Αυτοκτόνησε 41χρονος στον Άγιο Πέτρο Λευκάδας
Τραγικό τέλος στη ζωή του έβαλε σήμερα το απόγευμα, στον Άγιο Πέτρο Λευκάδας, ο συντοπίτης μας Σ.Κ. Ο 41χρονος, με καταγωγή από την Καρυά, διέμενε από νεαρή ηλικία, μαζί με τη μάνα του, στον Άγιο Πέτρο. Τα τελευταία χρόνια, μετά το θάνατο της μάνας του, έμενε μόνος.
Ο αυτόχειρας, σύμφωνα με πληροφορίες, ήπιε ποσότητα φυτοφαρμάκου ή κάποιας άλλης δηλητηριώδους ουσίας θέτοντας με αυτόν τον τρόπο τέλος στη ζωή του. Βρέθηκε νεκρός από συχωριανό του κοντά στην εκκλησία του Αϊ Γιάννη, που βρίσκεται και το νεκροταφείο του χωριού.
Ένα ακόμη περιστατικό, με πολλά αιωρούμενα γιατί, που έχει συγκλονίσει και πάλι την τοπική κοινωνία της Λευκάδας.
Οι λόγοι που οδήγησαν τον 41χρονο στο απονενοημένο αυτό διάβημα δεν έχουν γίνει μέχρι στιγμής γνωστοί και διερευνώνται.
Η Ένωση Αγιοπετριτών Αττικής θλίβεται για τα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν στο χωριό μας και τη Λευκάδα. Πριν ένα μήνα όπως είχαμε γράψει ένας νεαρός χωριανός μας 32 ετών επιχείρησε στο σπίτι του να αυτοκτονήσει. Σώθηκε από τους γιατρούς του νοσοκομείου Λευκάδας. Σήμερα ένας άλλος χωριανός μας, 41έτους έδωσε τέλος στη ζωή του με θλιβερό τρόπο, πάνω στο μνήμα ενός άλλου Αγιοπετρίτη που είχε και αυτός αυτοκτονήσει πριν χρόνια. Με την οικονομική κρίση που έχουμε στη χώρα μας αν ως φορείς και κοινωνία δεν παρέμβουμε, θα θρηνήσουμε και άλλα θύματα. Ο αυτόχειρας πέραν των προβλημάτων που μπορεί να αντιμετώπιζε είχε και το πρόβλημα της ανεργίας. Ήταν οικοδόμος (μπογιατζής), άνεργος. Η ΔΕΗ του είχε κόψει το ρεύμα. Ζούσε σε μία τρώγλη. Προσπάθησε να βρει διέξοδο όπως μας πληροφόρησαν και ζήτησε να καλογερέψει στο Μοναστήρι της Φανερωμένης στο νησί όπου και δεν είχε γίνει δεκτός, παρότι ήταν ψάλτης στην εκκλησία του χωριού και καλλίφωνος και πολύ έντιμος άνθρωπος. Ήταν πολύ μοναχικός και οι γονείς του είχαν φύγει χρόνια από τη ζωή.
Η Ένωσή μας κάνει για άλλη μια φορά έκκληση προς την εκκλησία, το Δήμο, την Περιφερειακή Ενότητα Λευκάδας και όλους τους φορείς του νησιού μας, να υπάρξει αλληλοβοήθεια σε απόρους, ανέργους και σε άτομα που χρήζουν τη βοήθειά μας με έργα και όχι με λόγια. Όπως έκανε η Ένωσή μας, που έστειλε δύο παιδιά στο εξωτερικό για λόγους υγείας και θεραπεύτηκαν.
