Βολιβία: Πέθανε στα 80 του χρόνια ο άνθρωπος που σκότωσε τον «Τσε» Γκεβάρα
Ο βολιβιανός απόστρατος αξιωματικός Μάριο Τεράν Σαλασάρ, που είχε δηλώσει ότι σκότωσε τον αργεντινοκουβανό επαναστάτη Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα το 1967, πέθανε χθες Πέμπτη σε ηλικία 80 ετών στη Σάντα Κρους δε λα Σιέρα, στην ανατολική Βολιβία, ανέφεραν οικείοι του.
«Πέθανε, είχε αρρωστήσει, δεν μπορούσε να γίνει τίποτα», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Γκάρι Πράδο, ο διοικητής της δύναμης που αιχμαλώτισε τον Τσε σε ζούγκλα της Βολιβίας πριν από 54 χρόνια.
Ο κ. Πράδο είπε πως ενημερώθηκε για τον θάνατο του Σαλασάρ, μαθητή του στη σχολή αξιωματικών, χθες το πρωί. «Είχα ειδοποιηθεί από την οικογένειά του και από συναδέλφους στις ένοπλες δυνάμεις, επειδή είχε εισαχθεί σε στρατιωτικό νοσοκομείο», εξήγησε.
Το νοσοκομείο αρνήθηκε να επιβεβαιώσει τον θάνατό του και την αιτία του, επικαλούμενο το «ιατρικό απόρρητο».
Την 8η Οκτωβρίου 1967 ο βολιβιανός στρατός αιχμαλώτισε τον Τσε Γκεβάρα, μυθική μορφή της επαναστατικής ένοπλης δράσης κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, με την υποστήριξη δύο κουβανοαμερικανών πρακτόρων της CIA.
Ο Τσε ήταν επικεφαλής μιας χούφτας ανταρτών που επιβίωσαν από μάχες, την πείνα και τις ασθένειες στα βουνά της Βολιβίας. Τραυματισμένος σε μάχη, οδηγήθηκε σε εγκαταλελειμμένο σχολείο στο χωριό Λα Ιγκέρα.
Εκεί πέρασε την τελευταία του νύχτα: τον εκτέλεσε την επομένη ο Τεράν Σαλασάρ, μετά την έγκριση του προέδρου Ρενέ Μπαριέντος (1964-1969), ορκισμένου αντικομουνιστή.
«Ήταν η χειρότερη στιγμή της ζωής μου. Ο Τσε μου φαινόταν μεγάλος, πολύ μεγάλος, τεράστιος. Στα μάτια του έκαιγαν χίλιες φωτιές», αφηγήθηκε ο Τεράν Σαλασάρ αργότερα. «‘Ηρέμησε’, μου είπε, ‘και σημάδεψε καλά! Θα σκοτώσεις έναν άνθρωπο!’. Έκανα ένα βήμα πίσω, προς την πόρτα, έκλεισα τα μάτια και πυροβόλησα».
Μετά τον θάνατό του, στα 39 του χρόνια, ο Τσε μετατράπηκε σε θρύλο. Το πτώμα του εκτέθηκε σαν τρόπαιο στο γειτονικό χωριό Βαγιεγκράντε, εικόνα που απαθανάτισε ο δημοσιογράφος του Γαλλικού Πρακτορείου Μαρκ Ιτέν.
Έπειτα από τριάντα χρόνια υπηρεσίας, ο Τεράν Σαλασάρ πήρε σύνταξη και προσπάθησε να παραμείνει ανώνυμος, αποφεύγοντας τον Τύπο. Για καιρό διατεινόταν πως ο δολοφόνος του Γκεβάρα δεν ήταν ο ίδιος, αλλά κάποιος άλλος στρατιωτικός με το ίδιο ονοματεπώνυμο.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Σαν σήμερα, στις 9 Οκτώβρη του 1967, εκτελείται ο κομμουνιστής επαναστάτης Ερνέστο Τσε Γκεβάρα
Τόσο πολύ φόβο είχε προκαλέσει ένας εξαθλιωμένος, απ την περιπλάνηση και τις κακουχίες δασώδους ερημιάς, αντάρτης στις ομάδες και τα επιτελεία των Delta commando usa και ολόκληρο τον βολιβιανό στρατό , και μπλεχτήκανεπρόεδρος της χώρας συνταγματάρχες, στρατά, λοχαγοί , εκτελεστές, κάτοικοι λένε αποχαυνωμένοι απ την ανέχεια και την φτώχια της περιοχής…
Και χρειάζόντανε να τον τραυματίσουν , έτσι θα έγινε ειδικοί σκοπευτές, για να τον συλλάβουν ώς λάφυρο να τον επισείξουν ζωντανό δήθεν ταπεινωμένο, δώσανε στην δημοσιότητα δήθεν σαν αγρίμι πισθάγωνα δεμένο και στα γόναα καθισμένο, και μετά να τον πυροβολήσουν και σκοτωμένο να τον ξαπλώσουν σε πάγκο για να τον φωτογραφίσουν και να γίνει θέαμα στους επισκέπτες κατοίκους τους απακτηνωμένους απ την φτώχεια της περιοχής , και να δώσουν και φωτογραφία ξαπλωμένου με το απλανές βλέμα και τις τρύπες απ τις σφαίρες ??
