Λευκαδίτικη Φύση: Της Γης το χρυσάφι
Φθινόπωρο και οι βροχές, άλλοτε σιγανές και άλλοτε δυνατές, πότισαν πλουσιοπάροχα το διψασμένο χώμα.
![]() |
![]() |
Η λευκαδίτικη γη γέμισε χυμούς τα δέντρα της. Και κείνα, με το χρυσό φως του ήλιου έδεσαν καρπούς!
![]() |
![]() |
Λαμπερά κόκκινα ρόδια και χρυσαφιά πεντανόστιμα τζίιτζιφα.
![]() |
![]() |
Ολόγλυκα βατόμουρα και ζουμερά κούμαρα.
![]() |
![]() |
Και στολίστηκε όλη η ορεινή Λευκάδα με τους πορφυρούς βότρυες του αρκουδόβατου και του σκίνου!
![]() |
![]() |
Τα ολοφώτεινα ρείκια συναγωνίζονται την παγωμένη, εύθραυστη ομορφιά των Spiranthes spiralis και τα πρώτα μανιτάρια ξεπρόβαλαν διακριτικά.
Ποιος είπε, ότι το φθινόπωρο είναι μελαγχολικό;