Νικιάνα Λευκάδας: Ψήσιμο του οβελία όπως παλιά τη Δευτέρα του Πάσχα … με καιρό για μπάνιο

Το ψήσιμο του οβελία στους ορεινούς οικισμούς του Αλεξάνδρου Λευκάδας γινόταν παλιότερα πάντα την Δευτέρα του Πάσχα. Ένα έθιμο που τηρείται, έστω και μεμονωμένα, ακόμη μέχρι σήμερα στον παραθαλάσσιο οικισμό της Νικιάνας, έναν οικισμό που προέκυψε, κυρίως, από την μετεγκατάσταση των κατοίκων των ορεινών χωριών τα τέλη του περασμένου αιώνα.

Επίσης, ο πολύ καλός καιρός που επικρατεί σήμερα, Δευτέρα του Πάσχα 25 Απρίλη 2022, οδήγησε κάποιους τολμηρούς στις παραλίες της Νικιάνας, απολαμβάνοντας το μπάνιο τους.

Για το ιδιαίτερο αυτό έθιμο του ψησίματος του οβελία την μέρα αυτή έχουν δοθεί διάφορες ερμηνείες, με επικρατέστερη, ίσως, εκείνη που αναφέρει τα εξής:

«Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και σε εποχή που η εξέγερση των Ελλήνων για λευτεριά είχε φουντώσει, οι Τούρκοι εκμεταλλευόμενοι τις μέρες των μεγάλων γιορτών της χριστιανοσύνης και πιστεύοντας ότι θα ΄βρισκαν τους αγωνιστές συγκεντρωμένους να γιορτάζουν ανέμελα και θα τους έπιαναν έτσι στον «ύπνο», που λένε, εξαπέλυαν αλλεπάλληλες αιφνιδιαστικές επιθέσεις. Το γεγονός αυτό, όπως ήταν επόμενο, υποχρέωνε τους ένοπλους πατριώτες σε διαρκή μετακίνηση, με αποτέλεσμα εκείνοι που δρούσαν στην Δυτική Στερεά να καταφεύγουν στην αγγλοκρατούμενη Λευκάδα, όπου μπορούσαν, στην ύπαιθρό της, ανενόχλητα να γιορτάζουν την δεύτερη μέρα του Πάσχα, ψήνοντας και τον σχετικό οβελία, που όχι σπάνια κουβαλούσαν μαζί τους. Η συνήθεια αυτή εικάζεται ότι μεταδόθηκε και στους ντόπιους και παρέμεινε μέχρι σήμερα» (Παναγιώτης Ματαφιάς, «Απ΄ τον Αη Μηνά ίσαμε τον Πόντε», Αθήνα, 1992).