Χαράματα και μερικές στιγμές στον Παράδεισο…
Γράφει ο Αιθεροβάμων
Χαράματα και μερικές στιγμές στον Παράδεισο…
Στον Θέμη και στον Πάνο
Χαράματα στο σύμπλεγμα των μικρονησιών της Λευκάδας.
Πλησιάζει η ανατολή μέσα σε μια απόλυτη ησυχία.
Ανατολή του ήλιου με αμέτρητες εναλλαγές χρωμάτων, που αδυνατεί να αποτυπώσει ο φακός μας.
Ο γλάρος Ιωνάθαν καθώς παίρνει το λουτρό του, μας προκαλεί παιχνιδίζοντας.
Το Χελώνι και η Σπάρτη αρμενίζουν μέσα στη σιγαλιά του πρωινού.
Οι μπαλάδες και τα λεθρινόπουλα να πέφτουν στ’ αγκίστριά μας τρία-τρία.
Οι Σκάροι απέναντί μας επιβλητικοί, εκτός από προτάσεις περιμένουν και πράξεις.
Η Αγία Κυριακή κορδελοστολισμένη. Τι νέα μόδα κι” αυτή!
Θυμάμαι τους στίχους του ποιητή1:
|
Κάποτε – ίσως αργήσει – θάρθει Κάποτε – δε θ’ αργήσει – θάρθει |
Εκείνο το χάραμα ανεπαίσθητα με άγγιξε έστω για λίγο το καλοκαίρι που πολλοί νοσταλγούμε…
Summertime λοιπόν… και απολαύστε το!
Σημειώσεις:
1. Κ. Μαμαλούκα. ΚΥΜΑΝΣΕΙΣ ΣΤΟ ΙΩΔΕΣ ΧΙ
2. Φωτογραφίες, ανέβασμα βίντεο: Αιθεροβάμων
Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε όλες τις αναρτήσεις του Αιθεροβάμωνα |
Αιθεροβάμωνα, Τάκη κ.λπ. παρέα,δείχνεται πως μερικά άτομα είναι αιωνίως έφηβοι. Γι’ αυτό και γω λέω πώς χαίρομαι που ξέχασα να μεγαλώσω και σας αφιερώνω το παρακάτω ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη από την συλλογή «Τα Ρω του Έρωτα»
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τ’ άγριο μαλλί σου στην τρικυμία
το ραντεβού μας η ώρα μία
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι
την εκκλησούλα με το καντήλι
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
με τα μισόλογα τα σβησμένα
τα καραβόπανα τα σχισμένα
Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια
όλα τα πήρε τα πήγε πέρα
τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.
Αγαπητή Ρίκα καλώς ήρθες στην εκλεκτή παρέα μας .
Η ποίηση και η νοσταλγία είναι τα μόνα που μας έμειναν στους δύσκολους καιρούς που περνάμε , όμως χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει εκλείψει ο ρεαλισμός που βλέπουμε τα γεγονότα …….
Σας ζηλεύω που ανακαλύπτετε και χαίρεστε τους μικρούς παραδείσους που μας περιβάλλουν.
Οι περισσότεροι αγωνίζονται να πάρουν διδακτορικά στην επιμήκυνση (όχι του πέους καλέ! του χρέους), της αναδιάρθρωσης, του δείκτη τιμών χρηματιστηρίου….
Μας κατάντησαν τόσο μύωπες και κοντόφθαλμους που αδυνατούμε όχι να χαρούμε αλλά και να ξεχάσουμε ότι ο ήλιος ανατέλει και δύει κάθε μέρα το ίδιο πάντα όμορφος, ότι τη νύκτα ο ουρανός είναι γεμάτος αστέρια, ότι… ότι..
Και τα μπαλαδάκια καλά είναι!!!!!!!