Η απάντηση της Μονής Φανερωμένης για την έκταση των 175 στρεμ. που δήλωσε στο Κτηματολόγιο ως ιδιοκτησία της

Είχαμε αναφερθεί σε προηγούμενη ανάρτηση στο πρωτοσέλιδο άρθρο της τοπικής εφημερίδας «ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ» (Φύλλο της Τρίτης 4 Νοεμβρίου 2008), που είχε τίτλο “175 στρέμματα δημοτικής περιουσίας στην περιοχή Φρυνίου δήλωσε η Μονή Φανερωμένης ως ιδιοκτησία της”.

Σε απάντησή του στον κ. Γιάννη Θερμό, Διευθυντή της εφημερίδας «ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ», η οποία δημοσιεύτηκε στο φύλλο της Τρίτης 11 Νοεμβρίου 2008, ο Ηγουμένος της Μονής Αρχιμανδρίτης Νικηφόρος αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:

Φαίνεται με κίτρινο χρώμα η έκταση των 175 στρ., που δήλωσε η Μονή Φανερωμένης ως ιδιοκτησία της, σύμφωνα με το Διάγραμμα της Β' Ανάρτησης του Κτηματολογίου

«…1. Το ακίνητο κυριότητος της Ι. Μονής Φανερωμένης, το οποίο δηλώθηκε στο Εθνικό Κτηματολόγιο με κωδικό αριθμό (ΚΑΕΚ) 340263710036, περιλαμβάνει:

• τα κτίρια και τον περιβάλλοντα χώρο της Ι. Μονής,
• τα κτίσματα και τον χώρο, όπου λειτουργούν οι Εκκλησιαστικές Μαθητικές Κατασκηνώσεις της Ι. Μητροπόλεως,
• τον δημόσιο δρόμο από Φρύνι προς Τσουκαλάδες, ο οποίος υπάρχει σε έκταση, που προηγουμένως ανήκε στην Ι. Μονή,
• τον αρχαίο δρόμο «Παλιές Βόλτες», ο οποίος συνέδεε από αρχαιοτάτων χρόνων τον Ι. Ναό Αναλήψεως Φρυνίου, μετόχιο της Ι. Μονής μας με την Ι. Μονή Φανερωμένης, ο οποίος χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα ως μονοπάτι – περιπατητικός δρόμος,
• ιδιωτική δασική έκταση, ανήκουσα στην Ι. Μονή Φανερωμένης, και
• τα δύο ελαιοστάσια της Ι. Μονής, ευρισκόμενα στις θέσεις «Καλυβιώτη» και «Σκαμνάτου» του οικισμού Φρύνι, στις υπώρειες του λόφου της Ι. Μονής και στις αρχές της πεδιάδος της πόλεως της Λευκάδος.

Το περί ου ο λόγος ακίνητο ορίζεται από την επαρχιακή οδό Λευκάδος – Τσουκαλάδων, το λαγκάδι του Φρυνίου, την αγροτική οδό από Φρύνι προς Άγιο Ιωάννη και αγνώστου ιδιοκτησίας αγριονομή, στα δυτικά των Κατασκηνώσεων της Ι. Μητροπόλεως και εφαπτόμενη προς αυτές.

2. Το αγροτεμάχιο κυριότητος της Ι. Μονής εις θέσιν «Σκαμνάτου» αποτελεί μέρος μόνον της συνολικής εκτάσεως των 175 στρεμμάτων, που εδηλώθησαν με ΚΑΕΚ 340263710036. Το τοπωνύμιο «Σκαμνάτου» αναφέρεται στην ευρύτερη περιοχή και πέραν των εκτάσεων που ανήκουν ή ανήκαν στην Ι. Μονή, δηλαδή:

• Εκτάσεως 2,5 στρ., η οποία επωλήθη το 1994 σε Λευκαδίτη, όπως και εσεις αναφέρετε.
• Εκτάσεως 5,9 στρ., η οποία ανήκει κατά κυριότητα στην Ι. Μονή, ευρίσκεται στο κάτω μέρος της αγροτικής οδού από Φρύνι προς Αγ. Ιωάννη και δηλώθηκε στο Εθνικό Κτηματολόγιο με ιδιαίτερο ΚΑΕΚ, και
• Εκτάσεως 1,367 στρ., η οποία περιλαμβάνεται στο ακίνητο συνολικής εκτάσεως 175 στρ.

