Καλή Ανάσταση και μετά την …Ανάσταση

Γράφει ο ex machina

Η φετινή περίοδος του Πάσχα και της Ανάστασης είναι σημειολογικά μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδος για το μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και το αύριο της πατρίδας μας.

Το μετασχηματισμένο έθιμο της χριστιανικής πιστής της «ανάστασης» αποτελεί άρρηκτη συνέχεια αντίστοιχων αρχαιοελληνικών και άλλων εθίμων.

Ας δούμε λοιπόν τι αναφέρουνε διάφορες πηγές για τους συγκεκριμένους εορτασμούς και μερικά ιστορικά από αντιγραφή:

«Οι πρώτες ημέρες της γιορτής ήταν πένθιμες. Στα διήμερα Αδώνια η πένθιμη μέρα λεγόταν “αφανισμός” εξαιτίας των παθών του θεού. Οι γυναίκες τελούσαν τα καθιερωμένα για την κηδεία του θεού και θρηνούσαν το χαμό του. Μετά με λυμένα μαλλιά γυρνούσαν στους δρόμους περιφέροντας τα ομοιώματα του θεού και μέσα σε οδύνη έψελναν πένθιμους ύμνους τα “αδωνίδια” με τη συνοδεία αυλού που ονομαζόταν “γίγγρα”…

Μετά την πάροδο των πένθιμων ημερών οι πιστοί γιόρταζαν με οργιαστική χαρά την ανάστασή του. Στα διήμερα Αδώνια η μέρα αυτή ονομαζόταν “εύρεσις” και τη γιόρταζαν με χορούς, πλούσια γεύματα, μέσα σε κατάσταση γενικής ευθυμίας…”

“Στα αθηναϊκά Αδώνια, όπως και στα αντίστοιχα της Κύπρου, της Αλεξάνδρειας και της Βύβλου, οι γυναίκες φορώντας ρούχα πένθους, θρηνούσαν μπροστά σε δύο νεκροκρέβατα που ήταν τοποθετημένα στις εισόδους των σπιτιών. Πάνω στα νεκροκρέβατα έβαζαν ξύλινα ομοιώματα του Άδωνη και της Αφροδίτης. Γύρω από τα ειδώλια τοποθετούσαν τους “κήπους του Άδωνη” δηλαδή γλάστρες με φυτά που γρήγορα αναπτύσσονται, τα οποία είχαν φυτέψει λίγες μέρες πριν…

Η ανάπτυξη των φυτών αποτελούσε σημάδι της ανάστασης του θεού.

Ο θάνατος και η ανάσταση του Άδωνη είχε σχέση με τον ετήσιο κύκλο της βλάστησης και της καρποφορίας!!!”

Τα Ανθεστήρια ήταν “ετήσια γιορτή της αναγέννησης της φύσης και γιορτή των νεκρών προς τιμή του Λιμναίου Διονύσου και του Xθόνιου Eρμή. Γίνονταν στην Aθήνα κατά τον μήνα Aνθεστηριώνα (τέλος Φεβρουαρίου – αρχές Μαρτίου) επί τρεις ημέρες…

Eπειδή τα Aνθεστήρια δεν ήταν γιορτή των λουλουδιών είχε υποστηριχθεί παλαιότερα η άποψη πως και το όνομα Aνθεστήρια της όλης γιορτής δε σχετίζεται με τα άνθη, αλλά με το ρήμα «αναθέσσασθαι» που σημαίνει την ανάκληση των ψυχών (όμως η συγκοπή της πρόθεσης ανά δεν είναι χαρακτήρας της ιωνικής διαλέκτου) και σχετίζουν την ετυμολογία με την τρίτη ημέρα της γιορτής που ήταν αφιερωμένη στις ψυχές των νεκρών.» κλπ …κλπ.

Μετά λοιπόν τα ιστορικά στοιχεία είναι φανερή η διηνεκής ανάγκη των κοινωνιών να αναγεννηθούν να «αναστηθούν» να «βλαστήσουν» μετά το «βαρύ χειμώνα» που βρισκόμαστε.

Η ελληνική κοινωνία χειμάζεται χρόνια τώρα και ιδιαίτερα όλη την προηγούμενη περίοδο.

Είναι μια ευκαιρία σήμερα να «περάσουμε» σε μια νέα εποχή, να φύγουμε απ” τα στερεότυπα και τον φόβο που έντεχνα μας υποβάλουν οι γνωστοί άγνωστοι και τα ΜΜΕ.

Είναι βέβαιο ότι οι κοινωνίες πάνε μπροστά μόνο με την «ανάστασή» τους και το «πέρασμα» από το φόβο και την υποταγή απ” στους δυνάστες τους, σε άλλου τύπου διαχείριση των αναγκών τους για την πρόοδό τους.

Η «γη της επαγγελίας» είναι μπροστά μας αρκεί να υπερβούμε καταστάσεις και να κάνουμε το βήμα γι αυτό το «εαρινό πέρασμα» …

Ας αφήσουμε πίσω μας τα παλιά στερεότυπα και ας αντισταθούμε στο παλαιοκομματισμό και στη τρομολαγνεία που προσπαθούν να μας επιβάλουν αστικά κόμματα, για μια πιθανή άνοδο της αριστεράς ή και το μη σχηματισμό κυβέρνησης από τους ιδίους με χτες ύποπτους «γνωστούς αγνώστους».

Οι αυστραλοί ιθαγενείς, οι Αβοριγίνες, έχουν μια παροιμία γι αυτούς που τολμούν: «Ένα ταξίδι χιλίων μιλίων αρχίζει με το πρώτο βήμα».

Η αριστερά με κορμό το ΚΚΕ και το πρόγραμμά του πρέπει να συστρατευτεί, τώρα ή μετά, έστω σε τακτικούς στόχους, να ανοίξει τ’ αυτιά της και ν’ ακούσει στην αγωνιώδη κραυγή των λαϊκών στρωμάτων και της εργατικής τάξης, που κάθε μέρα που περνά βυθίζεται στην ανεργία και την εξαθλίωση, και να αναλάβει τις ιστορικές ευθύνες της για έξοδο της κοινωνίας απ την βαθιά καπιταλιστική κρίση και στη μεταστροφή της με στόχο το σοσιαλισμό.

Μέσα απ” τη διαδικασία αυτή, αλλά και τους κοινούς αγώνες, θα ωριμάσει και ο υποκειμενικός παράγοντας…

Οι εκλογές είναι ένα απ” τα πολλά βήματα που ως κοινωνία μας «δίνονται», κι εμείς οι απλοί πολίτες είναι αδήριτη ανάγκη να απεγκλωβιστούμε απ” τις λογικές του δικομματισμού για να βγούμε απ” το αδιέξοδο.

Πρέπει να εκφράσουμε με κάθε τρόπο την αντίδρασή μας στη σημερινή κατάσταση και να τους ανατρέψουμε σε μια σαφή κατεύθυνση εξόδου απ το αδιέξοδο που μας έχουν βάλει.

Να αποφύγουμε τις πεπονόφλουδες του λαϊκισμού και των «πολίτικων σκαλοπατιών» που η αστική τάξη δημιουργεί για να ανακόψει την άνοδο των δυνάμεων εκείνων που δείχνουν τον άλλο δρόμο για την έξοδο απ” την καπιταλιστική κρίση.

Να ενισχύσουμε εκλογικά και όχι μόνο, εκείνες τις δυνάμεις που ξεκάθαρα μας λένε ποιος είναι ο άλλος δρόμος για την κοινωνία και τη πατρίδα μας.

Καλή Ανάσταση και μετά την …Ανάσταση.