Η κούρσα Morris Oxford του κυρ Γιώργου Καββαδά

Είδα το κατασκονισμένο αυτοκίνητο σε ένα υπαίθριο γκαράζ στην πόλη της Λευκάδας, στην αυλή του σπιτιού του μακαρίτη πλέον Γυμνασιάρχη κ. Γιώργου Καββαδά. Το θυμόμουν από τότε που ήμουν μαθητής στο Γυμνάσιο. Το Morris Oxford ήταν για την εποχή του, στη μικρή πόλη της Λευκάδας με τα λιγοστά αυτοκίνητα, όντως εντυπωσιακό με το μαύρο χρώμα του και τις κομψές καμπύλες του.

Έτσι εντυπωσιακός ήταν και ο ιδιοκτήτης του.  Αυστηρό παράστημα, στητός, πάντα καλοντυμένος και ελαφρώς μουστακοφόρος. Εγώ πάντως πάντα τον φοβόμουν. Μπορεί σ” αυτό να έπαιξε ρόλο και η τετραήμερη αποβολή που μου είχε επιβάλλει λόγω καπνίσματος. Θα “μουν τότε στην τετάρτη ή πέμπτη τάξη του εξαταξίου την εποχή εκείνη Γυμνασίου. Κινδύνεψα μάλιστα να χάσω τη χρονιά από της απουσίες γιατί ήταν προς το τέλος του σχολικού έτους και είχα σχεδόν εξαντλήσει -όπως σχεδόν πάντα κάθε χρονιά- το όριο των απουσιών. Με έσωσε η προετοιμασία που γινόταν για τις γυμναστικές επιδείξεις. Ήμουν θυμάμαι με το Βασίλη Μανωλίτση (του Δία) και είχαμε πιάσει από την κεντρική πλατεία το στενό του Αγίου Σπυρίδωνα. Που να καπνίσεις τότε στο παζάρι. Στο στενό της εκκλησίας της Παναγίας των Ξένων ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Καββαδά. Ο Βασίλης πρόλαβε και έβαλε το τσιγάρο στην τσέπη του σακακιού του και έτσι την γλύτωσε με μόνη απώλεια το κάψιμο της τσέπης. Εγώ έφαγα, αφού πέρασα την άλλη μέρα από το γραφείο και μετά τις κατάλληλες συστάσεις, την τετραήμερη. Τι θυμάμαι τώρα. Καλύτερα να μην το άρχιζα ποτέ το ρημάδι.

Τον Καββαδά δεν έτυχε να τον έχω ποτέ φιλόλογο. Μόνο στην έκτη Γυμνασίου μας άκανε αν θυμάμαι καλά Ιστορία και Φιλοσοφία πού είχε εισαχθεί τότε πρόσφατα ως μάθημα. Αλλά τα πέρασα καλά. Είχε πέσει νωρίτερα και η δικτατορία και φρόντιζε νομίζω λιγάκι για την υστεροφημία του. Τις περισσότετρες χρονιές είχα φιλόλογο τον Μπάμπη τον Κατωπόδη. Εξ ου και η απέχθειά μου για τα Αρχαία Ελληνικά παρότι πήγαινα στο κλασσικό τμήμα. Ο καθηγητής αυτός -αν μπορούμε πράγματι να τον αποκαλέσουμε έτσι- ήταν το κάτι άλλο. Έχουν μείνει στην ιστορία οι πανηγυρικοί του λόγοι στη μητρόπολη, ιδιαίτερα στις επετείους της «εθνοσωτηρίου επαναστάσεως» της 21ης Απρίλη. Οι άλλοι καθηγητές, για να μην εκτίθενται μάλλον, άφηναν πάντα τον Κατωπόδη να εκφωνεί εκάστοτε τον πανηγυρικό της ημέρας. Οι ατάκες του ήταν ανεπανάληπτες. «Ο κομμουνισμός θα νικήσει όταν μάθουν οι γαρίδες να σφυρίζουν» ήταν μια από αυτές. Δεν ξέρω που βρίσκεται σήμερα,  έχω να τον δω από τότε που τέλιωσα το σχολείο.