Εύγηρος: «Η Αρετούσα, πηγή και σύμβολο, τα χείλη να δροσίζει…»

Παίρνεις το θρύλο τον πανάρχαιο οδηγό.
Η Εύγηρος στο σύγνεφο του χρόνου βυθισμένη.

Αμέριμνη στο ριζό η βρύση τραγουδάει.
Ευγηριώτισσα χτυπάει ρυθμικά με κόπανο
Χοντρόσκουτο στα τέσσερά του διπλωμένο.
Η πρώτη εικόνα του χωριού κλασική, πανέμορφη.

Από το μύθο, πέρασε στα χρόνια τα παλιά, να φτάσει ως τα τώρα
Η Αρετούσα, πηγή και σύμβολο, τα χείλη να δροσίζει

Προσφέρεται η Εύγηρος για ΄να ταξίδι μακρινό
Στο μύθο, στο θρύλο, στο φάντασμα, το ξωτικό.
Τ΄ αυτιού με την παλάμη μεγαλώνεις το πτερύγιο,
Τα πιο παράξενα ν΄ ακούσεις.
Κρύβουνε τόση ομορφάδα τα ξεδιπλώματα της φαντασίας,
Όση κι αν η αλήθεια τους δείχνει περιφρόνηση.

Αρχίζουν οι γερόντοι από το καύχημά τους τη Χοιροσπηλιά.
Τον παλιό θρύλο ζωντάνεψε μέσα τους, δυνάμωσε
Ο Γερμανός αρχαιολόγος Δαίρπφελδ,
Με κείνη την πίστη την ακλόνητη,
Το πως η Ιθάκη ήτανε πρωτινά τούτο τ΄ ομορφονήσι.
Δεν είν΄ ο Δαίρπφελδ τσαρλατάνος.
Είναι της επιστήμης ένα απ΄ τα καλύτερα παιδιά.
Μια ζωή σπατάλησε ν΄ αναστήσει τ΄ όνειρο.

Ίσως μια μέρα κάποιος άλλος τυχερός,
Να φορέσει στο θρύλο, της Ιστορίας τη ζωηρόχρωμη εσθήτα.

(Κείμενο: Γιάννης Αθηνιώτης, Οδοιπορικό Λευκάδος, Λευκάδα 1989.)