Σε εκδήλωση στη Λευκάδα μίλησε ο Κ. Μπάτσικας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Σε εκδήλωση-συζήτηση της Τομεακής Οργάνωσης Λευκάδας του ΚΚΕ για τις πολιτικές εξελίξεις και τις θέσεις του ΚΚΕ μίλησε το βράδυ της Παρασκευής 8 Απρίλη ο Κώστας Μπάτσικας, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Για το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα που βρίσκεται στην επικαιρότητα ο Κώστας Μπάτσικας τόνισε μεταξύ άλλων:

«Ας πάρουμε παράδειγμα το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα. Είναι γεγονός ότι σήμερα στην Ελλάδα είναι, όπως γράφανε χθες, περίπου 53 με 54 χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες. Κυρίως πρόσφυγες απ΄ τη Συρία, οι οποίοι αυτή τη στιγμή είναι εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα. Που είναι ένα τεράστιο πρόβλημα, κατ΄ αρχήν για τους ίδιους αυτούς τους ανθρώπους. Οι συνθήκες οι οποίες βιώνουν, που είναι πραγματικά τραγικές και από την άλλη αυτό καθαυτό το ζήτημα δημιουργεί προβλήματα και στους εργαζόμενους και στο λαό της πατρίδας μας. Είναι καθαρό ότι δημιουργεί. Φαίνεται ακόμη ότι το πρόβλημα δεν πάει προς αποκλιμάκωση αλλά οξύνεται. Όχι μόνο από τους πρόσφυγες πιθανά της Συρίας ή των χωρών που ήδη έρχονται, αλλά όταν ακόμη συζητιέται το ενδεχόμενο νέας επέμβασης στη Λιβύη καταλαβαίνετε ότι αυτό το κύμα μπορεί να τροφοδοτηθεί και από άλλες χώρες. Και είναι ένα πρόβλημα -προσέξτε τώρα σύντροφοι και φίλοι- που το έχουν δημιουργήσει το ΝΑΤΟ, η ΕΕ. Φυσικά σε αυτό το ζήτημα είχαν ιδιαίτερο ρόλο ορισμένες χώρες ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία κτλ, αλλά είχαν όμως την ανοχή, την στήριξη -και την ενεργητική στήριξη- και των υπόλοιπων κυβερνήσεων, των υπόλοιπων χωρών, που είναι στη συμμαχία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, και της Ελλάδας. Όλων των κυβερνήσεων. Οι επεμβάσεις δηλαδή που έγιναν, στρατιωτικές, πολεμικές σε αυτές τις χώρες, στηρίχτηκαν και από τις ελληνικές κυβερνήσεις στο σύνολό τους.

Το αποτέλεσμα αυτών των επεμβάσεων -και θυμάστε τα πανηγύρια για τη λεγόμενη Αραβική Άνοιξη και ότι ήταν αναγκαία η επέμβαση για να φέρουν αυτοί τη δημοκρατία σε μια σειρά χώρες όπως ήταν στη Συρία, τη Λιβύη και αλλού- οδήγησε σήμερα σε αυτή την έκρηξη του μεταναστευτικού-προσφυγικού προβλήματος. Και έρχονται τώρα και λένε, πως θα το αντιμετωπίσω αυτό το πρόβλημα; Εμφανίζονται μάλιστα και όλοι αλληλέγγυοι στους πρόσφυγες και λένε αμάν πρέπει να πρυτανεύσει ο ανθρωπισμός κτλ, χωρίς φυσικά να είχαν αυτό τον ανθρωπισμό και την ευαισθησία όταν συμμετείχαν στους βομβαρδισμούς, στις επεμβάσεις σε αυτές τις χώρες, όταν ενίσχυαν και εξόπλιζαν τους Τζιχαντιστές κτλ. Τους είχαν ένα διάστημα συμμάχους για να ανατρέψουν τον Άσαντ ή τον Καντάφι νωρίτερα και τα ρέστα. Το δημιούργησαν λοιπόν το πρόβλημα, ήταν καθαρό ότι θα οδηγούσε εκεί. Τώρα λοιπόν έρχονται η ΕΕ, με τη συμφωνία και της ελληνικής κυβέρνησης, και λέει κλείνουν τα σύνορα. Ουσιαστικά τι κάνουν; Εγκλωβίζουν αυτό τον κόσμο στην Ελλάδα.

