Σαν σήμερα το 1915 γεννήθηκε ο Νίκος Μπελογιάννης
Ο Ν. Μπελογιάννης στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας
Σαν σήμερα το 1915 γεννιέται ο Νίκος Μπελογιάννης. Ο Μπελογιάννης ανέπτυξε πολιτική δράση όντας μαθητής Γυμνασίου ακόμα, ενώ εντάχθηκε στο ΚΚΕ το 1934. Τον Ιούλη του 1934 διώχτηκε από το πανεπιστήμιο για την επαναστατική του δράση. Το 1935 εκλέχθηκε Γραμματέας της ΚΟ Αμαλιάδας του ΚΚΕ, ενώ στη συνέχεια ως φαντάρος στην Πάτρα διετέλεσε Γραμματέας της ΚΟ στο στρατό.
Ο Ν. Μπελογιάννης ανάμεσα σε συναγωνιστές του ΕΛΑΣ
Το Μάη του 1938 συνελήφθη από τη μεταξική δικτατορία και καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλάκιση και 2 χρόνια εξορία. Ο πόλεμος του 1940 τον βρήκε στη φυλακή, ενώ ήταν ανάμεσα στους χιλιάδες κομμουνιστές που η κυβέρνηση παρέδωσε στις δυνάμεις κατοχής. Το Σεπτέμβρη του 1943, όντας άρρωστος και κρατούμενος στο «Σωτηρία» κατόρθωσε να αποδράσει και να ενταχθεί στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, αναλαμβάνοντας Α’ Γραμματέας της ΚΟ Πάτρας και στη συνέχεια οργανωτής του Γραφείου Περιοχής στη Νότια Πελοπόννησο.
Το ατομικό βιβλιάριο του μαχητή του ΔΣΕ Νίκου Μπελογιάννη (Πηγή: Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ)
Το Δεκέμβρη του 1946 εντάχθηκε στον Δημοκρατικό Στρατό (Πελοποννήσου), το 1947 στο Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ στον τομέα Διαφώτισης και κατόπιν υποδιοικητής της Σχολής Αξιωματικών του ΔΣΕ. Στη συνέχεια έγινε Πολιτικός Επίτροπος της 102 Ταξιαρχίας και κατόπιν της 10ης και 1ης Μεραρχίας του ΔΣΕ.
Το 1950 έχοντας περάσει στις Λαϊκές Δημοκρατίες εξελέγη αναπληρωματικό και λίγο καιρό αργότερα τακτικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Επέστρεψε παράνομα στην Ελλάδα στις 7/6/1950 με κομματική αποστολή (την ανασυγκρότηση των παράνομων Κομματικών Οργανώσεων), συνελήφθη στις 20/12/1950 μαζί με άλλους συντρόφους του και στις 19/10/1951 παραπέμφθηκε στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών με βάση τον ΑΝ 509/1947.
Στις 15/2/1952, δικάστηκε για δεύτερη φορά ως «κατάσκοπος» με τον μεταξικό νόμο ΑΝ 375/1936. Με ένα κόκκινο γαρίφαλο στο χέρι και οπλισμένος με τη δύναμη και την αξιοπρέπεια του λαϊκού αγωνιστή, μέλους του ΚΚΕ, μετέτρεψε τη δίκη του σε βήμα καταγγελίας κατά των διωκτών του.
Ο Νίκος Μπελογιάννης βάδισε αλύγιστος το δρόμο της υπέρτατης θυσίας: «Η ζωή μου», τόνισε ο ίδιος, «συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του. Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ” αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω».
(902.gr)
ΕΠΙΤΥΜΒΙΟ
Ποθώντας Δίκιο, Λευτεριά
και επι Γης Ισότητα
σε σταύρωσαν και ορφανή
έμειν΄η ανθρωπότητα
Το όνομά Σου, σύμβολο,
είναι και θά ΄ν΄ αθάνατο
με όπλο το γαρίφαλο
ενίκησες το Θάνατο.
Ένας απ τους φύλακες που πήραν τον Μπελογιάννη και τους άλλους τρείς ( Μπάτση- Αργυριάδη- Καλούμενου) χαράματα Κυριακής για εκτέλεση) εκτελώντας διαταγή μη δυνάμενοι οι φύλακες να αρνηθούν , ζούσε τα επόμενα χρόνια στην Αττική .. και για αρκετά χρόνια τον είχε προβληματίσει – ως στοιχειώσει- και προσπαθούσε ως άνθρωπος να το υπερβεί.
Ο ίδιος δεν επικαλέστηκε ποτέ – όπως είπε στο τέλος της ζωής του πρί λίγα χρόνια- το λυτρωτικό ή ανακουφιστικό :» εγώ ήμουν το όργανο και δεν έχω καμμιά ευθύνη »,- μόνιμη επωδός ανθρώπων που βρέθηκαν σε αντίστοιχες ή δυσκολότερες θέσεις όπως οι δήμιοι της εκάστοτε γκιλοτίνας και στην Ελληνική πραγματικότητα του 19ου αιώνα-. Αλλά ήταν προβληματισμένος ολονέν και λιγώτερο βέβαια με τα χρόνια.
Στην συζυγό του λίγο πρίν φύγει απ την ζωή , είπε ότι ήμουν άτυχος ως άνθρωπος γιατί η καθημερινότητα μου επεφύλασε το συμβάν αυτό.
Ήταν ένας αγωνιζόμενος καθημερινά εργαζόμενος, άνθρωπος χαμηλών τόνων και δραστήριος κινητικός και φιλικός. Και για πολλά χρόνια με έναν αδιόρατο φόβο για την εξουσία.
Ο Υιός του δραστηριοποιείται χρόνια τώρα ως επιστήμων στην πρωτεύουσα.
Σύμφωνα με μαρτυρία οικογενειακή , ηχούσαν χρόνια στα αυτιά του οι λέξεις » πάμε να πάρουμε αέρα » που είπαν οι κρατούμενοι – και μάλλον ο Μπελογιάννης- όταν τους έπαιρναν χαράματα απ την φυλακή για εκτέλεση.