Σαν σήμερα καταφεύγει στην Ιταλία και συλλαμβάνεται ο ηγέτης του ΡΚΚ Αμπντουλάχ Οτσαλάν

Ο Οτσαλάν σε ένα κέντρο εκπαίδευσης στο Λίβανο που ελέγχονταν τότε από την Συρία

Σαν σήμερα, στις 12 Νοέμβρη του 1998, ο ηγέτης του ΡΚΚ (Κουρδικού Εργατικού Κόμματος) Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο αποκαλούμενος «Άπο», καταφεύγει στην Ιταλία και συλλαμβάνεται, προκαλώντας διεθνή διπλωματική εμπλοκή. Έτυχε την εποχή εκείνη να είμαστε στη Γερμανία όπου ζούσαν δεκάδες χιλιάδες Κούρδοι μετανάστες και ζήσαμε κάπως από κοντά την αγωνία τους και τις καθημερινές, σχεδόν, κινητοποιήσεις τους -ακολούθησαν αργότερα και καταλήψεις ελληνικών προξενείων- για την σωτηρία του Κούρδου ηγέτη.

Κατάληψη του Ελληνικού προξενείου του Βερολίνου από Κούρδους διαδηλωτές (Πηγή: picture-alliance/ZB)

Μερικά από τα σημαντικότερα γεγονότα, γύρω από την αποκαλούμενη «υπόθεση Οτσαλάν»:

-Πρώτον, ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν, εκδιώχθηκε τον Οκτώβρη του 1998 από τη Συρία και άρχισε να αναζητά πολιτικό άσυλο σε διάφορες χώρες. Αποτελεί, δε, κοινό μυστικό, ότι η κυβέρνηση της Συρίας δέχτηκε σοβαρές πιέσεις -τουλάχιστον από τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Τουρκίας- για να εκδιώξει τον Οτσαλάν από τη χώρα της, πράγμα που τελικά έκανε, υποκύπτοντας σ΄ αυτές τις πιέσεις.

Ο Οτσαλάν με αντάρτες του PKK

-Δεύτερον, ο Οτσαλάν φυγαδεύεται στη Ρωσία, όπου και αναζητά καταφύγιο. Όμως η ρωσική κυβέρνηση, που δέχτηκε απειλές οικονομικού κυρίως χαρακτήρα (π.χ. πιέσεις για άμεση αποπληρωμή χρεών, απειλές για διακοπή της δραστηριότητας εκατοντάδων τουρκικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στη Ρωσία, μη χορήγηση νέου δανείου από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κλπ.), κατά τα φαινόμενα, υποχώρησε.

-Τρίτον, διωγμένος και από τη Ρωσία -την πρώην μητρόπολη του σοσιαλισμού- ο Οτσαλάν καταφεύγει στην Ιταλία, όπου και συλλαμβάνεται από τις ιταλικές αρχές. Ο «αριστερός» πρωθυπουργός Μάσιμο Ντ΄ Αλέμα, προσπαθεί να τον «ξεφορτωθεί» και να τον παραδώσει στη Γερμανία, όπου εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης του Οτσαλάν (είχε εκδοθεί από γερμανικές αρχές επί καγκελαρίας Χέλμουτ Κόλ). Όμως ο σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος Γκ. Σρέντερ (που ασκούσε και καθήκοντα προεδρεύοντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης) ζήτησε από το «σύντροφό» του Ιταλό πρωθυπουργό Ντ΄ Αλέμα να κρατήσει όσο μπορεί στην Ιταλία τον Κούρδο ηγέτη. Και, φυσικά, βρήκε τη δέουσα κατανόηση…

Ακολουθούν οι απειλές που εκτόξευσε η Τουρκία ενάντια στην Ιταλία και η ενεργοποίηση οικονομικών πιέσεων (π.χ. εμπάργκο στα ιταλικά προϊόντα, ματαίωση συμβολαίων, προειδοποιήσεις για αποκλεισμό ιταλικών εταιριών στην εκτέλεση μεγάλων έργων την Τουρκία κλπ.), που είχαν ως συνέπεια την εκδίωξη του ηγέτη των Κούρδων και από την «αριστερή» κυβέρνηση της Ιταλίας.