Ο Πρόεδρος της Ένωσης
Απόστολος Αντύπας
Λοιπόν κύριε πρόεδρε της Ένωσης Αγιοπετριτών, τόσο με αυτή σας την ανακοίνωση, όσο και με την προηγούμενη – για ένα επίσης τραγικό γεγονός που συνέβη στον Άγιο Πέτρο – αποδειχτήκατε, επιεικώς,… λαϊκιστής.http://www.kolivas.de/archives/129996
Τι χρειάζονται τόσα κουτσομπολίστικα σχόλια, τόσες «λεπτομέρειες», τι προσφέρουν; Ποιος είστε σεις, που από την Αθήνα, είστε σε θέση να γνωρίζετε και να κοινοποιείτε τα προσωπικά και ιδιωτικά προβλήματα του καθενός μας.
Λόγω της θέσης σας, αλλά και της ηλικίας σας, νομίζω πρέπει να είστε προσεκτικός.
Αλήθεια γιατί σε κάθε ευκαιρία διατυμπανίζετε ότι στείλατε κάποιους στο εξωτερικό για νοσηλεία; Θέλετε παράσημο; Τέτοιες ενέργειες έχουν αξία όταν γίνονται διακριτικά.
Κατά πως δείχνουν τα γραπτά σας, η διακριτικότητα δεν είναι στα προσόντα σας!
Δείχνετε να μην καταλαβαίνετε τη διαφορά, μεταξύ της έκφρασης λύπης για ένα τραγικό γεγονός και της απορρύθμισης της ιδιωτικής ζωής του άτυχου αυτόχειρα.
Αγαπητέ μας φίλε ανώνυμε Μίμη είστε ελεύθερος να λέτε ότι θέλετε (Κάλμος).
Νομίζω ότι τα ξαναείπαμε στο προηγούμενο ατυχές γεγονός του νεαρού χωριανού μας.
Η Ένωση Αγιοπετριτών την οποία εκπροσωπώ έχει 36 χρόνια προσφορά στον τόπο και στους συγχωριανούς μας. Η εφημερίδα Αγιοπετρίτικα εκδίδεται και αυτή 36 χρόνια και καλύπτει όλη την Νότια Λευκάδα προβάλλοντας τα πολιτιστικά, τα περιβαντολλογικά και τα κοινωνικά θέματα. Το παράσημο η Ένωσή μας το πήρε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και από το Υπουργείο Υγείας και Εθελοντισμού για την προσφορά στους χωριανούς μας, με την τράπεζα αίματος που προσφέρει είκοσι χρόνια αίμα και σώζει ζωές. Η Ένωσή μας έχει ξεπεράσει τα σύνορα της Ελλάδος και έχει παρουσιαστεί από το γερμανικό τύπο καθώς και τον ελληνικό τύπο της Αυστραλίας και δεν χρειάζεται συστάσεις. Ούτε η Ένωση, ούτε εγώ. Η προσφορά μου είναι ανιδιοτελής δώδεκα χρόνια πρόεδρος και άλλα οχτώ στα διοικητικά συμβούλια. Η Ένωσή μας κάθε καλοκαίρι από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα βρίσκεται στο χωριό και πραγματοποιεί πολιτιστικές εκδηλώσεις. Το ίδιο κάνει και στην Αθήνα. Και είναι γνωστή στο Λευκαδίτικο κοινό και των Αθηνών και του Νησιού.
Ο σημερινός αυτόχειρας ήταν αναγνώστης της εφημερίδας Αγιοπετρίτικα και συγγραφέας και φυσικά γνωστός μας. Και έχει συγγράψει το 2010 και θρησκευτικό βιβλίο το οποίο έχουμε στην βιβλιοθήκη μας. Εμείς επειδή δεν θέλουμε να ξαναδούμε άλλα τέτοια γεγονότα για αυτό απευθύναμε έκκληση στους τοπικούς φορείς και στην κοινωνία της Λευκάδας προκειμένου να υπάρξει αλληλοβοήθεια λόγω της οικονομικής κρίσης που βιώνει η χώρα μας, να αποτρέψουμε τέτοιες ενέργειες και να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα.
