Λευκάδα μου! (Διάγγελμα προς τον Λαό της Λευκάδας)
Λευκάδα μου! (Διάγγελμα προς τον Λαό της Λευκάδας) – Γράφει ο Αιθεροβάμων
Στον Φίλιππο Κ.
Σήμερα ο ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝ με όλη την «Ομάδα» του ανεβαίνει σε γνώριμα λημέρια για να δούνε και να θαυμάσουν όλοι μαζί τη Λευκάδα από ψηλά.
Ξέρουν πως περπατάνε στα σύννεφα, αυτό όμως τους βοηθάει να ονειρεύονται και να δημιουργούν μια Λευκάδα ξεχωριστή, ένα νησί Παραδεισένιο.
Είναι λιόγερμα και καθώς ο ήλιος λίγο πριν χαθεί εξαπολύει τις πύρινες ανταύγειες του, όλοι μπορούν να απολαύσουν μέσα από τα σύννεφα μια Λευκάδα αλλιώτικη, μια Λευκάδα ιδανική…
χωρίς σκουπίδια,
γεμάτη ποδηλατόδρομους, πεζοδρόμια και πράσινο,
με σύγχρονες παιδικές χαρές,
με χώρους εκδηλώσεων,
με καθαρές αμμουδιές, ελεύθερες για τον κόσμο,
χωρίς άναρχη δόμηση,
με αθλητικούς χώρους,
με ανάδειξη αρχαιολογικών χώρων και όχι το θάψιμό τους,
με σεβασμό στο περιβάλλον,
με…, με…, με…, με…,
και χωρίς τις πληγές που χρόνια τώρα της προκαλούν οι ίδιοι οι κάτοικοί της.
Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, οι ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝΕΣ ζούνε στο όνειρο, αυτό κανείς δεν μπορεί να τους το βεβηλώσει, να τους το κλέψει…
Και από κει επάνω ο Συνδυασμός ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΚΗ ΟΥΤΟΠΙΑ (ΛΕΟΥΤΟ) βρίσκει την ευκαιρία να απευθύνει Διάγγελμα προς τον ΛΑΟ της Λευκάδας με σκοπό να επηρεάσει την ψήφο του.
Ο ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝ και οι υποψήφιοι ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΙ του, κοιτάζοντας το Νησί των Ποιητών από τα σύννεφα, απαγγέλουν όλοι μαζί με Στεντόρεια φωνή την Προγραμματική τους Διακήρυξη:
ΛΕΥΚΑΔΑ ΜΟΥ!
Λευκή μου πέτρα εσύ.
Νεράιδα μες’ το πέλαγο,
Στρωμένη με τ” αμπέλι και την ελιά σκεπή.
Άγια μου Μαύρα.
Οι ανατολές σου φως,
Τα δειλινά σου πυρκαγιές,
Οι λίμνες σου καθρέφτες.
Μου στρώνεις ανοιξιάτικα, στρωσίδια να διαβαίνω,
Δαντέλλες στις ακρογιαλιές
Τ” όμορφο καλοκαίρι,
Φύλλα χλωμά το έρμο το φθινόπωρο,
Και το χειμώνα πάχνες.
Παθιάζω στ” άκουσμά σου.
Σαν είμαι ξαπλωμένος μες “τα ξερά χορτάρια σου,
Ώρα καλοκαιριού,
Φιλώ τα’ άγιο σου χώμα,
Είσαι για με τροφή κι” ανάσ” αντάμα.
Σε καμαρώνω σαν φοράς τον ήλιο στο κεφάλι,
Τη θάλασσα στηθόδεσμο την ώρα της γαλήνης.
Σα σε στολίζει η αγράμπελη
Κι” η δάφνη σε ραντίζει με το πικρό της μύρο.
Ω μάνα μου Λευκάδα.
Άγια μου Μαύρα.
Μη μου δώσ” η μοίρα
Η σκύλα νοσταλγία
Να μου σπαράξει τη καρδιά.
Σημειώσεις:
1.Το ποίημα γράφτηκε από τον αξέχαστο Γιάννη Αθηνιώτη το 1964
2. Οι φωτογραφίες είναι πνευματική ιδιοκτησία των μελών του Συνδυασμού ΛΕΟΥΤΟ.
3. Για τον ποιητή Γιάννη Αθηνιώτη ο Συνδυασμός ετοιμάζει πλήρες αφιέρωμα.
Ο Αιθεροβάμων
Αγαπητέ Αιθεροβάμων
Κάθε νέα σου ανάρτηση είναι για μας μια ευχάριστη έκπληξη.
Συνειρμικά όμως ο νούς πηγαίνει και σε κάποιο άλλο site. Τυχαίο?