Το ελαιοστάσιο «Σκαμνάτου» περιήλθε στην κυριότητα της Ι. Μονής από ανταλλαγή με άλλα ακίνητα το έτος 1934 και από δωρεά ιδιώτη προς την Ι. Μονή το έτος 1924. Στα συμβόλαια αυτά των ετών 1924 και 1934, για τον ακριβέστερο προσδιορισμό των ορίων των μεταβιβαζόμενων αγροκτημάτων, γίνεται αναφορά σε «ελαιοστάσιο» και «αγριονομή» της Ι. Μονής.

3. Τα τρία ελαιόδενδρα, τα οποία ο μακαριστός ηγούμενος της Ι. Μονής μας π. Γαβριήλ Ρομποτής (+ 1961) αγόρασε το 1937 για λογαριασμό του και εν συνεχεία πώλησε και μεταβίβασε στην Ι. Μονή Φανερωμένης το 1955 αποτελούν ένα ελάχιστο μέρος της συνολικά δηλωθείσης εκτάσεως και ευρίσκονται σε κάποιο σημείο εντός του ελαιοστασίου «Σκαμνάτου». Το σχετικό συμβόλαιο, υπ” αριθμ. 16178, προσκομίστηκε στο αρμόδιο Κτηματολογικό Γραφείο και καταχωρήθηκε στους κτηματολογικούς πίνακες όχι ως τίτλος κυριότητος της συνολικής εκτάσεως, εμβαδού 175 στρ., όπως εσείς ανακριβώς ισχυρίζεσθε, αλλά αφ” ενός διότι τα τρία αλαιόδενδρα και η περί αυτά γη συνιστούν μέρος της εκτάσεως αυτής και αφ” ετέρου ως αποδεικτικά στοιχεία και προς μείζονα κατοχύρωση του δικαιώματος κυριότητος της Ι. Μονής επί του ελαιοστασίου «Σκαμνάτου», το οποίον ρητώς μνημονεύεται εις τον εν λόγω συμβόλαιο.

4. Όπως ασφαλώς θα διαβάσατε στο κτηματολογικό απόσπασμα, και δη στον πίνακα όπου αναγράφονται τα στοιχεία των τίτλων, εκτός από το συμβόλαιο που αναφέρεται στα τρία αλαιόδενδρα, για την υπόλοιπη έκταση δηλώθηκε ως τρόπος κτήσεως η χρησικτησία. Για τον σκοπό αυτό προσκομίσαμε την υπ” αριθμ. 7054 / 26.08.1999 βεβαίωση του Δήμου Λευκάδας, η οποία και κατεχωρήθη στους πίνακες της α” και β” ανάρτησης.

Φαντάζομαι ότι δεν αμφισβητήτε την κυριότητα της Ι. Μονής επί των κτισμάτων αυτής, επί των κυρίων και βοηθητικών της χώρων, επί του περιβάλλοντος αυτήν χώρου, επί των πηγαδιών που ευρίσκονται πλησίον της Ι. Μονής και επί αιώνες την τροφοδοτούσαν με πόσιμο νερό ή επί της εκτάσεως, όπου λειτουργούν οι Εκκλησιαστικές Μαθητικές Κατασκηνώσεις της Ι. Μητροπόλεως. Οι εκτάσεις αυτές, οι οποίες συμπεριλαμβάνονται στα 175 στρ. τα οποία εδηλώσαμε και καταλαμβάνουν το μέγιστο μέρος του δηλωθέντος ακινήτου, θεωρείτε ότι ανήκουν στη δημοτική περιουσία του Δ. Λευκάδος; Νομίζω εύκολα δίνει την απάντηση κάθε εχέφρων άνθρωπος…»

Εύλογες όμως παραμένουν και οι ενστάσεις που διατυπώνει ο Διευθυντής της εφημερίδας στο ίδιο φύλλο, οποίος αναφέρει ότι

«… παραδεχόμαστε ότι κάναμε λάθος σχετικά με το σύνολο της έκτασης που δεν είναι 175 στρ. αλλά λιγώτερα κατά 20 περίπου στρ. που είναι η έκταση που καλύπτουν οι εγκαταστάσεις της Μονής και των κατασκηνώσεων της Μητροπόλεως…». Στη συνέχεια δε μεταξύ άλλων γράφει:

