Του Νίκου Ζαβιτσάνου
ΕΙΣΒΟΛΗ*
Ετσι μπαίνει πάντα ο Σεπτέμβρης, ξαφνικά.
Ασύστολα εισβάλει στα λευκά μας πουκάμισα.
Αναποδογυρίζει κάποτε
και τα μπλέ τραπεζάκια των διακοπών μας…
Και τα μεγάλα μας απογεύματα τ’ αμέριμνα
κουρνιάζουν, μουσκεμένα άλμπουρα
σε κάτι αμφίβολα καταφύγια.
|
|
Χθές ένα κορίτσι γύρευε τα σανδάλια του
σ’ ένα λόφο απο φύκια,
μέχρι που το πήρε η νύχτα.
|
|
Απ΄ το παράθυρο καταγράφω με συνέπεια
τις απώλειες του καλοκαιριού.
Ένα βιβλίο λησμονημένο στην άμμο,
δύο κίτρινα καπέλα, ένα φιλί,
δυό υποσχέσεις, μια απόφαση,
ένα γαλαζοπράσινο φόρεμα, ένα βραχιολάκι ποδιού.
|
|
Το άλλο πρωί δένω τα μαλλιά μου στους κάβους
Και ψηλαφώ μια σπασμένη πυξίδα στο μέτωπο…
|
|
* Από την ποιητική συλλογή «Σε πύρινη τροχιά» της Νόνης Σταματέλου