Φιλικά TAKIS
Αγαπητέ TAKIS πίσω απο τον Αιθεροβάμωνα βρίσκονται τουλάχιστον τρεις συνεργάτες που βοηθάνε την προσπάθεια για κάτι διαφορετικό στο Διαδίκτυο.
Αν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε μερικούς φίλους αυτό μας αρκεί.
Κάθε ανάρτησή μας πρέπει να σου πούμε χρειάζεται αρκετές ώρες.
Χαιρόμαστε που ανήκεις σ” αυτούς που μας διαβάζουν.
Φίλε αιθεροβάμονα.
Προσπάθησε να περπατήσεις και λίγο στη γη και με την ικανότητα σου να απεικονίζεις τα τοπία, που απ ότι βλέπω περιλαμβάνουν ξηρά και θάλασσα. Φωτογράφησε για λίγο και το πανέμορφο πράσινο του νησιού.
Θα παρακαλούσαμε να εστιάσεις όσο γίνεται περισσότερο στην καταστροφή που πραγματοποιείται τα τελευταία χρόνια σε ολόκληρο το νησί και ξεκινάει από το βορά μέχρι το νότο !! Εστίασε σ αυτό που οι ντόπιοι συνηθίζουν να λένε «ξελόγγομα», όπως διάβαζα σε παλιότερα σχόλια, δηλαδή, καταστροφή του δάσους με …άλλα λόγια.
Όλες οι περιπτώσεις «βγάζουν μάτι» και προκαλούν την κοινή γνώμη.
Οι μόνοι που δεν συγκινούνται σ αυτή την περίπτωση είναι αυτοί, που ο μόνος λόγος για να δημοσιεύσουν δελτία τύπου στον τοπικό τύπο, είναι της μορφής «ΑΠΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΔΑΣΙΚΗΣ ΕΚΤΑΣΗΣ».
Άραγε έχει κανείς την ευαισθησία να ελέγξει κάτω από ποιες συνθήκες και προυποθέσεις, οι δήθεν «αρμόδιοι» με τη σφραγίδα του κράτους αποχαρακτηρίζουν δασικές εκτάσεις?
Είναι δυνατόν Κύριοι της τοπικής αυτ/σης ή ελεγκταί της δημόσιας διοίκησης να γίνει κάτι τέτοιο??
Δείτε (όπως μας προέτρεπε ένας παλιότερος σχολιαστής) την καταστροφή αυτού του είδους, στο ακρωτήρι «νηράς» «πόρτο κατσίκι» περιοχές Αγίου Νικήτα – Τσουκαλάδων μέχρι πάνω στα βουνά, αρκεί στο βάθος να φαίνεται η …θάλασσα.
Στην ανατολική πλευρά?
Εκεί γίνεται ο «ΧΑΜΟΣ». Το ίδιο σκηνικό!
Το πανέμορφο πράσινο του δάσους κατατρώγετε, με τη γνωστή μέθοδο, μέχρις εκεί που βλέπει θάλασσα, όπως και στη δυτική πλευρά.
Τέσσερα -τέσσερα στρέμματα για να είναι όπως ορίζει ο νόμος, εκτός σχεδίου, οικοδομήσιμα.
Το επόμενο παράδοξο.
_Περιοχή «Σκάρων» έχουν αρκετά οικοδομηθεί.
_ΑΠΟΡΙΑ.
Πως εκδόθηκαν οικοδομικές άδειες σε εμπόρους κατασκευαστές, εισαγόμενους και μη, να στήσουν συγκροτήματα οικοδομικά σε περιοχές ιδιαίτερα επικίνδυνες αφού σε μικρές αποστάσεις αιωρούνται σχεδόν κάθετα σε πολλές περιπτώσεις, πάνω από τα κεφάλια – σπίτια, τεράστιοι ογκόλιθοι- βράχοι πολλών …»μεγατόνων»?
Το δάσος στις πλαγιές του βουνού γέμισε βαθιές χαρακιές με το σεισμό 2003 από την πτώση ογκόλιθων που έφθασαν τότε, δίπλα στα σπίτια. Ορισμένοι αναγκάστηκαν να προβούν σε εκρήξεις των πεσμένων βράχων για να μειωθεί ο όγκος τους.
Πέρασαν σχεδόν 10 χρόνια από τότε, και ακόμη οι χαρακιές (σαν ποτάμια) που ξεκινούν από πάνω ψηλά μέχρι κάτω, ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ.