Θα χαρούμε να σε δούμε τον Αύγουστο μήνα στο χωριό μας στα εγκαίνια του Βλασσοπούλειου Μουσείου Λαϊκής Τέχνης.
Ο Πρόεδρος της Ένωσης Αγιοπετριτών Αττικής
Απόστολος Αντύπας
Κύριε Αντύπα δεν παίρνω πίσω ούτε ένα «και» από το σχόλιο που σας έκανα.
Στην αρχή σκέφτηκα ότι δεν έχει νόημα να συνεχίσω μια αντιπαράθεση μαζί σας. Πρεσβεύουμε διαφορετικές «φιλοσοφίες ζωής».
Τελικά όμως αποφάσισα με ευκαιρία τα γραφόμενα σας, αλλά και το σύλλογο σας, να εκφράσω τις απόψεις μου για τους εκατοντάδες συλλόγους σαν το δικό σας, που υπάρχουν και ξεφυτρώνουν συνέχεια ανά την επικράτεια.
Αν μου δοθεί η δυνατότητα μέσα απ’ αυτή την ιστοσελίδα, θα κάνω χρήση των « πέντε λεπτών δημοσιότητας» που αντιστοιχούν στον καθένα μας, έστω και μέσα από την ανωνυμία μου.
Θεωρώ την ύπαρξη των συλλόγων, αλλά και των πεπραγμένων τους, όχι μόνο παρωχημένη, αλλά και επιζήμια σήμερα.
Είμαστε ίσως η μόνη χώρα στον κόσμο που διαθέτει τόσους πολλούς συλλόγους για κάθε χρήση και σκοπό. Ιδιαίτερα δε, συλλόγους τοπικιστικού περιεχομένου …άπειρους. Είναι και αυτό ένα από τα νοσηρά φαινόμενα της μεταπολιτευτικής μας ζωής.
Δημιουργήθηκαν για να καλύψουν την έλλειψη του κράτους, την αδικία που αισθάνεται ο πολίτης, όταν στις συναλλαγές του με τη δημόσια διοίκηση βρίσκει απέναντι του το κράτος, την ανασφάλεια του να είναι κάποιος… «απέξω», την επιθυμία που αισθάνεται να αποτελεί μια οντότητα- ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις, που τις χτίσαμε «ξένες» και αφιλόξενες .
Είμαστε ένας από τους ελάχιστους λαούς, που παρά την ύπαρξη τόσων συλλόγων, δεν διακρινόμαστε, ούτε για τη συλλογικότητα μας, ούτε για την αλληλεγγύη μας. Εννοώ με την ουσιαστική σημασία.
Άρα οι σύλλογοι σαν το δικό σας, πέρα από ένα στείρο και επιζήμιο τοπικισμό, δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα.
Αν δούμε το βίο και την πολιτεία όλων των συλλόγων διαχρονικά, θα παρατηρήσουμε ότι:
Χρησιμοποιήθηκαν σαν οχήματα, ώστε τυχάρπαστοι συμπολίτες μας, με μόνο προσόν τη θέση τους σε κάποιο σύλλογο, να αναρριχηθούν πολιτικά και αλλού.
Δημιούργησαν χιλιάδες άχρηστους παράγοντες και παραγοντίσκους.
Δημιούργησαν ανίερες σχέσεις με πολιτικούς, κομματικούς και λοιπούς για την εξασφάλιση οικονομικής ενίσχυσης, με αποτέλεσμα να γίνουν ψηφοθηρικά μαγαζάκια.
Αυτό που χρειάζεται αυτή η χώρα σήμερα, δεν είναι σύλλογοι και εκκλησίες, αλλά θεσμοί, ώστε ο πολίτης να αισθάνεται ασφαλής. Αν είχαμε θεσμούς, αν λειτουργούσαμε συλλογικά και αλληλέγγυα, σύλλογοι σαν τον δικό σας δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης.
