Από το αφιέρωμα στους Αλεξανδρίτες λαϊκούς ποιητές

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία την Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013 το βράδυ, παραμονή της Παναγίας, στην πλατεία Αλεξάνδρου, το αφιέρωμα της Ένωσης των Αλεξανδριτών Αττικής «ΟΙ ΣΚΑΡΟΙ» στους Αλεξανδρίτες λαϊκούς ποιητές. Μια αξιέπαινη προσπάθεια του συλλόγου, που μαζί με το περυσινό αφιέρωμα στους Αλεξανδρίτες λαϊκούς οργανοπαίχτες, έρχεται, κάπως καθυστερημένα ομολογουμένως, να καλύψει ένα μεγάλο κενό στον τομέα της παράδοσης και της λαογραφίας των οικισμών της περιοχής του Αλεξάνδρου.

Τους πολυπληθείς καλεσμένους καλωσόρισε ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου Φώντας Δαμιανής ο οποίος ευχαρίστησε όλους όσους βοήθησαν στην πραγματοποίηση της εκδήλωσης, ιδιαίτερα τους συγγενείς και φίλους των τιμώμενων λαϊκών ποιητών για το υλικό που έθεσαν στη διάθεση του συλλόγου ή όπου αυτό δεν υπήρχε για τις προσωπικές μαρτυρίες και την από μνήμης διάσωση αρκετών ποιημάτων ή σπαραγμάτων τους.

Το λόγο πήρε στη συνέχεια ο πρόεδρος του συλλόγου Ευγένιος Μανωλίτσης ο οποίος παρουσίασε τους λαϊκούς ποιητές διαβάζοντας βιογραφικά τους στοιχεία, ενώ γινόταν ενδιάμεσα απαγγελία ποιημάτων τους και παράλληλη προβολή διαφανειών με φωτογραφίες των τιμώμενων προσώπων. Εισαγωγικά είπε:

«Η περιοχή του Αλεξάνδρου, όπως αναφέρει και ο Σπύρος Βρεττός στο βιβλίο του «Οι λαϊκοί ποιητές της Λευκάδας (1900-1985) ως κοινωνικό φαινόμενο», παρουσιάζει το μεγαλύτερο αριθμό λαϊκών ποιητών απ΄ τα υπόλοιπα χωριά της Λευκάδας. Η λαϊκή μας ποίηση φαίνεται να έρχεται από πολύ παλιά, σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες, ενώ τα πρώτα καταγεγραμμένα ποιήματα είναι του Άγγελου Βρεττού στις αρχές του 20ου αι., την έκδοση των οποίων επιμελήθηκε ο ίδιος στην Αμερική όπου είχε πάει μετανάστης.

» Οι περισσότεροι Αλεξανδρίτες, ποιος λίγο, ποιος πολύ, έχουν καταφέρει να φτιάξουν μια ρίμα ή ένα τετράστιχο. Αξιοσημείωτο όμως είναι ότι εξετάζοντας οικογενειακά επίθετα παρατηρούμε ότι κάποιες οικογένειες έχουν από παράδοση ιδιαίτερα αναπτυγμένο το ταλέντο της λαϊκής ποίησης, με κανονική σχεδόν διαδοχή από πατέρα σε παιδί, που διακλαδίζεται κάποτε σε κόρη ή σε γιο από κόρη με διαφορετικό επίθετο από τον αρχικό φορέα».

Επειδή το υλικό είναι αρκετό για να χωρέσει στα όρια μιας ανάρτησης σκοπεύουμε να το παρουσιάσουμε προσεχώς σε συνέχειες με ειδική κάθε φορά αναφορά στον καθένα από τους τιμώμενους λαϊκούς ποιητές. Σήμερα θα αρκεστούμε στα ονόματά τους και στα ονόματα όσων απήγγειλαν ποιήματά τους.

Σύμφωνα λοιπόν με τα λεγόμενα του προέδρου του Συλλόγου:

«Από τον πρώτο λαϊκό Αλεξανδρίτη ποιητή Νίκο Βρεττό, ξεκινάει η σειρά για τους Βρετταίους: Χρήστος, Μαρία, Παναγιώτης, Άγγελος Βρεττός, Γιάννης Βρεττός, γιος του Άγγελου, Γιώργος και Σταμάτα, παιδιά του Γιάννη, αλλά περισσότερο λόγιοι παρά λαϊκοί ποιητές. Στην πορεία του χρόνου και τη διεύρυνση των οικογενειών έχουμε από ρίζα Βρεττού τους Νικολό, Χρήστο, Αγησίλαο και τους Νίκο Βρεττό (Μανία), Απόστολο, Τιμόθεο Βρεττό (Πλιάτσικας).

