Για την Αγλαΐα Κ.

Γράφει η Dentista

Καταμεσήμερο και ο ήλιος πυρπολούσε τα πάντα και ας είναι Σεπτέμβρης.

Σε μια πλαγιά του Αλεξάνδρου, ανάμεσα σε κατάξερα χορτάρια μια αναπάντεχη λάμψη ομορφιάς! Ένα υπέροχο κολχικό.

Και κείνη λείπει… Μιλώ γιά την Αγλαΐα Κ., την γλυκιά φίλη που αγαπούσε την Φύση και χαιρόταν την ομορφιά του κάθε πλάσματος του Θεού. Στην τρυφερή της μνήμη αφιερωμένο το πρώτο φθινοπωρινό ανθισμένο λουλούδι της γης της.