Μια φωτογραφία και λίγοι στίχοι…
| Του Αιθεροβάμονα |
Σε μια πυγολαμπίδα …..
| …Κοριτσάκι μου, θέλω να σου φέρω τα φαναράκια των κρίνων να σου φέγγουν στον ύπνο σου. |
| Είναι μακρύς μακρύς μακρύς ο δρόμος. |
| Δύσκολα είναι, κοριτσάκι, στην αρχή. Τι να πεις, δεν ξέρεις. Δύσκολα είναι στην αρχή. Γιατί δεν είναι, κοριτσάκι, να μάθεις μόνο εκείνο που είσαι, εκείνο που έχεις γίνει. |
| Είναι να γίνεις ό,τι ζητάει η ευτυχία του κόσμου, είναι να φτιάχνεις, κοριτσάκι, την ευτυχία του κόσμου. Άλλη χαρά δεν είναι πιο μεγάλη απ’ τη χαρά που δίνεις. Να το θυμάσαι, κοριτσάκι… |
| Κάνε καλέ θεούλη, νάχουν όλα τα παιδάκια ένα ποταμάκι γάλα, μπόλικα αστεράκια, μπόλικα τραγούδια. Κάνε καλέ θεούλη, νάναι όλοι καλά έτσι που κι εμείς να μη ντρεπόμαστε για τη χαρά μας… |
| Θέλω να σου φέρω ένα περιβολάκι ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη |
| πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας για να σεργιανάει το γαλανό όνειρο σου. Μη μου σκοντάψεις, κοριτσάκι, έτσι γυμνόποδο και τρυφερό στ’ αγκάθι κ’ ενός ίσκιου. |
| Κοριτσάκι πώς τα φίλιωσες όλα, πώς τάσμιξες – καμιά φωνή δε λέει μου «όχι», έτσι καθώς με δένεις μ’ εχτρούς και φίλους |
| με τα παλιά και τ’ αυριανά όλα αυριανά κι όλα για πάντα. |
Γιάννης Ρίτσος, Πρωινό Άστρο (απόσπασμα)
Αιθεροβάμων
