Παρουσίαση ποιητικής συλλογής Κατερίνας Βαλαωρίτη
Η Ελληνοαμερικανική Ένωση παρουσιάζει τη Δευτέρα, 25 Φεβρουαρίου 2013 στις 20:00, στο Θέατρό της την ποιητική συλλογή «Χαμένος Θησαυρός» της ποιήτριας Κατερίνας Βαλαωρίτη που εκδόθηκε το 2012 από την Κοινωνία των (δε)κάτων. Τα ποιήματα της έκδοσης έχει μεταφράσει στα ελληνικά από τα αγγλικά η Νέλλη Μπουραντάνη.
Η Κατερίνα Βαλαωρίτη γεννήθηκε το 1960 και είναι κόρη του συγγραφέα Νάνου Βαλαωρίτη και της Αμερικανίδας ζωγράφου Μαρί Ουίλσον. Η οικογένειά της έφυγε από την Ελλάδα το 1967 και εγκαταστάθηκε στο Όκλαντ της Καλιφόρνιας όπου έζησε μέχρι το 2004. Σπούδασε τέχνες και δημιουργική γραφή στα κολέγια Μέριτ στο Όκλαντ, Σαμπό στο Χέιγορτ, και στο Κολέγιο Τεχνών και Χειροτεχνίας στο Μπέρκλεϊ. Ζωγραφίζει κυρίως πορτραίτα και άγρια ζώα. Έχει εκδώσει στα αγγλικά τη συλλογή ποιημάτων The Eyes of the Panther. Έργα της έχουν εκτεθεί στις γκαλερί Αστρολάβος, Cats and Marbles, TINY Gallery και στο Πολιτιστικό Κέντρο Λευκάδας. Τα πορτραίτα της διασήμων Υπερρεαλιστών και ποιητών Νταντά εκτέθηκαν στο βιβλιοπωλείο City Lights στο Σαν Φρανσίσκο, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης για τον Αλφρέντ Ζαρύ. Έχει δημοσιεύσει εικαστικά και ποιήματα στα περιοδικά Νέα Συντέλεια, Poetix, (δε)κατα, Δέλεαρ και Haight Ashbury Literary Journal.
Ομιλητές:
- Ελισάβετ Αρσενίου, Επίκουρη Καθηγήτρια, Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
- Βίκτωρ Ιβάνοβιτς, μεταφραστής, Αναπληρωτής Καθηγητής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
- Νέλλη Μπουραντάνη, μεταφράστρια της έκδοσης
- Λιάνα Σακελλίου, ποιήτρια, Καθηγήτρια, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013, 20:00
Θέατρο Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (2ος όροφος)
Μασσαλίας 22, Κολωνάκι
Eίσοδος ελεύθερη
ΤΟ ΝΗΣΙ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
Της Κατερίνας Βαλαωρίτη
| Ένα νησί στην ανοιχτή τη θάλασσα Λαμποκοπούσε σαν χαμένο πλοίο, Σαν κιβωτός πολλών ψυχών χαμένων. Ο άνεμος παιάνιζε τον ήχο του θανάτου Φέρνοντας καταιγίδα, Μουσική βίαιη στον ουρανό. Ο πόθος σου, Γέλιο παράξενο, Πυρπόλησε το πλοίο Κι εκείνο κλυδωνίστηκε και στριφογύρισε Κι ύστερα αναποδογύρισε Μες στο στόμα Μιας νεράιδας οργισμένης, Που οι στριγγές της οι στριγκλιές Γέννησαν τον ήχο της λαχτάρας. Στον παράδεισο αντίκρισα τα μάτια σου, Δυο πλανήτες ολόφωτοι στον ουρανό, Γεμάτοι οίκτο και αφανισμό Γεμάτοι θαύματα από κόσμους ξένους. Η τίγρης στο λόφο μούγκρισε Και τύφλωσε κείνα τα δύο μάτια Κι εσύ αναπόλησες Τους λόφους του ουρανού Να λάμπουν με ένα γαλάζιο φως Αγγέλους σαν πεφταστέρια αμέτρητα Να σχηματίζουν βέλη από λευκό Ακολουθώντας τον ρυθμό Ενός εξωτικού κι όμορφου τραγουδιού Καθώς πλανάται μες στη νύχτα Πάνω από τα φώτα της πόλης Μες στο σκοτάδι στο διηνεκές. Τα μεσάνυχτα βογγούσαν διαρκώς Και στροβιλίζονταν στον ύπνο της, Έναν ύπνο ευλογημένο κι επίτοκο, Μεστό από το κελάηδημα ωδικών πουλιών Που έκρωζαν αναγγέλλοντας το επόμενο πρωινό. Ενώ η σκοτεινιά Σαν ποτάμι Πελώριο κι ιερό Χανόταν μες στη θάλασσα της ζωής Στο τέλος Χορεύντας στα ύδατά της πάνω Μέχρι που στάθηκε Σε έναν παράξενο απόμακρο παγανιστικό ναό Και τον πλημμύρισε Με μια καταιγίδα έκστασης Και χαρούμενων κραυγών. |
Πηγή: www.neolaia.gr