Σε μια ιδιαίτερα σεισμογενή περιοχή όπως η Λευκάδα, αυτοί οι …υπεύθυνοι φωστήρες που κρατούν τις σφραγίδες και εκδίδουν τις άδειες ,αυτά δεν τα λαβαίνουν υπ όψιν τους?? Ή σε περιοχές που χαρακτηρίζονται από τους ντόπιους ως «Βύθισμα» λόγω των κατολισθήσεων που συμβαίνουν όταν υπάρξει μεγάλη και δυνατή βροχόπτωση, επιτρέπουν την οικοδόμηση ολόκληρων οικισμών!!
Αυτό που έπρεπε να γίνεται σ αυτές τις περιπτώσεις είναι. Να υποχρεώνουν τον έμπορο κατασκ/τή να μένει ο ΙΔΙΟΣ υποχρεωτικά σε μία απ αυτές τις κατοικίες. ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΕΧΕ ?
Αλήθεια ο τεχνικός σύμβουλος που λέγεται τεχνικό επιμελητήριο, τί κάνει??
Ασφαλώς και συμφωνεί, μιας και δεν έχει εκφράσει ποτέ και πουθενά την όποια έστω, αντίθετη άποψη μέχρι τώρα. Μόνο λόγια με μεγάλες κορώνες για οικολογικές ευαισθησίες έχει εκφράσει κάποιος τελευταία, που νομίζω ότι ζητά και ψήφο στις ερχόμενες εκλογές.
Θα πρέπει όμως να γνωρίσουμε σε όλους αυτούς που έχουν εμπλοκή στο όλο οικολογικό και όχι μόνο έγκλημα που συντελείται τα τελευταία χρόνια στο νησί, ότι.
Αυτό που ορίζουμε σήμερα ως περιβάλλον [δάσος-πράσινο-παραλία-αμμουδιά-θάλασσα-λίμνες(βλέπε Λυγιά) κ.λ.π.] είναι αυτό που τα τελευταία χρόνια πάτησε και πατάει η οικονομία του νησιού. Έτσι διαμόρφωσε ένα επίπεδο διαβίωσης στο μέσο Λευκαδίτη, τέτοιο, που ποτέ στο παρελθόν έχει γνωρίσει.
Λέμε λοιπόν σε όλους αυτούς ότι. ΔΕΝ θα τους επιτρέψουμε να μας γυρίσουν στο παρελθόν.!!
Δεν θα επιτρέψουμε άλλο την καταπάτηση δημόσιων δασικών εκτάσεων- την καταστροφή στο περιβάλλον- και την άναρχη δόμηση του. Έχομε χρέος απέναντι στους εαυτούς μας τα παιδιά μας και τις επόμενες γενιές να τον προστατέψουμε και θα το πετύχουμε, μιας και θα μας δοθεί υποθέτω η ευκαιρία να επανέλθουμε με συγκεκριμένα στοιχεία για πρόσωπα και καταστάσεις.
Φίλε αιθεροβάμονα σε κούρασα ξέφυγα λίγο από την κουβέντα αλλά είναι ανάγκη να δόσης μερικές φωτογραφίες απ αυτό που περιγράψαμε, γιατί για να φωτογραφίζεις τον ουρανό και τα σύννεφα πρέπει πρώτα να πατάς γερά στη ….γη !!!!!!!!!!!!
Υ.Γ. Φίλε της ιστοσελίδας αν είσαι ωραίος που έχω μάθει ότι είσαι καλός , αν θέλεις δημοσίευσε το σχόλιο στον αεροβάμονα, σαν άρθρο του … Παρατηρητή
Αγαπητή μας φίλη Δήμητρα
Θέλουμε να σε ευχαριστήσουμε που μας διαβάζεις, καθώς και για το χρόνο και τον κόπο που διέθεσες να μας πεις τις απόψεις σου .
Δύσκολο αν όχι αδύνατο να διαφωνήσει κανείς με τα γραφόμενά σου.
Αυτή η σελίδα http://www.kolivas.de πολλές φορές έχει σταθεί σε αρκετές ανοιχτές
πληγές του τόπου μας.
Σε διαβεβαιώνουμε πάντως ότι με τις λίγες δυνάμεις που διαθέτει η ομάδα του Αιθεροβάμωνα θα προσπαθούμε κάθε φορά να ασχολούμαστε με θέματα που μπορεί να μην είναι ΙΝ όπως μας επισήμανε κάποιος φίλος , εν τούτοις όμως θα συγκινούν , ενώ είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε και να αισθανόμαστε ότι οι λίγοι που μας διαβάζουν είναι άνθρωποι ευαίσθητοι που προβληματίζονται και πονούν για τον τόπο μας.
Παρόλ” αυτά πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι, πως αυτός ο Τόπος που μας έλαχε ο κλήρος να ζήσουμε είναι ΠΑΝΕΜΟΡΦΟΣ και αξίζει την αγάπη μας , έστω και αν ονειρευόμαστε.