Βέβαια θα χάνονταν καρέκλες, οφίτσια, προεδριλίκια, θα χανόταν ένα τεράστιο αλισβερίσι με επιχορηγήσεις που κατασπαταλούν, τα ελάχιστα που εισπράττει το κράτος από τους φόρους μας.
Αλλά δε βαριέστε μπαφιάσαμε από αυτά, και όχι μόνο μπαφιάσαμε, αλλά κρίνοντας και εκ του αποτελέσματος, κάποια στιγμή πρέπει να πάει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Όλα τα περί μουσείων, και εκδηλώσεων που πραγματοποιούν οι σύλλογοι! (τσιφτετέλια στην πλατείες των χωριών το καλοκαίρι), για τα οποία καμαρώνετε , λυπάμαι αλλά δεν τα ονομάζω προσφορά, αλλά «πανηγυρζίδικες» εκδηλώσεις για να δικαιολογούν τις καρέκλες τους κάποιοι.
Ιδιαίτερα για τα «μουσεία»! Έχει γεμίσει η Ελλάδα δωμάτια, με ταγάρια, φλοκάτες, κιλίμια, και κουδούνια. Δεν είναι παράδοση αυτό, αντίθετα η ύπαρξη σε κάθε χωριό, σε κάθε σύλλογο, ενός μουσείου, κατακερματίζει, τα κάποια αξιόλογα εκθέματα, σπαταλάει άσκοπα χρήματα και συνεχίζει το οικονομικό αλισβερίσι για την συντήρηση τους.
Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα μιας χώρας που ποτέ δεν ασχολήθηκε με την παράδοση και τον πολιτισμό της σοβαρά, ποτέ δεν χάραξε κατευθυντήριες γραμμές. Έτσι ο καθένας ονομάζει παράδοση και πολιτισμό ο,τι του «καπνίσει».
Αν δε, ξεφύγουμε από συλλόγους σαν το δικό σας και προχωρήσουμε παραπάνω στα …μεγάλα ψάρια, εκεί πράγματι οι δικοί σας σύλλογοι, είναι …αρσακειάδες.
Μεγαλοοικογένειες, μεγαλοπαράγοντες της πολιτικής και οικονομικής ζωής της χώρας, μεγαλοκλέφτες δημοσίου χρήματος, εργολάβοι και λαμόγια, δημιουργούν και χρηματοδοτούν συλλόγους, φιλανθρωπικά σωματεία, (χαμόγελα και παιδιά ) . Έτσι χτίζουν το ωραίο τους προφίλ, και νομιμοποιούν μαύρο χρήμα.
Μια παροιμία λέει « Πολλές εκκλησίες πολλές αμαρτίες». Πολλοί σύλλογοι …
Αγαπητέ κύριε ανώνυμε Μίμη, στο ξαναγράφω, αγωνιζόμαστε για να μπορείς ελεύθερος να λες ότι θες.
Έχεις κάνει λάθος αν νομίζεις ότι κάνουμε αντιπαράθεση μαζί σου. Θέλουμε να ακούσουμε τη γνώμη σου – η οποί α είναι σεβαστή- και για αυτό σου απαντάμε. Βεβαίως καλό θα ήταν να μην κάνεις κριτική ανώνυμα αλλά με το ονοματεπώνυμό σου και με το τι έχεις προσφέρει εσύ στην κοινωνία για να μάθουμε και εμείς. Όχι εκ του ασφαλούς κριτική, δίχως να σε γνωρίζουμε. Χαρακτήρισες όλους του συλλόγους ότι δεν χρειάζονται και ότι φταίει η πολιτεία. Δεν γνωρίζουμε τι γνωρίζεις από τους συλλόγους ή σε ποιο σύλλογο έχεις προσφέρει έργο για να σου επιτρέπεται να τους βάζεις όλους στο ίδιο καζάνι. Σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν πολιτιστικοί σύλλογοι. Στην Αμερική, στον Καναδά, στην Αυστραλία και στη Γερμανία και αλλού έχουν δημιουργηθεί ελληνικοί και ξένοι πολιτιστικοί σύλλογοι. Απόδειξη ότι κάθε χρόνο στο φολκλορικό φεστιβάλ Λευκάδος συμμετέχουν είκοσι και τριάντα φολκλορικοί σύλλογοι. Όπως είναι οι δικοί μας «Ο Ορφέας Λευκάδος», «Η Νέα Χορωδία», «Η Καρυά», «Το Νυδρί», «Οι Σφακιώτες» που συμμετέχουν στο φεστιβάλ Λευκάδος.
