Σφακιώτες, Αη Γιάννης, Λιβάδι Καρυάς, Αλέξανδρος…

Στους Σφακιώτες, Αη Γιάννη, Λιβάδι Καρυάς και Αλέξανδρο μας οδήγησε η χθεσινή μας βόλτα…

Έχουμε απαντήσει και άλλες φορές [1, 2], αλλά αυτή τη φορά την πετύχαμε με την μπουκιά στο στόμα. Testudo hermanni (Χερσαία Χελώνα του Χέρμαν) είναι η επιστημονική της ονομασία. Μικρούτσικη ήταν …και ποιος είπε το «πάει σαν χελώνα», αρκετά γρήγορη μας φάνηκε, στην προσπάθειά της να κρυφτεί στους θάμνους.

Το «καστρομονάστηρο» τ΄ Αη Γιάννη, στο Λιβάδι της Καρυάς. Ανασυστήθηκε, λέει, πριν δυο-τρία χρόνια και διοικείται από ηγουμενοσυμβούλιο. Δεν ξέρουμε, όσες φορές έχει τύχει να περάσουμε από εκεί κατάκλειστο είναι. Έτσι γίνομαι κι εγώ καλόγερος!

Λουλοδοτάπητες στο Λιβάδι της Καρυάς που κρατεί ακόμη αρκετό νερό. Σε αντίθεση με αλλού τα περισσότερα αμπέλια είναι εδώ ακόμη ακλάδευτα.

Τότε που μας έτρεχαν τα λεφτά από τα μπατζάκια! Ομβροδεξαμενή Καρυάς: «Μια πραγματική ιστορία τρέλας». Ένα έργο που μας στοίχισε -με τον έναν ή άλλο τρόπο δικά μας ήταν όλα τα λεφτά- 410.000.000 δραχμές, με τα συναφή αντλιοστάσια, μοτέρ κλπ. αρκετά περισσότερα. Ένα έργο που δεν λειτούργησε ποτέ!

Θυμάμαι παλιά το λεωφορείο του ΚΤΕΛ (ή μήπως του ΚΤΕΥΛ) μανουβράριζε δυο-τρεις φορές για να πάρει τη στροφή. Το παλιό πέτρινο θολωτό Γεφύρι στη Μαρίτσα. Ευτυχώς αυτό διασώθηκε, έστω κι αν δεν το βλέπει κανείς σήμερα, με τους τόνους μπετόν που το έχουν πλήρως καλύψει. Το μετρήσαμε στο περίπου: 5Χ1,2Χ2,5 μ. (ΜΧΠΧΥ). Μια πινακίδα βρε παιδιά, δεν έχουμε και πολλά από δαύτα να δείξουμε…

Η ανθοφορία των αυτοφυών ορχιδέων του τόπου μας έχει ξεκινήσει για τα καλά. Απαντήσαμε, μεταξύ άλλων, την πανέμορφη ασπρο-κιτρινούλα (Dactylorhiza romana). Την άλλη, που πέσαμε πάνω σε ολόκληρη αποικία, θα πρέπει να ρωτήσουμε την Dentista πως λέγεται…