Ιστορίες καλοκαιρινής …τρέλας

Παρά Ἀνωνύμου τοῦ Λευκάδιου

Το ότι ο Έλληνας έχει μια «ιδιαίτερη» σχέση με το αυτοκίνητο, είναι γνωστό από παλιά!

Ας μην πάμε μακριά, ας σταθούμε στις ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του ’60.

Η μεγάλη κούρσα ήταν σύμβολο μπόλικου «παρά» που πολλές φορές «κάλυπτε» τα χρονάκια του οδηγού στα μάτια της πτωχής, ωραίας και τίμιας νέας!

Σε πολλά πράγματα έχουμε κάνει υπερβολές σαν λαός, αλλά με τα χρόνια επήλθε μια ισορροπία.

Το αυτοκίνητο όμως εξακολουθεί να μην έχει πάρει την πραγματική του θέση, στη ζωή του νεοέλληνα: αυτή του εργαλείου δουλειάς και ψυχαγωγίας.

Εξακολουθεί να είναι το δεύτερο σπίτι μας -για αυτό άλλωστε θέλουμε να έχει μεγάλο σαλόνι- να είναι μέσο επίδειξης, κοινωνικής καταξίωσης ενίοτε και γκομενοπαγίδα!

Όχι, δεν έχω διάθεση να σας ζαλίσω με κοινωνιολογικές αναλύσεις ντάλα καλοκαίρι!

Όταν όμως ζεις σε τούτη την πόλη που και τον χειμώνα -που είμαστε τρεις και ο κούκος- έχει πρόβλημα στάθμευσης και βλέπεις τα χιλιάδες αυτοκίνητα που την έχουν κατακλύσει, κάθε λογής βαλαντίων, όταν βλέπεις τους οδηγούς φορτωμένους με παιδιά και σκυλιά να περιφέρονται όλη μέρα και όλη νύχτα μέσα σε ένα αυτοκίνητο, από την ταβέρνα μέχρι το μπαρ και πάλι πίσω στο ξενοδοχείο δεν μπορείς παρά να τους λυπάσαι και να εξαγριώνεσαι.

Γιατί διακοπές με την απλή ανάλυση του όρου σημαίνει διακόπτω τους ρυθμούς της ζωής που έκανα τον χειμώνα, ζω διαφορετικά κοντά στη φύση ή στη θάλασσα.

Τι στην οργή διακοπές κάνουν αυτοί, όλη μέρα μέσα στο στρες;

Γιατί μη μου πείτε ότι είναι εύκολη υπόθεση να διασχίσεις τον Αη Μηνά Αύγουστο μήνα με αυτοκίνητο, δεν θα σας πιστέψω!

Ο καλός θεούλης εκτός από μπόλικη έμπνευση και εξυπνάδα που έδωσε απλόχερα στον κύριο Ford, μας έδωσε και δυο ποδαράκια!

Αν δεν περπατήσεις με τα πόδια μια πόλη, πως μπορείς να την γνωρίσεις και τι είδους διακοπές κάνεις;

Εκεί στο Μεγανήσι είναι μες την τρελή χαρά!

Το χρήμα ρέει άφθονο, «σκαφάτοι» και διάσημοι πάνε και έρχονται… θα γίνουνε λέει μέχρι και Μονακό!!!!

Τι άλλο θέλουνε;

Είναι αλήθεια ότι πρόκειται για έναν παράδεισο!

Πολύ φοβούμαστε, πως αν δεν προσέξουν, σε δέκα χρόνια όταν δεν θα υπάρχει τίποτε άχτιστο, οι «σκαφάτοι» θα αναζητήσουν νέα αραξοβόλια και οι Μεγανησιώτες θα αναπολούν περασμένα μεγαλεία…όπως κάποιοι άλλοι εδώ στη Λευκάδα κάνουν.

Η πάλαι ποτέ ναυαρχίδα του τουρισμού…

Εκεί που κάθεσαι αμέριμνος στην παραλία διαβάζοντας την εφημερίδα σου, νάτη η πρώτη μπαλιά στο πόδι. Επιστρέφεις το μπαλάκι στα δυο «χρυσά» δεκάχρονα, που αποφάσισαν να παίξουν ρακέτες ενώ το κυματάκι βρέχει τα ποδαράκια τους και συνεχίζεις το διάβασμα.

Αμ, δεν είναι εύκολη υπόθεση…

Οσονούπω σε πετυχαίνει και δεύτερη μπαλιά στο κούτελο αυτή τη φορά!

Αστόχησαν τα χρυσούλια μου!

Αυτή τη φορά μαζί με το μπαλάκι και όσο πιο ευγενικά μπορείς προτρέπεις τα δεκάχρονα να παίξουν λίγο… παραπίσω – η παραλία στο ΤΑΟΛ είναι τεράστια.

Τι το “θελες και μίλησες;

Εισπράττεις ένα «εγκληματικό» βλέμμα από τον τυχερό μπαμπά και την ατάκα «παιδιά είναι που θέλετε να παίξουν»!

Στοιχηματίζω ότι για αυτόν τον γονέα, θα υπάρχει πάντα ένας κακός δάσκαλος που ποτέ δεν θα… καταλαβαίνει τα χρυσούλια του και μεθαύριο μια κακή κοινωνία αιτία όλων των δεινών…

Τον έχω δει, όχι μια και δυο φορές, αλλά εφτά… νύχτες την εβδομάδα μη σας πω!

Καλοντυμένος, φρεσκοξυρισμένος, στην τρίχα σας λέω, να περιφέρεται στα μπαρ της παραλίας!

Πρόκειται για νεοεκλεγέντα και δευτεροκλασάτο δημοτικό σύμβουλο!

Και να τα κεράσματα, ανοιχτοχέρης, δεν του τρως το δίκιο!

Τρέχουν κοντά του πολλοί, όλοι οι έχοντες κατά το κοινώς λεγόμενο καβούρια στην τσέπη, τσάμπα κέρασμα είναι αυτό…

Από ότι μαθαίνω και στο σπίτι του το ίδιο γίνεται, με την πρώτη ευκαιρία τα τραπεζώματα πάνε σύννεφο!

Έτσι που πάει σύντομα τον βλέπω να χρεοκοπεί οικονομικά… Αμφιβάλω αν μπορεί και να δουλέψει… κάθε βράδυ ξενύχτι…

Με ρέγουλα μεγάλε κι άλλοι εκλέχτηκαν, αλλά δεν κάνουν έτσι!