Τόσο πολύ τελετουργικό , τόσο πολύ σκηνοθεσία , ούτε χολυγουντιανή μεταΜακαρθικά προσδιορισμένη να ήταν απ τους καλύτερους σεναριογράφους και σκηνοθέτες του Χόλυγουντ , και μήπως υπάρχουν και φήμες για το ότι στην σκηνοθεσία μπορεί να πήρε μέρος ο Έλια Καζάν, και να βοήθησε και ο ηθοποιός Ρόναλντ Ρήγκαν απ τις γνώσεις τους με την εκδίωξη καθενός που νόμιζαν ότι εμφορείται από αντιαμερικανισμό ??
Και καλά αφού τον σκοτώσανε και τον επιδείξανε σκοτωμένο , γιατί δεν του κάνανε και μια Χολυγουντιανή κηδεία ,παρά τον πετάξανε στην άκρη ενός χωραφιού – πλάτωμα αυτοσχέδιου αεροδρομίου ίσως- σε περίπου ασημάδευτο σημείο ( άλλη μόδα και τούτη με τα ασημαδευτα σημεία εξαφάνισης – ταφής ανθρώπων σαν τις δικτατορίες της Αργεντινής της Χιλής και όψιμα του Καντάφι σε πλήρως ασημάδευτο σημείο της Λιβυκής ερήμου).
Τόσο πολύ αντιφάσεις οι Αμερικανικές και Βολιβιανές ομάδες διαχείρησης της απειλής του Ερνέστο Γκεβάρα.. τον επιδικνύεις ώς σύλληψη και σκοτωμένο, και ματά αντί να του κάμεις μια κηδεία ( ξεχάσανε και μνημόσυνο αργότερα) Χόλυγουντ , τον πετάς κρυμένο σ ένα λάκο άγνώστου σημείου ?? Ε μα τι επαγγελματισμός συνολικά είναι αυτός , και πώς και δεν πάτησαν ποδάρι οι αμερικανοί διαφημιστές να τον περιφέρουν σκοτωμένο για επίδειξη έναντι εισητηρίου 5 δολλαρίων το άτομο ( τα 5δόλαρα τότε ήταν σαν τα πλατανόφυλα στην Ελλάδα) και να κονομίσουν. Και το Χόλυγουντ να τον κινηματογραφήσει πλήρως για να αφήσει χιλιόμετρα φίλμ για να πουλάει τα πνευματικά δικαιώματα τα επόμενα χρόνια??
Πολλοί έχουν εκφράσει την άποψη ότι, για την υπόθεση ηπα- Χόλυγουντ- Ερνέστο Γκεβάρα .. έπρεπε να χρησιμοποιηθεί σκηνοθέτης αμερικανός κορυφαίος, σεναριογράφος να βοηθήσει στο όλο σκηνοθετικό στόρυ, μουσικός έπρεπε νάναι κορυφαίος για την μουσική επένδυση του όλου φίλμ και διευθυντής φωτογραφίας έπρεπε νάναι ο καλύτερος, και μάλλον εδώ υπήρξε το πρόβλημα γιατί τότε ο Γρέγκ Τόλαντ ( Citizen Kane ) της ασπρόμαυρης κορυφαίας φωτό στην τέχνη κινηματογράφησης είχε φύγει απ την ζωή. Υπήρξε και μια πρόταση απ ότι μαθεύτηκε εκ των υστέρων, να γίνει έγχρωμη η φιλμική σε χιλιόμετρα φίλμ παραγωγή, και λέγεται ότι είχαν προτείνει στον Εγγλέζο κινηματογραφιστή φωτό Φρέντυ Γιάνγκ ( ο Λώρενς της Αραβίας ) για την κινηματογράφηση. Αλλά οι παραγωγοί και οι καλλιτεχνικοί ινστρούκτορες βρήκαν ότι η έγχρωμη κινηματογράφηση δεν ταιριάζει στο όλο σκηνικό για την υπόθεση σύλληψη και παρουσία σκοτωμένου και κηδεία του Γκεβάρα.. για τον λόγο ότι ( ο λόγος έχει τεράστιο ενδιαφέρον ) : Αν γινόνταν έγχρωμη παραγωγή, υπήρχε περίπτωση και ο λαός πρώτιστα της Βολιβίας να βλέπει χρώματα ώς και αισθητικό αποτυπωτικό μετείκασμα όρασης .. και αυτό να του δημιουργήσει αισθητικές και κοινωνικές αναζητήσεις , εν σχέσει με την ασπρόμαυρη πραγματικότητα που του επεδίκνυαν ώς πράγματα κοινωνικά ώς τότε μια και το άσπρο ήταν ο αμερικανικός τρόπος διαβίωσης και ζωής
( εκεί που τα 5-10δόλλαρα ήταν πλατανόφυλα ) και κάθε άλλη άποψη ήταν μαυρίλα και σκοτάδια.