» Από το επίθετο Μανωλίτσης, αν ανατρέξουμε λίγο στο παρελθόν, όσο οι ζωντανές μνήμες μπορούνε να πάνε προς τα πίσω, θα βρούμε το Νοδάρο, Παναγιώτη Μανωλίτση (1840-1910), ένα ευχάριστο λαϊκό ποιητή, σύμφωνα με μαρτυρίες του χωριανού μας ερευνητή Σπύρου Σούνδια (Τζάρα), με καλοδουλεμένο και αποτελεσματικό στίχο και ρωμαλέο ποιητικό ταλέντο με σωζόμενα κάποια σατιρικά του μόνο ποιήματα. Ο ιερομόναχος Νεκτάριος Μανωλίτσης με τα αυτοσχέδια ιδιόμελά του στον Αη Γιώργη, ο Θανάσης Μανωλίτσης (Λαμπόβας) (1860-1925) με αρκετή ποιητική χάρη και φιλοπαίγμονα διάθεση, με ελάχιστους όμως διασωθέντες στίχους. Ο Σπύρος Μανωλίτσης (Δήμαρχος) (1908-1992) με λυρικά και σατυρικά περιγραφικά ποιήματα, με σωζόμενο ένα σκαμπρόζικο τετράστιχο που θα ακούσουμε στη συνέχεια. Στην πορεία συναντάμε, κυρίως σε μοιρολόγια, την Υπαπαντή Μανωλίτση και από τους σημερινούς γράφει στίχους και ποιήματα η Ελευθερία Αγγ. Μανωλίτση.

» Από το επίθετο Κονδυλάτος: ο αριστοφανικός Σπυρομήλιος, ο Γιάννης Γεωργίου Κονδυλάτος, σύγχρονος, και ο Ανδρέας Γεωργίου Κονδυλάτος, σύγχρονος λόγιος ποιητής.

» Από το επίθετο Σούνδιας: Ο Σπύρος Σούνδιας με τα «νυφιάτικα» για το γάμο της αδελφής του Βαγγελούλας, ο Παναής Σούνδιας (Μέτορας) με σαρκαστικούς και αυτοσαρκαστικούς στίχους και ποίηματά του, όπως και τραγούδια, ο Κίμος Σούνδιας (Μέτορας) που επινοούσε στίχους, ιδιαίτερα ηρωικούς και τους τραγουδούσε. Και από τους νεότερους, από σόι Λιανέϊκο (Σούνδια) ο Αντρέας Σταύρακας.

» Από το επίθετο Φρεμεντίτης: η Μελιτζούραινα με τα αυτοσχέδια δίστιχά της όπως και ο Φωτάκιας, ο Γιώργος Φρεμεντίτης (Μελιτζούρας) και απ΄ τους σύγχρονους η εγγονή του από την κόρη του Ευτυχία Βούλα Κτενά.

» Από το επίθετο Δουβίτσας: Σπύρος Δουβίτσας (Κοκοσούλης), Ευγενία Δουβίτσα – Κακιούση, Κωστάγγελος Δουβίτσας, Νιόνιος Δουβίτσας και από τους νεώτερους ο Φώντας Δουβίτσας.

» Από το επίθετο Βλάχος: Ο Σωκράτης Βλάχος και ο γιος του Θανάσης (Καρανάσος) που έγραψαν περισσότερο δημοτικά τραγούδια.

» Από το επίθετο Κόκλας έχουμε τη λόγια ποιήτρια, με ιδαίτερες διακρίσεις και βραβεία, Ιωάννα Κόκλα που είναι και μέλος του ΔΣ του συλλόγου μας.

» Δεν αναφερόμαστε και στα άλλα επίθετα οικογενειών, Σέρβος, Γράψας, Κολυβάς, Δαμιανής, Κόκλας, Βερύκιος κ.ά. που απαντώνται στον Αλέξανδρο, όχι βέβαια γιατί δεν υπήρξαν και από αυτές τις οικογένειες λαϊκοί ποιητές και στιχοπλόκοι, αλλά γιατί δε βρήκαμε στοιχεία ή γιατί κάποιοι σημερινοί τους απόγονοι δεν επιθυμούν να κοινοποιηθούν τα ονόματα και τα ποιήματά τους, κάποιες ρίμες όμως και στίχοι μεταφέρονται από στόμα σε στόμα».

Ποιήματα των τιμώμενων λαϊκών ποιητών απήγγειλαν οι: Ευγένιος Μανωλίτσης, Ζώης Βρεττός, Φώντας Δουβίτσας, Παναγιώτα Βρεττού, Δημήτριος Μανωλίτσης, Τιμόθεος Σούνδιας, Άννα Δαμιανή και Τασούλα Δουβίτσα, σύζυγος του Διονύση Δουβίτσα που έφυγε το Μάρτη του 2008 από τη ζωή, η οποία μοίρασε και το βιβλίο του με τίτλο «Αναζήτηση», που εκδόθηκε σύμφωνα με επιθυμία του το 2012 στην Αθήνα.

Στο χώρο της εκδήλωσης λειτουργούσε έκθεση με παλιές φωτογραφίες. Μετά την εκδήλωση ακολούθησε λαϊκό γλέντι. Χρέη ψήστη εκτέλεσε με αξιοθαύμαστη προσήλωση ο Ποσειδώνας Μπακογιώργος, ενώ αρκετοί είναι αυτοί που βοήθησαν στην επιτυχή διοργάνωση της εκδήλωσης.

[Gallery not found]