Λευκάδα – Της Σοφίας Κοψιδά-Γαληνού
|
1 Και την Ελλάδα όταν τελείωσε ο Θεός «Το αριστούργημά του» Είδε ότι περίσσεψαν Κάποια απ’ τα υλικά του. 2 |
9 Της Ιαπωνίας ποιητής ήταν ο Κοϊζούμι. Δεν ήτανε Ιάπωνας, δεν ήταν Ασιάτης, Λευκάδιος Χερν λεγότανε, Είχε το όνομά της. 10 |
 |
 |
|
3 Με τις δαντέλες έφτιαξαν Υπέροχα ακρογιάλια Και τα δωρίσαν με χαρά Εις το νησί Λευκάδα. 4 |
11 Της Άγιας Μαύρας τ’ όνομα Είχε η πρωτεύουσά της. Μέσα στο Κάστρο βρίσκεται Πάντα η εκκλησιά της. 12 |
 |
 |
|
5 Κι ένα νησάκι μαγικό Έγινε η Λευκάδα, Που κατοικήσαν άνθρωποι Με ζέση και σπιρτάδα. 6 |
13 «Κυρά Φανερωμένη μου Παρηγοριά του κόσμου, Βοήθα με την ορφανή, Τ’ άγιο Σου δώσ’ μου χέρι, Για ν’ ανεβώ το βράχο Σου» (Βαλαωρίτης) 14 |
 |
 |
|
7 Το Ευαγγέλιο είναι κει, Το γράφ’ η ιστορία, Π’ ορκίστηκε ο Ανδρούτσος μας Στη Φιλική Εταιρεία. 8 |
15 Στο βράχο πάνω κει ψηλά Είναι η εκκλησιά της Από κει βλέπει και βοηθά Σα μάνα τα παιδιά της. Σοφία Κοψιδά – Γαληνού |
