ΝΕ ΠΑΣΟΚ Λευκάδας: Εκδήλωση-συζήτηση στην Πρέβεζα για τις πολιτικές διεργασίες στο χώρο της Κεντροαριστεράς

Με τις ανέξοδες συμπεριφορικά παγιωμένες πλέον κληρονομικότητες υπάρχουν έστω και ψήγματα συντηρητικής ή κεντρώας ή προοδευτικής διαχείρησης μιας συνολικής κρατικής ή Εθνικής ολότητας ή επαλλήλων υποδεέστερων συλλογικοτήτων ( ομάδες, συνδικάτα, σωματεία, κόμματικοί σχηματισμοί )????
Αν σε τούτο υπάρχει εμφατική άποψη , τότε εξαρθρώνεται το ίδιο το γνωσιολογικό κοινωνιολογικό κεκτημένο του ίδιου του δυτικού ορθολογισμού, σύμφωνα με το οποίο ο εμπλουτισμός με νέες κοινωνικές παραγωγικές δυνάμεις και πρόσωπα, εκτός κληρονομικότητος, είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη για την κοινωνική ευεξία γεννεαλογικά.
Το έτσι σύμπτωμα ιστορικού μηδενισμού , παραφυλάει μέσα στο ίδιο το ratio διότι: Το ορθολογικό αυτό σύστημα , δεν προβλέπει ούτε κάνει αναφορά στους μηχανισμούς εκείνους οι οποίοι είναι αναγκαίοι για την αποτροπή της κληρονομικότητας ως κοινωνική εντελέχεια.
Αφήνεται έτσι η διαχείρηση της συλλογικότητας στην αυτοαναστοχασμό και αυτοαξιολόγηση ως ατομικά χαρακτηριστικά του κάθε προσώπου συμμέτοχου στις συλλογικότερες δομές. Και άρα υπαγάγεται η διαχείρηση της συλλογικότητας τελικά στα εγγενή και επίκτητα ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά του κάθε προσώπου. Που και αυτά τα χαρακτηριστικά έχουν κοινωνικό τα μέγιστα προσδιορισμό.
Η κληρονομικότητα είναι ένα συνεκτικό κοινωνικό σύστημα , που απ τις θεολογικές γραφές ανιχνεύεται ως αναφορά …» μέχρι τις 14 γεννεές» δηλαδή στον διηνεκή υπολογιστικά εκθετικό χρόνο.
Μέχρι τότε – και επειδή ο βίος του ανθρώπου ως τελεστότητα είναι με πεπερασμένος , 2,5 περίπου γεννεές- να είμεθα όλοι καλά εν υγεία και γαλήνη.