Τριζάτες ράτες

Τριζάτες ράτες

Σ΄ αμφιβολία τρεμόπαιζε η ζωή
κι η στερημένη φλόγα της λάμπας
όπου να ‘ναι σβήνει.

Η πρώιμα χαραγμένη στη μνήμη γεύση
των τσαμπιών του γρυπιώτη σβήνει κι αυτή.
Ωχρές τριζάτες οι ράτες
-δοσμένες απ’ τα πολύτιμα χέρια της μάνας-
στεφανωμένες από δροσοστάλες
ίδια μαργαριτάρια,
καταμεσής στα σταφιδάμπελα των Λαχνών

Τραγανές κι οι πορφυρές οι ράτες
της ανέγγιχτης κόρης απ’ τ΄ Αϊβαλί,
κορυφές των ηφαιστείων της νιότης
στο κατάλευκο μυροβόλο
κι η σκοτεινή αβάλη σε πλημμυρίδα.
Η ευωδιά φτιαχτού σαπουνιού
κι ιδρωμένης μετεφηβίας
ηδονών δοκίμιο απ’ τα εφτά.

Από γενιά Ιωνική η παρθένα ψυχοκόρη
ανάσκελα στο στενό ντιβάνι
μαινάδα κι αντάμα ιέρεια
μυσταγωγίας ανείπωτης.
Ύστερη ασυνείδητη διεργασία
Η πρώτη κλειδωμένη δωροανταλλαγή
προπομπός επόμενων κατά πάντων οίστρων.

Κι απέ οι ένοχες σιωπές
σ’ άνυδρο ουρανίσκο.
«Μη το πεις», είπε
και φύλαξα το μυστικό μειράκιο ακόμα

Μολυβένιες στρατιές
επιτέθηκαν από ψηλά με
βροχής καθαρτήρια βέλη.

Το απομεσήμερο έφευγε νωχελικά στο δείλι,
και τα γατιά έσκουζαν απόξω
στις χαμηλές στέγες
σ’ εαρινές συνευρέσεις του 60.

Τις άλλες μέρες τη κόρη συνεπήρε
αδίστακτο πάθος της άνοιξης
κι εχάθη στο ερωτικό κάλεσμα
του νεαρού Λευκαδίτη οικοδόμου

Κι έλειψε
κι η πληθωρική παρουσία
και το μπρίο.

Φωτό:
Λεπτομέρεια από πίνακα του Ρενουάρ (Pierre Auguste Renoir).