Ερώτηση του Θ. Καββαδά για την κατ΄ εξαίρεση επαναφορά των 100 δόσεων
Την κατ΄ εξαίρεση επαναφορά των 100 δόσεων για τις φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις των Λευκαδίων που επλήγησαν από τον φονικό σεισμό της 17ης Νοεμβρίου, ζητά με ερώτηση που κατέθεσε στους υπουργούς Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο και Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γεώργιο Κατρούγκαλο ο βουλευτής Λευκάδας Θανάσης Καββαδάς.
Ο κ. Καββαδάς, στην ερώτησή του τονίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν μετά το σεισμό οι Λευκαδίοι που έχουν ήδη ενταχθεί σε ρυθμίσεις, να καταβάλουν εμπρόθεσμα τις δόσεις τους, καταλήγοντας ότι η παροχή διευκολύνσεων καθίσταται αναγκαία.
Στο πλαίσιο αυτό ζητά τουλάχιστον εξάμηνη παράταση στις ήδη υπάρχουσες ρυθμίσεις ενώ για τους φορολογικά και ασφαλιστικά υπόχρεους με ληξιπρόθεσμες οφειλές που δεν έχουν υπαχθεί σε ρυθμίσεις, ζητά να υπάρξει ειδική ρύθμιση χρεών.
| ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΡΩΤΗΣΗΣ |
Γνωρίζανε – όσοι ήθελαν- ότι η θεσμοθέτηση ρύθμισης φόρων και ασφαίστικών εισφορών σε 100 μηνιαίες δόσεις , ήταν ουσιαστικά απόφαση διασταλτικής νομισματικής πολιτικής, η οποία συντάραξε εκ θεμελίων το περιοριστικό – Γερμανοκατασκευασμένο- έκτρωμα της νομισματικής ίντριγκας που ονομάστηκε Ευρώ.
ΓΝωρίζανε ακόμα-όσοι ήθελαν- ότι κάποιοι στην Ελλάδα αρχίσανε από την ΔΕκαετία του 1990 – κυρίως από τον εκσυγχρονισμό- να εκχωρούν στον Ευρωπαίκό κεντρικό ( Γερμανοκρατούμενο) άξονα την λήψη των αποφάσεων για τα Ευρωπα’ι’κά συλλογικά και κρατικά δρώμενα. Μέχρι σημείου σήμερα που πολλοί αναρωτιούνται γιατί και πώς έγινε αυτό.
Κανένας δεν αναφέρεται στο ότι , η παραπάνω εκχώρηση έγινε μεθοδικά με αντάλλαγμα την πληθωριστική νομισματική κυκλοφορία του Ελληνικού Ευρώ , μέσω της ισοτιμικής σχέσης της επικαταλλαγής δραχμής/ευρώ, με στόχο την υπαξίωση του Ελληνικού πλούτου αρχικά, μέσω της πληθωριστικής νομισματικής κυκλοφορίας , στρεφομένης στην εισαγωγική ( βιομηχανικά Γερμανοκρατούμενη κυρίως) ευημερίας.
Στην ιστορική αναδρομή, η Αγγλοσαξωνική αποικιοκρατική μανιέρα κατοχής κάθ φορά, ήταν η αναπαραγωγική, έναντι της μεθόδου της αμέσου αποσπάσεως, που ακολουθούσε το Κεντροευρωπα’ι’κό κάθε φορά επεκτατικό κεκτημένο.
Και αυτή η μεθοδολογία της απόσπασης δεν διστάζει κάθε φορά ακόμα και αντιφάσεις να υιοθετεί, αρκή να επιτυγχάνεται πλήρως η απόσπαση.
Έτσι, ενώ τα χρόνια 1999-2007 δεν δίστασε να αναδεχτεί την πληθωριστική λειτουργία του νομίσματος (ευρώ) για την Ελλάδα, μετά το 2008 ανακάλυψε την νόημα της περιοριστικής αναγκαιότητας για το Ελληνικό ευρώ.!!!!!
Με κοινό πυρήνα στην πρώτη περίπτωση, της απόσπασης του ίδιου του πληθωρισμένου Ελληνικού ευρώ μέσω των Γερμανικών εξαγωγωγών (Ελληνικών εισαγωγών), ενώ μετά το 2008 την απαξίωση των στοιχείων του Ελληνικού πλούτου , μεσω της μειωμένης εγχρηματοποιήσεως αυτών των στοιχείων ( κατάρευση των τιμών των στοιχείων του Ελληνικού πλούτου).
Το ζητούμενο είναι – και μόνον αυτό- αν οι όποιοι Έλληνες πολιτικοί ηγήτορες και αντιπρόσωποι, διαισθάνονται το τι η ελληνική ιστορία ως πεπατημένη κάθε φορά τους εντέλει, σε εποχές αλλοεθνών προσπαθειών απόσπασης απέναντι στην χώρα.