Ποια είναι τώρα η απάντηση, η λύση, σε αυτό το ζήτημα. Φυσικά, βεβαίως είναι δύσκολο πρόβλημα. Βεβαίως είναι δύσκολο ζήτημα. Αλλά όμως η λύση μπορεί να δοθεί με τα όρια και με την πολιτική που έχει η ΕΕ και το ΝΑΤΟ αυτή τη στιγμή; Δεν μπορεί. Όχι μόνο γιατί το δημιούργησαν αλλά γιατί και η πολιτική που έχουν δεν το αντιμετωπίζει έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση. Παραδείγματος χάριν με αυτό τον κόσμο αυτό που πρέπει να γίνει είναι να μπορούν ελεύθερα να πάνε στις χώρες προορισμού. Να ισχύσει το προσφυγικό δίκαιο, είναι καθαρό αυτό. Και οι ίδιες χώρες της ΕΕ και η ΕΕ με την απόφασή της κλείνει τα σύνορα. Δεν είναι ακριβώς ότι κάποιες χώρες κλείνουν τα σύνορα, όταν οι ίδιοι βάζουν συγκεκριμένους περιορισμούς ή δεν χαρακτηρίζουν π.χ. πρόσφυγες τους μετανάστες από το Ιράκ. Αφού και ΄κει πόλεμο είχες και έχεις. Άρα λοιπόν η λύση βρίσκεται στο να δοθεί η δυνατότητα σε αυτό το κόσμο να πάει στις χώρες προορισμού, να ισχύσει το προσφυγικό δίκαιο και φυσικά όσον αφορά την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό να εκδηλώσει την αλληλεγγύη του, να υπάρχουν χώροι προσωρινής παραμονής, να είμαστε καθαροί για τέτοιο πράγμα μιλάμε, που πολύ γρήγορα παρέχοντας οποιεσδήποτε προϋποθέσεις χρειάζονται, από μεταφραστές, ειδικούς κτλ, γρήγορα να εξελίσσεται αυτή διαδικασία για να μπορούν να παίρνουν τα ταξιδιωτικά έγγραφα και τα ρέστα για να απεγκλωβιστούμε από αυτή την κατάσταση.

Το προσφυγικό όμως φίλοι και σύντροφοι δεν είναι ένα πρόβλημα που είναι άσχετο από τη γενική πολιτική και στο εσωτερικό της Ελλάδας και διεθνώς. Παραδείγματος χάριν η καπιταλιστική κρίση, οι συνέπειές της και η πολιτική με την οποία φορτώνουν τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, στο λαό γενικά, δεν είναι προϊόν της ίδιας πολιτικής; Δηλαδή, οι πόλεμοι, δεν είναι αν θέλετε, η πολιτική που λέμε με άλλα μέσα, όταν τελειώνει η διπλωματία αρχίζουν τα όπλα; Σε συνθήκες κρίσης, ανταγωνισμών η διέξοδος για το ίδιο το σύστημα το καπιταλιστικό, για το ίδιο το κεφάλαιο να αναπαράγεται, δεν είναι ο πόλεμος; Έχεις ένα πόλεμο με τα όπλα που οδηγεί στην προσφυγιά, έχεις έναν οικονομικό πόλεμο στην Ελλάδα και σε μια σειρά άλλες χώρες που διεξάγεται ενάντια στην εργατική τάξη και τους λαούς, από τις ίδιες δυνάμεις, δηλαδή από το κεφάλαιο και την εξουσία που έχει σε κάθε χώρα χωριστά, από τις συμμαχίες που έχουν, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ κ.λπ. Έτσι ενιαία πρέπει να τα δούμε. Και ενιαία πρέπει να αντιμετωπίσουμε και τους υπεύθυνους.

Τώρα, υπάρχει η δυνατότητα, υπάρχουν προϋποθέσεις, να αναχαιτιστούν αυτές οι εξελίξεις. Να δυσκολευτούν δηλαδή τα σχέδιά τους, γιατί προσέξτε κάτι εδώ δεν φαίνεται ότι ορισμένα πράγματα θα μείνουν εδώ που είμαστε σήμερα. Δηλαδή, οι εξελίξεις που έχουμε και στην ΕΕ και ευρύτερα, αυτό το κυρίαρχο στοιχείο που έχουν είναι οι μεταξύ τους αντιθέσεις οι οποίες όσο οξύνονται τόσο το μάρμαρο το πληρώνουν οι εργαζόμενοι και οι λαοί της περιοχής, και φυσικά και ο ελληνικός λαός. Ακόμη αν δείτε και αυτή τη διαρροή που υπήρξε σε σχέση με τις συνομιλίες του Τόμσεν κτλ., όσον αφορά το ελληνικό ζήτημα, την κατάσταση δηλαδή στην Ελλάδα. Τι αποδεικνύει αυτό; Τις αντιθέσεις που υπάρχουν και τον κίνδυνο που υπάρχει επίσης να βάλουν το λαό να διαλέξει ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Δηλαδή τι; Να διαλέξουν τη συνταγή του ΔΝΤ ή τη συνταγή της ΕΕ. Το οποίο ΔΝΤ λέει βεβαίως κούρεμα του χρέους, αλλά μέτρα όμως, σκληρά, τώρα. Επιπλέον μέτρα απ΄ αυτά που έχουν συμφωνηθεί και στο 3ο μνημόνιο. Για ποιο λόγο; Μα είναι καθαρό, κούρεμα του χρέους σημαίνει ότι ένα τμήμα του κεφαλαίου απαξιώνεται. Κάποια τμήματα του κεφαλαίου έχουν κόστος απ΄ αυτό. Άρα πρέπει να βρεθεί ο τρόπος αυτό να αναπληρωθεί. Πως θα αναπληρωθεί, αυτή η χασούρα που θα έχει το κεφάλαιο από μια μερική απαξίωση κεφαλαίων; Με νέα αντιλαϊκά μέτρα, είναι καθαρό. Τι λέει η ΕΕ, η άλλη συνταγή τώρα. Να εφαρμοστεί το 3ο μνημόνιο, να προχωρήσουν αυτές οι μεταρρυθμίσεις, ασφαλιστικό κτλ κτλ, και τα επιπλέον μέτρα που προτείνει το ΔΝΤ να τα δούμε σε μια κλιμάκωση για να περάσουν σταδιακά. Και να μην υπάρχει κούρεμα αλλά επιμήκυνση του χρέους.