Σε πληροφορώ κι όποτε θέλεις μπορείς να έρθεις προς έλεγχο των βιβλίων μας, να δεις πόσα λεφτά παίρναμε από το κράτος. Από τον ΟΠΑΠ παίρναμε ελάχιστες φορές κατόπιν πιέσεως των βουλευτών του Νησιού μας και αν είμαστε αρεστοί, μας έδιναν 1500 ευρώ το χρόνο και οι πολύ μικροί σύλλογοι έπαιρναν 1000 και μάλιστα όχι όλοι. Τώρα δεν παίρνουμε τίποτα. Μάλιστα μας έκοψαν και την ατέλεια της εφημερίδας. Και στηριζόμαστε αποκλειστικά και μόνο από τις συνδρομές των μελών μας και των χωριανών μας όπου γης. Για την αποκατάσταση της αλήθειας τα αναφέρω αυτά γιατί γράφεις πράγματα ανυπόστατα. Θα σε πληροφορήσω ότι μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή όταν ήρθαν εδώ οι πρόσφυγες, η πρώτη τους δουλειά ήταν να δημιουργήσουν πολιτιστικούς συλλόγους για να κρατήσουν την εθνική τους κληρονομιά και παράδοση, προσφέροντας και πολιτισμό στην Ελλάδα. Φυσικά είναι δικαίωμά σου να μην συμμετάσχεις σε πολιτιστικούς συλλόγους και να μην αναγνωρίζεις την προσφορά του έργου τους. Γράφεις ότι κάποιοι έρχονται για πολιτικούς λόγους και να κάνουν την καριέρα τους. Αυτοί είναι ελάχιστοι και δεν αναιρεί το έργο των πολιτιστικών συλλόγων. Όσο αφορά τον Άγιο Πέτρο σε πληροφορούμε ότι ο πρώτος Πολιτιστικός και Καλλιτεχνικός Σύλλογος ιδρύθηκε το 1904. Το χωριό έχει παράδοση από πολιτιστικούς συλλόγους μέχρι σήμερα. Το 1957 ιδρύθηκε ο Σύλλογος Αγροτοπαίδων, του οποίου ήμουν μέλος του. Είχε και έχει μέχρι σήμερα πολιτιστικούς και αθλητικούς συλλόγους. Ο κόσμος τους έχει αγκαλιάσει όλα αυτά τα χρόνια. Και στην Αθήνα και στα χωριά. Παραθέτουμε ένα άρθρο του καταστατικού μας για του σκοπούς του συλλόγου:
Κωδικοποιημένο καταστατικό της
«ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΝ ΑΤΤΙΚΗ ΑΠΟΠΕΤΡΙΤΩΝ ΛΕΥΚΑΔΟΣ»
Άρθρο 1°: ΙΔΡΥΣΗ – ΕΠΩΝΥΜΙΑ – ΕΔΡΑ
Ιδρύεται σωματείο στην Αθήνα με την επωνυμία «ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΝ ΑΤΤΙΚΗ ΑΠΟΠΕΤΡΙΤΩΝ ΛΕΥΚΑΔΟΣ», το οποίο έχει έδρα την πόλη της Αθήνας.
