«Του έρωτος το θέρος» (Ποίημα της Κωνσταντίνας Κούρτη)

Λεπτομέρεια από πίνακα του Κάσπαρ Ντάβιντ Φρίντριχ

ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΣ ΤΟ ΘΕΡΟΣ

Ένα αεράκι αλαργινό χάδι στο πρόσωπό σου
ρυτίδα καλοκαιρινή, αποδημίας σημάδι
στο άστεγο το πάθος σου, στ’ άνυδρα όνειρά σου
στην φυλαγμένη σου καρδιά από τις τρικυμίες
εισχώρησε κι αφύπνισε λαχτάρα απωθημένη
απρόσμενα ξεσήκωσε παλιές επιθυμίες άνοιξε θύρες σφαλιστές διπλομανταλωμένες
ακίνητες, απόρθητες, τεράστιες, πανώριες
στου είναι σου την διαδρομή, στου βίου σου την ρότα
καθώς εσύ το διάλεξες ως τέτοιες να κρατιόνται

Μα τώρα τις ξεκλείδωσε τ αλαφροπάτημά του
της θάλασσας η αύρα του, το στριφογύρισμά του
τις οδηγεί ολάνοιχτες και φρεσκομυημένες σε μυστηρίου μέθεξη γι’απάτητες πατρίδες
που τις προσμένουν θαρρετά ολάκερα δοσμένες
νησίδες ανθοστόλιστες και φεγγαρολουσμένες
σαν από νιότη δεύτερη που ξέρει να τολμάει
να καίγεται, να χάνεται, να μνέει, ν αγαπάει

Του έρωτος το φύσημα βελούδο στην καρδιά σου
άγια πνοή στο σκίρτημα, πυξίδα στα φτερά σου.

Κωνστ. Κούρτη

Νίκαια. 4/6/24