-Τέταρτον, μετά την εκδίωξη του Οτσαλάν από την Ιταλία, η κυβέρνηση της Τουρκίας αποθρασύνεται. Αρχίζει τις πιέσεις σε 29 χώρες (μεταξύ αυτών και η Ελλάδα), οι οποίες υπέθετε ότι ίσως παραχωρούσαν άσυλο ή έστω χρησιμοποιούνταν ως μεταβατικός σταθμός από τον Οτσαλάν και όπως αποδείχτηκε, πέτυχε το σκοπό της. Έτσι, την ώρα που όλοι μιλούσαν για την περίφημη «παγκοσμιοποίηση», την ίδια ώρα, ο Οτσαλάν -αναζητώντας πολιτικό άσυλο στις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης- βρίσκει ΟΛΕΣ τις πόρτες κλειστές. Στο αίτημά του για πολιτικό άσυλο, οι κυβερνήσεις των «πολιτισμένων» χωρών της Ευρώπης, μεταχειρίζονται τον Κούρδο ηγέτη -ενός λαού περίπου 40 εκατομμυρίων ψυχών- σαν «μπαλάκι» του πινγκ-πονγκ!.

-Πέμπτον, όταν ο Οτσαλάν βρίσκει παντού «κλειστές τις πόρτες» -από «φίλους» και «εχθρούς»- ρισκάρει να έρθει στην Ελλάδα. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός -υπακούοντας στα κελεύσματα των «συμμάχων» (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ) και των «εταίρων» της ΕΕ- δήλωναν δημόσια ότι δεν προτίθενται να του χορηγήσουν πολιτικό άσυλο. Με βάση τα όσα έχουν ανακοινωθεί επίσημα, η είσοδος του ηγέτη των Κούρδων στην Ελλάδα -τη χώρα του «φιλόξενου Δία»- έγινε «παράνομα», ενώ η κυβέρνηση περιβάλλει με πέπλο σιωπής την επίσκεψή του και κρύβει ή κάνει πως κρύβει την παρουσία του Οτσαλάν στην Αθήνα. Στην προσπάθειά της όμως να τον ξαποστείλει έξω από τα ελληνικά σύνορα μια ώρα νωρίτερα, εμπλέκει στην υπόθεση την ΕΥΠ, οι υπηρεσίες της οποίας αποτελούν στην ουσία «θυγατρική» της CIA (είναι σαν να ενημερώνει δημόσια τις μυστικές υπηρεσίες των Αμερικανών, των Ευρωπαίων «εταίρων» και της Τουρκίας, ότι ο Οτσαλάν βρίσκεται προσωρινά στην Ελλάδα) και στη συνέχεια τον φυγαδεύει στην Κένυα.

O Οτσαλάν συλλαμβάνεται στις 16 Φλεβάρη 1999 στην Κένυα. Εδώ στο αεροπλάνο για την Τουρκία (Πηγή: picture-alliance/dpa)

-Έκτον, ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν -που ήταν φιλοξενούμενος στην ελληνική πρεσβεία της Κένυας- αναχωρεί στις 15 Φλεβάρη για να μεταφερθεί σε άλλο… «ασφαλές μέρος», που του έχει εγγυηθεί η ελληνική κυβέρνηση. Όμως στην πορεία προς το αεροδρόμιο του Ναϊρόμπι «χάνεται» το αυτοκίνητο που τον μετέφερε και αντί για τη μεταφορά του με «ασφάλεια» σε κάποια άλλη χώρα (μάλλον της Αφρικής) -όπως του είχε υποσχεθεί η κυβέρνηση Σημίτη, όταν τον έδιωχνε από την πρεσβεία της Κένυας- ο Οτσαλάν καταλήγει στις φυλακές της Τουρκίας!

Στις 31 Μάρτη του 1999 ξεκίνησε κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας η δίκη του Οτσαλάν (ο ίδιος βρισκόταν μέσα σε γυάλινο κλουβί) (Πηγή: picture-alliance)