La Femme (3)
«Προφίλ νεαρής γυναίκας» του Σάντρο Mποτιτσέλι, λάδι σε καμβά, μετά το 1480. Bερολίνο, Staatliche Museen, Preußischer Kulturbesitz. Tο συγκεκριμένο έργο θεωρείται ότι απεικονίζει το νέο γυναικείο τύπο της εποχής, τη Σιμονέτα Bεσπούτσι, ιδανική αγαπημένη του Tζουλιάνο των Mεδίκων, ο οποίος δολοφονήθηκε μέσα στον καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας το 1478 (Πηγή: Εφημερίδα Καθημερινή – Επτά Ημέρες)
Φλωρεντιανός ζωγράφος (1444 -1510), ένας απ” τους μεγαλύτερους ζωγράφους όλων των εποχών. Το πραγματικό του όνομα ήταν Σάντρο Φιλιπέπι, αλλά επικράτησε το Μποτιτσέλι (=βαρελάκι), που το κληρονόμησε από τον αδερφό του. Στην αρχή ήταν μαθητευόμενος χρυσοχόος και σε ηλικία είκοσι χρονών έγινε μαθητής του Φίλιππο Λίπι.
Το 1470 μαθητής και συνεργάτης του Αντόνιο Πολαϊόλο που η επίδρασή του είναι φανερή στους πρώτους του πίνακες.
Ύστερα από σύντομο ταξίδι στην Πίζα όπου ζωγράφισε τις τοιχογραφίες του Κάμπο Σάντο ξαναγυρίζει στη Φλωρεντία κι αναλαμβάνει την εικονογράφηση της Θείας Κωμωδίας, στην οποία είναι φανερή η προτίμησή του στα γραμμικά αραβουργήματα. Το 1471 -1472 μαζί με τους: Περουτζίνο Σινιορέλι, Γκιρλαντάγιο και Κοζίμο Ροζέλι εργάζεται στις τοιχογραφίες του παρεκκλησίου του Βατικανού.
Η εποχή, γύρω στα 1485, είναι ίσως η εποχή που το ταλέντο του φτάνει στη μεγάλη του ωριμότητα, γιατί στην περιοδεία αυτή δημιουργεί τα δύο του αριστουργήματα, την «Άνοιξη» και τη «Γέννηση της Αφροδίτης». Στο δεύτερο συναντάμε την ηδυπάθεια, τα μοτίβα λουλουδιών και φύλλων, τα κυματιστά φορέματα, τις χαριτωμένες μορφές.
Ιδιαίτερα στις χαρακτηριστικές απεικονίσεις γυναικείων μορφών ο Μποτιτσέλι πρόσθετε μια λεπτή μελαγχολία, που είναι ιδιαίτερα αισθητή στα έξοχα πορτρέτα του ή όταν ζωγραφίζει το άνθος της φλωρεντινής αριστοκρατίας σε μυθογραφικές ή θρησκευτικές σκηνές. Ήταν μια βαθιά ποιητική φύση, που τον γοήτευε καθετί το εαρινό και το νεανικό.
Τίποτα στο έργο του Μποτιτσέλι δεν ηρεμεί. Όλα βρίσκονται σε μια διαρκή κίνηση, όπως φαίνεται στα έργα του. Όλα στον ζωγράφο αυτό, το λεπτό χρώμα, η ευγενική γραμμή, οι ανεπαίσθητες καμπυλότητες δίνουν μάλλον τον ψυχικό κόσμο του καλλιτέχνη, παρά τη φύση που τον περιβάλλει.
