«Μάνα», ποίημα της Κωνσταντίνας Κούρτη αφιερωμένο στην Αικατερίνη Κούρτη

ΜΑΝΑ

Γεννήθηκες για ν΄ αγαπάς, προορισμός μεγάλος
καθώς προσφέρθηκε νωρίς, όσο κανένας άλλος,
Το στερνοπαίδι ήσουνα γονέων τιμημένων
που δεν εφόρεσαν ποτέ το ρούχο των καημένων,
στης φτώχειας την ανηφοριά, στον τρίβο δυσκολίας
ως θρέψη σου μετέλαβες το νάμα ευτυχίας,
φροντίδα, χάδι, θαλπωρή, απαντοχή καρδίας.

Μεγάλωσες, ξανοίχτηκες με ρίζα καλοσύνης
όπου καταπιανόσουνα δείγμα αξιοσύνης
άφηνες απ΄ τα χέρια σου, το πνεύμα, την μορφή σου,
την όμορφη την όψη σου, την ταπεινή πνοή σου.

Το δώρο που σου δόθηκε θέλησες να μοιράσεις
σε κάθε πρόσωπο ευθύς χωρίς να ξεγελάσεις
ρωτήματα, γεννήματα έκπληξης, απορίας
σε τέτοιο βίωμα τρανό της γενναιοδωρίας.

Τον υψηλότερο εσύ τον ρόλο της ζωής σου
ετίμησες κι έφτασες μέχρι την κορυφή σου.
Μάνα δεν άφησες στιγμή την μητρική φροντίδα
μας έθρεψες, μας φώτισες ως ίδια ηλιαχτίδα
που σαν σκορπά την θέρμη της ολάκερα δική της
φεγγοβολά, ανασταίνεται στην γλυκαποδοχή της.

Μας δίδαξες υπομονή, ευγενικό τον τρόπο,
ποιότητα κοινωνική, ωφέλιμο τον κόπο,
τα γράμματα λαχτάρησες, εξέλιξη και γνώση
επιλογή σου μέγιστη που προσδοκάς να δώσει
εφόδια πνευματικά, βελτίωση ν΄ ανταμώσει.

Γενέθλια η μέρα σου αυτή για το φευγιό σου
ευχές παντού εγέμισες τον κόσμο τον δικό σου
σαν τον εγνώρισες πολύ ή σε ολίγο χρόνο
για κατευόδιο σωστό, τιμώντας φύσης νόμο
πως δεν υπάρχουμε εσαεί σε τούτη δω την ζήση
και η ψυχή μας δεν γροικά οσ’ έχουμε αποχτήσει
μόνο κρατά βιώματα, νου και καρδιάς οφέλη
στο πέρασμα το αιώνιο να μην θωρρούν νεφέλη.

Καλή αντάμωση μάνα!

Κωνστ. Κούρτη

Νίκαια 12/5/24

(Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της μητέρας και την δεύτερη αποχαιρετιστήρια επέτειο της μητέρας μου Αικατερίνης Κούρτη)