεται την εποχή εκείνη ευθύς εξαρχής ως αντιοικονομική λύση (σήμερα είναι αυτή που προκρίνεται) και το ενδιαφέρον της συζήτησης να επικεντρώνεται στη θέση που θα έπρεπε να κατασκευαστεί η γέφυρα.
Γράφει η «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΛΕΥΚΑΔΑ», η οποία εξέφραζε τις απόψεις του λεγόμενου ΚΚΕ Εσωτερικού:
«Πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα ΝΕΛΕ στις 17 Μάρτη και με θέματα τη γεφύρωση Ακαρνανίας-Λευκάδας, την αξιοποίηση των Κάτω Αλυκών, την δημιουργία λιμανιού και Μαρίνας δημόσια συζήτηση. Στη συζήτηση πήρανε μέρος εκπρόσωποι διαφόρων Υπηρεσιών, τοπικοί παράγοντες, εκπρόσωποι των σωματείων, των παραγωγικών τάξεων, των επαγγελματιών, των πολιτικών κομμάτων και πολλοί άλλοι. Πήρανε επίσης μέρος ο συμπατριώτης μας κ. Δρακάτος ο οποίος προήδρευσε της συζήτησης, οι μελετητές της ζεύξης και της Μαρίνας και ορισμένοι ειδικοί περί τα θέματα από διάφορα υπουργεία, προσκεκλημένοι του κ. Καββαδά, ο οποίος είχε και την πρωτοβουλία της συνάντησης.
Η συζήτηση είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και περιστράφηκε κυρίως γύρω από τη θέση της σύνδεσης Λευκάδας-Ακαρνανίας. Για τη θέση αυτή έγινε πραγματική μάχη με πολλές παρεμβάσεις, οξύτητες και αποδοκιμασίες.
Στην αρχή με την πρώτη παρέμβαση εφιστάται η προσοχή στις εισηγήσεις που θα ακολουθήσουν, να έχουν σαν γνώμονα το συμφέρον της Λευκάδας και μόνον αυτό, δηλώνεται δε αμέσως ότι πάνω στο σπουδαίο αυτό θέμα δεν έχει παρθεί καμία απόφαση. Το πρόβλημα, είπαν, διερευνάται και προτείνονται διάφορες λύσεις. Η συζήτηση που θα ακολουθήσει έχει ενημερωτικό χαρακτήρα. Περιμένουμε, είπαν, τις γνώμες όσον το δυνατόν περισσοτέρων για να πετύχουμε τελικά την πιο συμφέρουσα λύση.
Αναπτύχθηκαν στη συνέχεια από τον κ. Αλεξόπουλο της οδομηχανικής που είναι ο μελετητής της ζεύξης και σύμβουλος του υπουργείου Δημοσίων Έργων, οι λύσεις που προτάθηκαν τόσο από τον ίδιο όσο και από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος. Στάθηκε στα μειονεκτήματα που παρουσιάζει η μόνιμη ζεύξη στο Κάστρο και στις πέντε καμάρες, όπου με την απαιτούμενη υπερύψωση των προσβάσεων με αναχώματα 7-8 μ., δημιουργείται ένα οπτικό φράγμα που στραπατσάρει το τοπίο και τη θέα από την πόλη προς το Κάστρο. Ο κ. Αλεξόπουλος θεώρησε τη λύση της σήραγγας την πιο ιδανική, αλλά μένει, είπε εκτός συζήτησης μια και είναι αντιοικονομική. Εκθέτει σε συνέχεια τη λύση της γεφύρωσης στο σημείο των Κάτω Αλυκών (περίπου στο μέσον) που είναι πρόταση του Τ.Ε.Ε. και την οποία λύση εγκρίνει και η αρχαιολογική υπηρεσία γιατί έχει σαν πλεονέκτημα ότι το υπερυψωμένο τμήμα στο σημείο της ζεύξης προβάλλεται στα βουνά της Ακαρνανίας, χωρίς να δημιουργεί πρόβλημα διατάραξης του τοπίου.
Μετά τον κ. Αλεξόπουλο πήραν τον λόγο διάφοροι ομιλητές εκθέτοντας τις απόψεις τους, πάνω στο θέμα της ζεύξης, υποστηρίζοντας ότι η λύση των Αλυκών παρακάμπτει την πόλη πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα της πόλης.
Ο κ. Δάλας μελετητής του έργου της Μαρίνας παίρνει το λόγο και εκθέτει τις λεπτομέρειες της μελέτης του σε ότι αφορά τη θέση και την έκταση της Μαρίνας τις προοπτικές κλπ. Αναφέρθηκε επίσης στην εκβάθυνση του διαύλου και τη διαμόρφωση λιμανιού.
Τέλος ο βουλευτής κ. Καββαδάς έκλεισε το θέμα σημειώνοντας ότι η δημόσια αυτή συζήτηση είχε ενημερωτικό χαρακτήρα και στη συζήτηση που θα ακολουθήσει στις 8 του Απρίλη με τα ίδια θέματα και με το θέμα της αποχέτευσης – ύδρευσης περιμένομε να ακούσουμε τις γνώμες και άλλων συμπολιτών μας.
Γενικά η «ΔΗΜ. ΛΕΥΚΑΔΑ» σημειώνει ότι αυτό που πρέπει ευθύς αμέσως να γίνει, είναι ένα χωροταξικό όλης της περιοχής, ώστε να υπάρχει για τους μελετητές η εικόνα ολόκληρης της πόλης όπως φαίνεται ότι θα διαμορφωθεί με την επέκταση του σχεδίου πόλεως και την παραχώρηση από το κράτος των Κάτω Αλυκών στους διάφορους φορείς, όπως επίσης και οι απόψεις των διαφόρων σωματείων της Λευκάδας σχετικά με τα παραπάνω θέματα.
Ιδιαίτερα πρέπει επίσης να τονιστεί ότι στη δημόσια συζήτηση που θα ακολουθήσει θα πρέπει να γίνει εκ των προτέρων γνωστό, 1) το κόστος της υπόγειας σήραγγας και 2) κατά πόσον είναι απαγορευτικός ο ισχυρισμός του κ. Λιμενάρχη ότι η γέφυρα πρέπει να βρίσκεται σε απόσταση 200 μ. από το φάρο, πράγμα που αποκλείει τη λύση της γέφυρας πίσω από το κάστρο».
Σε επιστολή του προς την εφημερίδα γράφει, μεταξύ άλλων, αναγνώστης για το θέμα αυτό:
«…Κι΄ αν οι λόγοι είναι τουριστικοί δεν νομίζω πως θα κουραστεί κανείς για λίγη θάλασσα, πως θα καταλάβει πως πάει σε νησί κι΄ αν κουράζεται ας μην έρτει με το φέρυ. Ύστερα πρέπει να γίνει πίστη στον καθένα που ξεκινά για τη Λευκάδα πως είναι τόπος ιερός και πρέπει να προσκυνήσει λίγο για να φτάσει. Όσο για τους τουρίστες ας μη μιλάμε για τέτοιου είδους που κατάντησαν το νησί χαβούζα. Αν υπάρχουν και αξιοπρεπείς ξένοι δεν έχουν που να μείνουν. Αυτά και άλλα είναι τα προβλήματα και όχι η ΖΕΥΞΗ. Αν γίνει σκεφτείτε την καταστροφή Λευκαδίτες και πατριώτες και φωνάξτε όχι στη ΖΕΥΞΗ…».
