Μια παλιά φωτογραφία…
| Υποτιτλίζει ο Αιθεροβάμων | Στη μνήμη τριών παιδιών… |
Έφυγαν και οι τρεις τόσο νωρίς απ’ τη ζωή!
Τον παρατήρησα σε μια σπάνια φωτογραφία που δημοσίευσαν ΤΑ ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΚΑ ΝΕΑ από την κηδεία του Σταθιού.
Ένα παλληκάρι κοντά δυο μέτρα, κυπαρίσσι ολόκληρο, να στέκει σοβαρό, σιωπηλό δίπλα στο φέρετρο.
Ένα καμάρι της Λευκαδίτικης κοινωνίας, που διέπρεπε στον αθλητισμό και ειδικά στο ποδόσφαιρο.
Ανασκαλεύοντας το αρχείο μου έπεσα πάνω σε μια τραγική φωτογραφία που κύριο πρόσωπο ήταν ο Πλάτωνας.
Μαζί του δυο φίλοι, ο Γιώργος και ο Κώστας, όλοι τους γεμάτοι νιάτα, καλαμπούρι και όρεξη για ζωή.
Πήγαν στο φερετροποιείο του Ζώη και θέλησαν να γελοιοποιήσουν το θάνατο!
Ίσως και να φώναζαν γελώντας: «Δε θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη!»
Όμως η αδυσώπητη μοίρα, ή όπως αλλιώς θέλει κανείς να την πει, τους επιφύλαξε ένα τραγικό τέλος …..
Έφυγαν και οι τρεις τόσο νωρίς απ’ τη ζωή!
Καλύτερα από κάθε άλλο λόγο, την λύπη μου για την τραγική απώλεια αυτών των τριών καλών παιδιών εκφράζει το ποίημα της πρώτης γυναίκας στην νεοελληνική ποίηση Αιμιλίας Δάφνη (1881- 1941).
| Τρεις νέοι……
Ήτανε, Θεέ μου, μια φορά Τώρα απομένουνε βαθιά Κάθε που ανθίζουν τα κλαδιά Μοίρες οι νύχτες τριγυρνούν Ήτανε, Θεέ μου, μια φορά |
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει!
Αιθεροβάμων
Έφυγαν πολύ νωρίς κ΄ οι τρεις
Στην καρδιά μας θα τους βρεις
Θαρρώ, κυκλοφορούν ανάμεσά μας
Κ΄ ας μην είναι πιά κοντά μας.