Άρθρο 2°: ΣΚΟΠΟΣ
Σκοπός του σωματείου είναι η δημιουργία και ανάπτυξη σχέσεων μεταξύ των Αγιοπετριτών που ζουν στην Αττική και μεταξύ αυτών και της γενέτειρας τους και των απανταχού Αγιοπετριτών προς αλληλοβοήθεια και αλληλοϋποστήριξη και ιδιαίτερα προς ενίσχυση των κατοίκων του Αγίου Πέτρου Λευκάδας με όλα τα μέσα και ιδιαίτερα με την εκτέλεση κάθε είδους κοινωφελούς έργου και με την ίδρυση ευαγών ιδρυμάτων. Έτσι, προς επίτευξη των παραπάνω σκοπών οφείλει να διοργανώνει και να εκτελεί εκδηλώσεις ψυχαγωγικές και διαφωτιστικές, ιδιαίτερα δε διαλέξεις, εκθέσεις, αθλητικούς αγώνες, χορούς, εκδρομές, θεατρικές παραστάσεις.
Επιπρόσθετα, σκοπός της Ένωσης είναι και η προστασία του τοπίου, του φυσικού, πολιτιστικού και οικιστικού περιβάλλοντος, από κάθε ενέργεια ή παράλειψη οποιουδήποτε ανθρώπινου παράγοντα, που συνεπάγεται την υποβάθμιση, την επιβάρυνση, τη ρύπανση και την αλλοίωση του, σε βάρος της υγείας, της καλαισθησίας, της πολιτιστικής παράδοσης και της ποιότητας ζωής των ανθρώπων, τόσο του χωριού μας (Αγίου Πέτρου Λευκάδας) όσο και ολόκληρης της περιφέρειας της Νοτιοδυτικής Λευκάδας, καθώς και ολόκληρου του νησιού μας, της Λευκάδας.
Επίσης, σκοπός της Ένωσης είναι η διαμόρφωση και προβολή προτάσεων προς όλους τους φορείς της Δημόσιας Διοίκησης ως προς την οικονομική ανάπτυξη τόσο του χωριού μας (Αγίου Πέτρου Λευκάδας) όσο και ολόκληρης της Νοτιοδυτικής Λευκάδας αλλά και ολόκληρου του νησιού μας, ώστε η οικονομική ανάπτυξη αφ” ενός μεν να προστατεύει πάντοτε το περιβάλλον, αφ” ετέρου δε να συμβαδίζει με τη λαϊκή βούληση και τα εύλογα συμφέροντα των κατοίκων.
Άρθρο 28°
Η εφημερίδα της Ένωσης και ο διακριτικός της τίτλος «Αγιοπετρίτικα» είναι ιδιοκτησία της Ένωσης και εκδίδεται με ευθύνη του εκάστοτε Προέδρου της και των μελών του εκάστοτε Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης, έδρα της δε είναι η έδρα της Ένωσης Αγιοπετριτών Αττικής.
Η Ένωση μας έχει τριάνταέξι και πάει στα τριανταεφτά χρόνια ζωής. Αν δεν την είχε αγκαλιάσει ο κόσμος δεν θα υπήρχε σήμερα.
Το Μουσείο το φτιάχνουμε για να προβάλλουμε τη λαϊκή παράδοση του τόπου μας. Κάθε τόπος έχει τη δική του λαϊκή παράδοση, για αυτό ιδρύονται τα μουσεία. Όσον αφορά εμένα προσωπικά αν γνωρίζεις ότι έχω χρησιμοποιήσει τη θέση μου για προσωπική μου καριέρα ή οτιδήποτε άλλο μπορείς να βγεις και να το δηλώσεις, ακόμα και ανώνυμα. Διότι ο καθένας γράφει την ιστορία του.
Ο Πρόεδρος της Ένωσης Αγιοπετριτών Αττικής
Απόστολος Αντύπας