«Κατακαλόκαιρου χαρά», ποίημα του Κ. Γ. Σταματέλου για τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Βαλαωρίτη στην Ηλιούπολη

Του
Κώστα Γ. Σταματέλου

Αποκαλυπτήρια προτομής του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη στην Πλατεία Λευκαδίων στην Ηλιούπολη Αττικής την Κυριακή 16/06/24, με τη θεάρεστη πρωτοβουλία του Προέδρου του Συλλόγου Λευκαδίων Ηλιούπολης & Γύρω Δήμων κ. Ευάγγελου Γεωργάκη (Ιατρού), που εδώ και χρόνια, συμβάλει με πείσμα ενάντια στα ξεροβόρια των καιρών, στο Πολιτιστικό Γίγνεσθαι της Λευκαδίτικης Παροικίας στην Ηλιούπολη Αττικής, προσθέτοντας έτσι μια ακόμη πολύτιμη ψηφίδα στην Πολιτιστκή φαρέτρα του τόπου μας, της αγαπημένης μας Λευκάδας.

Το κάτωθι μικρό και ταπεινό ποίημα, γράφτηκε απνευστί, ξημερώματα της 10ης του Θεριστή 2024 κι είναι αφιερωμένο στην αξιέπαινη και πολλά υποσχόμενη Λευκαδίτισσα Ιστορικό Κυρία Ευσταθία (Έφη) Πολίτη εκ Πόρου Λευκάδας, που καταπιάστηκε συγγραφικά εδώ και χρόνια με περίσσιο σεβασμό κι εντιμότητα με το μεγαλειώδες έργο (εργογραφία) και προσωπικότητα του Εθνικού μας ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.

Κατακαλόκαιρου χαρά

Κατακαλόκαιρου χαρά, σύσσωμη η Λευκάδα,
γιορτάζει κι όλα χαίρονται αγάλλετ’η Ελλάδα.

Κόσμος μαζώχτηκε πολύς στου Υμηττού τα πλάγια,
τιμή τρανή στον ποιητή που΄κλειε την Ελλάδα
μέσ΄τα πλατιά τα στήθια του π΄ αντέξανε στο χρόνο
Να! μές το φως ημίθεος πά΄σε πανώριο θρόνο.

Κατακαλόκαιρου χαρά, φρεσκοκομμένες δάφνες
απ΄τη Λευκάδα ήρτανε στεφάνι να σου πλέξουν,
τραγούδια ύμνοι ν΄ακουστούν να ευρανθεί η καρδιά σου
κι ας μοιάζουνε μικρά-φτωχά μπρος τα ποιήματά σου!

Έλα Πατρίδα μου γλυκιά να δεις τον Ποιητή σου,
π΄ανέβασε στους ουρανούς τη δόξα, την πνοή σου
κι ακούμπησε στη χάρη του να τονε στεφανώσεις
κι ένα κλαρί Αγράμπελη στα χέρια του να δώσεις.

Φτωχά δείχνουν τα λόγια μου μπρος την κορμοστασιά σου…
δέξου τα κι ας μην μοιάζουνε με τα μνημόσυνα σου.

Τι κι αν τα χρόνια πέρασαν μ΄ορμή στο Δημοσάρι;
τι κι αν ο πόνος των παιδιών έθρεψε το χορτάρι;
στιγμή δεν σε ξεχάσαμε του «Φωτεινού» πατέρα,
διακόσα χρόνια πέρασαν μέχρι τούτη τη μέρα
που το νησί π’αγάπησες μαζώχτηκ’εδώ πέρα,
χλωρό στεφάνι δάφνινο μπρος τη θεία μορφή σου
να ακουμπήσει ταπεινά ν’ακούσει τη φωνή σου
και της καρδιάς σου τη βοή να ουρανοθεμελειώσει.

Δώσ΄ μου Άγια Παρασκευή που στέκεις πάνωθέ μας
τη χάρη και τη σκέπη σου στερνά στεφάνωσέ μας
για να’ρχομαι στα γόνατα με μια μποτίλια λάδι
ν’ανάβω το καντήλι σου για να φωτάει το βράδυ.

Και να! που σμίξαν σήμερα στο σπίτι της Λευκάδας,
οι δύο αετοί που δόξασαν το κάλος της Ελλάδας.
Mπροστά μας στέκουν, μας κοιτούν και χαίρετ΄ η καρδιά τους,
μικροί, μεγάλοι όλοι εμείς κάτω απ΄τα φτερα τους σκύβουμε
κι ένα κρυφό μας δάκρυ,
αργοκυλάει χαρούμενο κρυμμένο σε μιαν άκρη.

Δεξά μας ο Σικελιανός, ζερβά ο Βαλαωρίτης,
σμίξαν κι αγάλετ΄ο λαός, πρόβαλε κι ο Αστρίτης.
Αγάλεται κι η Παναγιά-Κυρά Φανερωμένη
ολάκερ΄ η Ηλιούπολη σ’όλη την Οικουμένη.

Κ. Γ. Σταματέλος.