Κηδεύτηκε χθες ο Ζώης Κουτσαύτης, από τους πρωταγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης στη Λευκάδα
Το τελευταίο «αντίο» στον Ζώη Κουτσαύτη, εκ των πρωταγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης στο νησί της Λευκάδας, που «έφυγε» πλήρης ημερών στα 95 του χρόνια, είπαν χτες το μεσημέρι όσοι παραβρέθηκαν στην κηδεία του που έγινε στο ναό του Κοιμητηρίου στην πόλη της Λευκάδας.
Στην τελετή παραβρέθηκε και κατέθεσε στεφάνι αντιπροσωπεία της Νομαρχιακής Επιτροπής Λευκάδας του ΚΚΕ. Εκ μέρους της ΝΕ, τον Ζώη Κουτσαύτη αποχαιρέτησε ο Νίκος Σταματέλος:
«Σύντροφε Ζώη
σήμερα σε αποχαιρετάμε όλοι μαζί η οικογένεια σου, φίλοι και σύντροφοι.
Σε αποχαιρετούμε από μέρους όλων των κομμουνιστών της Λευκάδας και των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης.
Ο σ. Κουτσαύτης γεννήθηκε το 1916. Μετά το γυμνάσιο σπουδάζει στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και παίρνει το πτυχίο του τον Φλεβάρη του 1940. Κατατάχτηκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικού Σύρου και στη συνέχεια πήρε μέρος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Μετά την ανακωχή, γύρισε στην Λευκάδα.
Αμέσως ανταποκρίνεται στο κάλεσμα του ΚΚΕ για αντίσταση στους φασίστες καταχτητές. Ο θρυλικός Σταθιός που έχει δραπετεύσει από τη Φολέγανδρο φτάνει στη Λευκάδα και καταπιάνεται με την οργάνωση των λαϊκών δυνάμεων. Ιδρύει τον πρώτο κομματικό πυρήνα με τους Ζώη Κουτσαύτη, Γεράσιμο Γ. Θερμό, Στράτο Τσέγιο και Βαγγέλη Λεκατσά.
Το 1942-43 στα πλαίσια της Οργάνωσης Περιοχής Ηπείρου του ΚΚΕ, η Κομματική Οργάνωση της Λευκάδας συγκροτεί Αχτιδική επιτροπή που αποτελούνταν από τους: Ζώη Κουτσαύτη, Σπύρο Ροντογιάννη (Μελά), και Θωμά Γουρζή.
Μετά την απελευθέρωση καταδιώχτηκε, τον Οκτώβρη του 1945 φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε πρόσκαιρα δεσμά για την πατριωτική του δράση.
Λόγω της συμμετοχής του στον πόλεμο και αργότερα στην Αντίσταση, οπότε ταλαιπωρήθηκε φοβερά, ένεκα επικίνδυνων αποστολών κ.λπ., έπαθε σοβαρότατη πάθηση και τελικά έχασε πλήρως και ανεπανόρθωτα το φως και των δύο ματιών του.
Ο σφος Ζώης μπορεί να έχασε το φως του δεν έχασε όμως τον δρόμο του.
Σύντροφε
Δεν πίστεψες στις διάφορες σειρήνες ότι ο σοσιαλισμός ήταν μια ουτοπία.
Δεν πίστεψες στον άλλο εφικτό κόσμο του εξανθρωπισμένου καπιταλισμού.
Έδωσες την μάχη μαζί με τους συντρόφους σου για να έχουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα το κόμμα τους, για νάχει ο λαός ελπίδα και απαντοχή.
Μέσα από τις γραμμές του κόμματος μας συνέχισες να παλεύεις αταλάντευτα, παρά τις αναποδιές και τα πισωγυρίσματα της ιστορίας.
Δεν πίστεψες στο τέλος των οραμάτων και των ιδεολογιών.
Τα μεταπολεμικά χρόνια παρά το πρόβλημα σου συνέχισες να προσφέρεις και μέσα από τη συγγραφή.
Από όλα τα συγγράμματα σου, ξεχωρίζει σαν το πολυτιμότερο το βιβλίο σου «Η Εθνική Αντίσταση στη Λευκάδα».
Συ ο ίδιος αναφέρεις στο εισαγωγικό σου σημείωμα ότι «το θεωρείς καθήκον αγωνιστικό για την απότιση τιμής και ευγνωμοσύνης σε όλους τους αγωνιστές που έπεσαν στο βωμό της ελευθερίας, είτε μαρτύρησαν στα κάτεργα και τα ξερονήσια, στον τίμιο αγώνα για την ανεξαρτησία της πατρίδας. Είναι τέλος όπως λες μια συγγραφή για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας.
Μιας αλήθειας που σήμερα διαστρεβλώνεται , αποκρύβεται από την νέα γενιά. Γι’ αυτό και το έργο σου αυτό είναι ανεκτίμητο.
Για όλο αυτό το έργο τιμήθηκες με βραβεία και μετάλλια.
Πράγματι είναι δύσκολο να πει κανείς με δύο λόγια αυτά που πρέπει και που είναι ικανά να σκιαγραφήσουν την προσωπικότητα και τη συνεισφορά του στην εποποιία της Εθνικής Αντίστασης.
Στο πρόσωπο ενός επώνυμου Λαϊκού ηγέτη, αγωνιστή Κομμουνιστή όπως του σ. Κουτσαύτη αντικειμενικά από τα πράγματα αναγνωρίζουμε και τιμάμε όλους όσους έπεσαν στον τίμιο αγώνα.
Αναγνωρίζουμε και τιμάμε όλους όσους συνεχίζουν απροσκύνητοι τις παραδόσεις της λεβεντιάς, της πίστης στον αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία.
Και μέσα σε όλα αυτά αναγνωρίζουμε και τιμάμε μια στάση ζωής που ανέδειξε και καταξίωσε το ΚΚΕ.
Αυτή του ανθρώπου που δεν τα διπλώνει, δε σκύβει το κεφάλι μπροστά στον ισχυρό. Που δε συμβιβάζεται με ό,τι καταπιέζει το δίκιο και την ανθρωπιά του.
Όμως αυτή η στάση ζωής, η παρακαταθήκη, δεν πρόκειται να χαθεί.
Κρατάει – προβάλλει ζωντανή και επίκαιρη στις μέρες μας.
Αυτή τη στάση ζωής ουσιαστικά καταγράφουμε και τιμάμε σήμερα εδώ.
Αυτή μεταδίδουμε στους νεότερους μέσα και από τη μορφή του συντρόφου μας Κουτσαύτη.
Φεύγεις νικητής σύντροφε
Γιατί ποτέ του δεν φοβήθηκες τον χάρο
Φεύγεις ήσυχος σύντροφε
Ησυχος γιατί έκανες το καθήκον σου
Κοιμήσου ήσυχα σύντροφε
Και εμείς θα κάνομε το καθήκον μας
Εμείς που διδαχτήκαμε από την πολυκύμαντη πορεία της ζωής σου πως το αύριο της πίστης, της αισιοδοξίας και της άκαμπτης στάσης ζωής θα “ναι ένας άλλος κόσμος, όπως τον ονειρεύτηκες,
Εμείς σου υποσχόμαστε στο στερνό μας «αντίο», σύντροφε, πως θα συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο
Εσύ θα ζεις για πάντα στη καρδιά του λαού όπως όλοι οι λαϊκοί αγωνιστές.»