1. «Πως είναι δυνατόν να δηλώνεται ως ιδιοκτησία επαρχιακός δρόμος;
2. Τα δύο, όποιας εκτάσεως, ελαιοστάσια στις θέσεις «Σκαμνάτο» και «Καλυβιώτη», και εφόσον έχουν τίτλους κυριότητας, δεν θα έπρεπε να δηλωθούν με ξεχωριστό ΚΑΕΚ έστω και αν βρίσκονται εντός της εκτάσεως των 175 στρ.; Πουθενά όμως δεν αναφέρονται. Αντίθετα το μόνο συμβόλαιο – τίτλος κυριότητας που αναφέρεται στο κτηματολόγιο είναι αυτό των τριών ελιών, που όπως αναφέρεται στην απάντηση «ευρίσκονται σε κάποιο σημείο εντός του ελαιοστασίου «Σκαμνάτου», ιδιοκτησίας της Μονής που αποκτήθηκε από «δωρεά ιδιώτη και ανταλλαγή». Τι λόγος υπήρχε λοιπόν να αναφερθεί το συμβόλαιο των τριών ελιών, αφού αποτελεί τμήμα της συγκεκριμένης ιδιοκτησίας;
3. Στην παράγραφο 4 της απάντησης της Μονής επαναλαμβάνεται το συμβόλαιο των τριών ελιών ως μοναδικός τίτλος και όλη η υπόλοιπη έκταση από χρησικτησία, που στηρίχτηκε σε βεβαίωση του Δήμου Λευκάδας. Για την ενημέρωση των αναγνωστών μας λέμε ότι, τότε ο Δήμος Λευκάδας έδινε βεβαιώσεις χρησικτησίας μετά από ένορκες βεβαιώσεις δύο τουλάχιστον ατόμων.
4. Δεν αμφισβητούμε σαφώς την κυριότητα της Μονής στα κτίσματα και τον περιβάλλοντα χώρο της, και τις κατασκηνώσεις -δεύτερο εδάφιο της παρ. 4 της απάντησης- όμως αμφισβητούμε τον ισχυρισμό ότι «αυτά καταλαμβάνουν το μέγιστο μέρος του δηλωθέντος ακινήτου», αφού δεν καλύπτουν πλέον των 20 στρ. και αμφισβητούμε επίσης τα υπόλοιπα πλην του ελαιοστασίου «Σκαμνάτου», και του οποίου τα όρια μπορούν να προσδιοριστούν και από τους τίτλους αλλά και από την ύπαρξη των ελαιοδένδρων και αμφισβητούμε σαφώς την κυριότητα του επαρχιακού δρόμου!
5. Σε ότι αφορά στο αν προβληματιστήκαμε που κανείς δεν αμφισβήτησε την κυριότητα της Μονής στις δύο αναρτήσεις του Κτηματολογίου, ο μόνος που θα μπορούσε να την αμφισβητήσει ήταν ο Δήμος, ο οποίος όμως, όπως αναφέρεται στην απάντηση, έδωσε βεβαίωση χρησικτησίας τόσο απλά, με δύο μάρτυρες. Αυτό για μας δεν λέει τίποτε.»

Το θέμα πάντως απασχόλησε και το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Λευκάδας που έγινε την Τετάρτη 5 Νοεμβρίου, όπου όταν ρωτήθηκε ο Δήμαρχος αν γνωρίζει κάτι για την υπόθεση αυτή, απάντησε:

«Για το δημοσίευμα ενημερώθηκα πριν από μισή ώρα, όμως γνωρίζω ότι, τα 175 στρ. της Μονής αφορούν την περιοχή που περικλείεται από το δρόμο προς Τσουκαλάδες, το λαγκάδι του Φρυνίου, το δρόμο προς Αη-Γιάννη και κλείνει με την περιοχή των κατασκηνώσεων. Μέσα σε αυτή την περιοχή είναι και οι εγκαταστάσεις του μοναστηριού».

Και συνεχίζοντας: «Όσο και αν έψαξα τα αρχεία του Δήμου δεν βρήκα τίποτε (σημ. εννοεί ιδιοκτησία του Δήμου) σε αυτή την περιοχή».

Πηγή: Εφημερίδα «ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ», Φύλλο της Τρίτης 11 Νοεμβρίου 2008