Εξ άλλου βρήκαν πρόσθετα ότι και η έγχρωμη παραγωγή τότε θα ήταν- και ήταν κοστοβόρα- και δεν μπορούσε να αναλάβει και το φτωχό τότε κράτος της Βολιβίας μέρος των εξόδων.Για τούτο απεφασίσανε να πράξουν όσα έπραξαν ώς φωτογράφηση και προβολή ασπρόμαυρη σχετικά με την σύλληψη και τον σκοτωμο του Γκεβάρα.
Τον Ερνέστο Γκεβάρα και τον Γρηγόριο Λαμπράκη τους σκότωσαν ( αφού πρώτα ήθελαν να τους στραπατσάρουν ) γιατί ήταν γιατροί και του κοινωνικού διεκδικητισμού.
Και αυτό ήταν μια κοινή παράμετρος εκείνης της δεκαετίας που στον Δυτικό κόσμο έπρεπε να στραπατσάρουν – όπου μπορούσαν- όχι μόνο τις εμφανίσεις ανθρώπων πέρα απ την μίζερη – μεταπολεμικά ευθυγραμισθείσα αμερικανική ψευτοκουλτούρα της δημοκρατικής πρός την ευημερία διαβίωσης- αλλά γιατί έπρεπε παραδειγματικά μέσω της λειτουργικής του φόβου του μιμητισμού να αποθαρύνουν κάθε ιδέα διεκδικητισμού που μπορεί να εξέφραζαν άνθρωποι και ώς συλλογικότητες και μεμονωμένα.
Οι τάσεις συμπεριφοράς της σκληρής δολοφονικής αντίδρασης , πώς θα μπορούσαν να είναι διαφορετικές όταν στην βάση της λειτουργικής αυτής της αντίδρασης υπήρχε το κοινό διαβιωτικό αμερικανικό πρότυπο ώς επιδίωξη και πολιτισμός , μέσα στο οποίο ασφαλώς ενοποιούνταν και οι πρακτικές της κάθε εξουσιαστικής δομής ή κρατικών λειτουργιών ??
Και στην περίπτωση του Γρηγορίου Λαμπράκη ( υφηγητή της γυναικολογίας), του εξαίρετου ιατρού καθ ομολογίαν γραπτή συμφοιτητών του γεννηθέντων την δεκαετία του 2010 μετέπειτα κορυφαίων επιστημόνων διεθνώς και δημόσια φανερά πρσκείμενωνιδεολογικά στην Ελληνική Μοναρχία : ( »ήταν ο καλύτερος όλων μας ο Γρηγόρης Λαμπράκης »), και στην περίπτωση του Ερνέστο Τσεγκεβάρα ( Δερματολόγου- Αλεργιολόγου ) που κατά γραπτή δήλωση Έλληνα Ιατρού που σε συνέδριο στο Μεξικό έμαθε από κορυφαίο συναδελφό του ο οποίος είχε ανταμώσει συνεδριακά ότι, ο Ερνέστο Γκεβάρα ήταν υψηλής γνώσης ιατρός, και στις δύο περιπτώσεις η σκληρή καθεστωτική αντιδραστική πρακτική ήταν η ίδια. Γιατί έπρεπε στο πρόσωπο των δύο επιστημόνων και μαζί ανθρώπων της κοινωνικής διεκδίκησης , να τιμωρήσουν παραδειγματικά κάθε ιδέα και έξαρση διεκδίκησης ή έστω και αναφοράς σε επίπεδο προσώπων για την κοινωνική ουσιαστικά δικαιοσύνη. Και ειδικότερα να αποκόψουν κάθε προσπάθεια όλης της δεκαετίας απέναντι και δρομολογημένα κοινωνικά διεθνώς κινήματα για την ειρήνη μια και όλη αυτή την δεκαετία εμφορούνταν ενισχυτικά στρατιωτικά η βρώμικη και βρωμερή πολεμική αμερικανική επέμβαση στο Βιετνάμ, και στις χώρες της Λατινικής Αμερικής με σκληρές δικτατορίες ( που εξαδάνιζαν ανθρώπους ) επιβληθείσες απ τον κεφαλαικρατισμό και την τότε αμερικανική εξωτερική πολιτική , της οποίας οι μεθοδεύσεις έφτασαν και στην Ελλάδα από το 1961 και μετά με το λειτουργών παρακράτος ( αυτό που με μοναρχική εντολή στραπατσαρίσματος σκότωσε τον Γρ. Λαμπράκη, έφερε την πολιτική αστάθεια του 1965 και ουσιαστικά επέβαλε και νομιμοποίηασε την στρατιωτική δικταρία του 1967, για και την της μεθόδευση της Κυπριακής τραγωδίας του 1974, σε συνέχεια της ανελέητης δικτατορίας της Χιλής του 1973 με τις εξαφανίσεις και θανάτους πολιτών και ομοειδώς της Αργεντινής, Γουατεμάλας κλπ .
