Αλεξανδρίτες τύποι: Ο «Βαγγέλας»
Βαγγέλης Μανωλίτσης του Πάνου, ο επονομαζόμενος «Βαγγέλας».
Λένε, όσοι τον γνώρισαν, ότι θα μπορούσε να είχε γίνει μεγάλος ηθοποιός, λόγω του υποκριτικού του ταλέντου. Άλλοι πάλι λένε ότι αν είχε τα μέσα θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί σε επιχειρηματικό μυαλό, λόγω της καπατσοσύνης του.
Βρήκε κάποτε το ξάδελφό του τον «Κουβαλιά» σε μια βάρκα φορτωμένη καρπούζια που προσπαθούσε ανεπιτυχώς να τα πουλήσει. Μετά τους χαιρετισμούς, που είναι ο καπετάνιος κ.λπ., πήρε τη βάρκα και την άραξε σε άλλη μεριά. Σε λίγη ώρα τα είχε πουλήσει όλα. Έδωσε τα λεφτά στον ξάδελφό του λέγοντας: Πάρτα τα λεφτά κι άλλη φορά να μην τα κάνεις κολοκύθια.
Όπως και να ΄χει το πράγμα πρόκειται για έναν χαρακτηριστικό τύπο της περιοχής του Αλεξάνδρου που άφησε εποχές και που το όνομά του, ή το παρατσούκλι του καλύτερα, είναι ακόμη μέχρι σήμερα συνώνυμο της εξυπνάδας, της ευρηματικότητας, της ετοιμολογίας, της ευφράδειας, αλλά και της κομπίνας, με την καλή της έννοια. Σαν το Βαγγέλα… Και πράγματι το παρωνύμιό του κληρονομήθηκε σε κάποιους νεώτερους Αλεξανδρίτες.
Ο Βαγγέλας ήταν ξύπνιος αλλά φτωχός, καλαμπουρτζής, ένας άνθρωπος που δεν έκλεβε για να ζήσει αλλά εμπλέκονταν καμιά φορά λόγω της ανέχειάς του σε μικροκομπίνες, όπως ομολογούν σήμερα συγχωριανοί του. Έφυγε στις αρχές της δεκαετίας του ΄50 από τον Αλέξανδρο και εγκαταστάθηκε αρχικά στον Καρδαμά Ηλείας. Πέθανε στις αρχές της δεκαετίας του ΄80.
Τις πιο κάτω ιστοριούλες με κάποια από τα κατορθώματα του «Βαγγέλα» τις έχουμε ακούσει με ελάχιστες παραλλαγές αρκετές φορές ως τώρα. Δημοσιεύτηκαν στα πρώτα φύλλα της εφημεριδούλας «Αντίλαλοι απ΄ τους Σκάρους», στη στήλη «Αλεξανδρίτικο γέλιο», που εκδόθηκε για πρώτη φορά το Δεκέμβρη του 1978 από το Σύλλογο Αλεξανδριτών Αττικής:
Κάποτε λοιπόν ο μπάρμπα Βαγγέλης μπήκε στο καράβι «Γλάρο» από το Μύτικα για τη Λευκάδα. Εισιτήριο βέβαια δεν είχε και βασάνιζε το μυαλό του πως θα τα καταφέρει να περάσει χωρίς να πληρώσει, απλούστατα γιατί τα χρήματα τα είχε ο Τσουκνίδας. Και το βρήκε.
Πήγε λοιπόν ο ελεγκτής και ζήτησε το εισιτήριο του μπάρμπα Βαγγέλη.
-Δεν έχω, απάντησε ήρεμα αυτός.
-Τότε πλήρωσε να σου κόψω εισιτήριο.
-Δεν έχω.
-Και πως μπήκες στο καράβι χωρίς εισιτήριο;
-Μπήκα να πάω στο σπίτι μου.
Το θέμα έφτασε στον καπετάνιο που τον ρώτησε για που πάει.
-Για την Κέρκυρα απαντά πονηρά ο μπάρμπα Βαγγέλης.
-Τότε θα σου δείξω εγώ, τον απείλησε ο καπετάνιος, θα σε κατεβάσω στο πρώτο σκάλωμα που θα βρούμε.
Το πρώτο όμως σκάλωμα ήταν η Λευκάδα και μόλις ο μπάρμπα Βαγγέλης πάτησε το πόδι του στο μώλο φώναξε:
-Γεια σου καπετάνιε, και σ΄ ευχαριστώ, για δω ερχόμουνα!
Κόκκαλο ο καπετάνιος
Κάποτε έστειλε το γιο του το Δημητράκη στο μαγαζί για να πάρει κρασί. Λεφτά όμως δεν τούδωσε.
-Πατέρα, δεν θα μου δώσεις λεφτά; τον ρώτησε ο μικρός.
-Εγώ σε θέλω γιε μου τ΄ απάντησ΄ εκείνος, να ψωνίζεις χωρίς λεφτά κι΄ απέ με λεφτά … ψωνίζουν όλοι.
Δεν είπε το παιδί τίποτα.
Πήρε το μπουκάλι κι έφυγε.
Κάθησαν το μεσημέρι στο τραπέζι να φάνε.
-Τόφερες Δημητράκη το κρασί;
-Τόφερα πατέρα.
-Φέρτο λοιπόν να πιούμε.
Ψύχραιμα ο Δημήτρης σκύβει κάτω απ΄ το τραπέζι που είχε κρύψει το μπουκάλι και το βάζει, άδειο φυσικά, μπροστά στον πατέρα του.
-Μα αυτό είναι αδειανό, γκρίνιαξε ο μπάρμπα Βαγγέλης.
-Εγώ σε θέλω πατέρα, τ΄ απάντησε ο Δημητρης, να πιεις κρασί από αδειανό μπουκάλι κι απέ απ΄ το γιομάτο … πίνουν όλοι!
(Το άρθρο στηρίχτηκε σε μαρτυρίες συγχωριανών του Βαγγέλη Μανωλίτση, πρωτίστως του Γ.Σ. – Στη φωτογραφία εικονίζεται ο Βαγγέλης Μανωλίτσης (Βαγγέλας) μπροστά από την αρκούδα. Μάλλον δεν κάνει ο ίδιος τον αρκουδιάρη, αφού διακρίνεται κάποιος άλλος να κρατεί τα γκέμια της αρκούδας. Το πιθανότερο είναι να στήθηκε για να φωτογραφηθεί. Η φωτογραφία είναι από το προσωπικό αρχεία της Κ.Σ.)