Και για να μην υπάρχουν και αμφισβητήσεις – για τις απόψεις που αναφέρονται εδώ για την επιστημονική επάρκεια και θέρμη και του Γρηγορίου Λαμπράκη και του Ερνέστο Γκεβάρα, ας διαβαστουν ώς ελεύθερα αναγνώσματα – ή ειδικότερα αναγνώσματα- και οι έγγραφες αναφορές του διεθνούς φήμης Έλληνα καθηγητή Ψυχιατρικής Γεώγιου Λυκέτσου και του διεθνώς αναγνωρισμένου Έλληνα ιατρού Μυζιθρόπουλου, σε αντίστοιχες αναφορές, αν κάποιος ενδιαφερόμενος θέλει να ερευνήσει.
Και εδώ καλά είναι να υπάρξει και στοχασμός για την προσπάθεια αυτής της σκληρής Δυτικόστροφης αμερικανικό ψυχροπολεμικής αντίδρασης, η οποία στόχευε στην ολιστικότητα ατομικά και συλλογικά αυτης της βιωματικής πρακτικής του αυταρχισμού.
Και ατομικά γιατί έβγαζε απ την μέση ανθρώπους ώς άτομα , που μπορούσαν ακόμη και ελάχιστα να απειλήσουν το αντιδραστικό αυτό επιδιωκόμενο γενίκευμα , αλλά και συλλογικότητες και κοινωνίες – σαν την Ελληνική- που απ την αρχή της δεκαετίας του 1960 άρχισε να διεκδικεί περισσότερο εκδημοκρατισμό και ιδεολογική απεξάρτηση απ τον αυταρχισμό και την αντιδραστική ώς τάση καθυποβολής εξουσία, και πρός τούτο επέβαλε παρακρατικά την δικτατορία του 1967.
Και ήταν η από μέσα απ τις ΗΠΑ η κοινωνική διεκδίκηση ριζοσπαστικοποιημένων ομάδων πολιτών και τάσεων απεξάρτησης απ τις κυρίαρχες αυταρχικές ιδεολογίες με τις αντιπολεμικές για το Βιετνάμ παρεμβάσεις.. όπως και ο Γαλλικός Μάης του 1968 που συνετάραξε εκ θεμελίων τις ώς τότε αντιδραστικές αυταρχικές κυρίαρχες απόψεις ιδεολογικά , έστω και για μικρή διάρκεια χρόνου.. νε τα αποτελέσματα περισσότερης ελευθερίας και ορθοτομών στις εισοδηματικότητες και κοινωνικότητες των Δυτικών κοινωνιών.
Για μεν ιατρό Ερνέστο Γκεβάρα κινητοποιήθηκε όλη η ειδική στρατιωτική υπηρεσία και κατασκοπία σε βοήθεια του στροτού της Βολιβίας, για δε τον Ιατρό Γρηγόριο Λμπράκη συνομώτησε όλο το ιερατείο του Παλατιού με την Βασίλισα ( »ποιός θα με απαλάξει απ αυτόν τον τύπο ?? ») και το χρόνια στρατιωτικό παρακράτος και μεγάλο μέρος του επίσημου κράτους ( αυτού που δομήθηκε απ το 1958 για την αντιμετώπιση της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης της ΕΔΑ).
Δεν ήταν τα τυχαία άτομα ( Λαμπράκης- Γκεβάρα) και ώς κοινωνική διάσταση της επαγγελματικής των ανθρωπίνης στράτευσης, αυτοί που εξοντώθηκαν απ την αντίδραση, ήταν ο συμβολισμός στράτευσης ανθρώπου και μέσω του ειδικου κοινωνικού – ώς πρέπει και αρμόζει βάρους- ανθρώπου ιατρού ώς στράτευση για τον ίδιο τον άνθρωπο.. που έπρεπε να εξοντωθούν απ τον αντιδραστικό αυταρχισμό του Δυτικοψυχροπολεμικού φάσματος.