Εδώ είναι θέμα να διαλέξει ο λαός έναν απ΄ τους δυό; Μία από τις δυό συνταγές; Υπάρχει δηλαδή είτε με αυτή την εκδοχή, είτε με την εκδοχή του πολέμου και του προσφυγικού, το ενδεχόμενο και ο κίνδυνος να καλούν το λαό φίλοι και σύντροφοι να επιλέγει το λιγότερο κακό. Ή να σπρώχνουν μάλλον τον λαό να στοιχίζεται πίσω από τον ένα ή άλλο ιμπεριαλιστή, απ΄ τη μια ή απ΄ την άλλη συμμαχία του κεφαλαίου και στο τέλος να πληρώνει εξ ολοκλήρου το μάρμαρο. Και αυτή η επιλογή εννοείται φυσικά ότι είναι αδιέξοδη.

Τι φαίνεται όμως. Κατά τη γνώμη μας σύντροφοι το τελευταίο διάστημα αμέσως μετά τις εκλογές είναι γεγονός, παρά το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ για δεύτερη φορά μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα αναδείχτηκε πρώτο κόμμα και σχημάτισε μαζί με τους ΑΝΕΛ κυβέρνηση, ότι συγκριτικά με τη κατάσταση που υπήρχε και στο εργατικό λαϊκό κίνημα τα τελευταία δύο δυόμιση χρόνια, τα χρόνια δηλαδή μετά το ΄12, φαίνεται ότι αυτό το διάστημα μπορεί κανείς να μιλήσει για ορισμένα ελπιδοφόρα μηνύματα, όσον αφορά τη στάση συνολικότερα του λαού, τη κατάσταση με τους αγώνες του εργατικού λαϊκού κινήματος. Και μπορούμε με σιγουριά να πούμε το γεγονός ότι η κυβέρνηση και το κουαρτέτο δεν έχουν ακόμα φέρει στη βουλή για ψήφιση το Ασφαλιστικό και τα άλλα μέτρα είναι αποφασιστικός ο παράγοντας της παρέμβασης του λαού και των αγώνων που αναπτύχθηκαν αυτό το διάστημα. Δηλαδή ότι κατάφεραν να καθυστερήσουν μέχρι στιγμής την επίθεση και τα νέα μέτρα. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι έχουν παραιτηθεί κι ούτε πρόκειται να παραιτηθούν από την προσπάθεια να τα υλοποιήσουν.

Αν κάποιος πρέπει να δει ποιο είναι το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι αυτοί οι αγώνες βεβαίως ήταν μαζικοί, πήρανε έκταση από όλα τα λαϊκά στρώματα, από την εργατική τάξη με κορυφαία την απεργία που έγινε, τους αγώνες της αγροτιάς, άλλων τμημάτων κτλ., αλλά αυτοί δεν αρκούν. Αυτού του επιπέδου οι αγώνες πρέπει να δυναμώσουν, να δυναμώσει η συμμαχία της εργατικής τάξης με τα άλλα στρώματα, η κοινή δράση δηλαδή, και αυτοί οι αγώνες να σημαδεύουν, λέμε εμείς, και τον πραγματικό αντίπαλο. Δηλαδή η διεκδίκηση πρέπει βεβαίως να επικεντρωθεί σε αυτό που λέμε σήμερα, να αποσυρθεί ήταν μια περίοδος το νομοσχέδιο, τώρα να μη τολμήσει να το φέρει η κυβέρνηση στη βουλή, ακόμη κι αν το φέρει οι ίδιοι οι αγώνες, ο ξεσηκωμός του λαού να τους υποχρεώσει να μην τολμήσουν να το ψηφίσουν. Αλλά όμως θέλει να δοθεί συνέχεια. Ακόμα κι αυτό να καταφέρει το εργατικό λαϊκό κίνημα. Και η συνέχεια πρέπει να είναι ότι αν δεν ξεμπλέξεις με τη πολιτική που γεννάει αυτά τα προβλήματα δεν μπορείς πραγματικά να πεις ότι έχεις τελειώσει με αυτά. Λέω ακόμη κι αν καταφέρει ο λαός να το επιβάλει. Εμείς λέμε ότι μπορεί. Γιατί δεν έχει δοκιμάσει στο σύνολό του τη δύναμή του».

Μετά το τέλος της ομιλίας ο Κώστας Μπάτσικας απάντησε σε ερωτήματα και ακολούθησε διάλογος με τους παρευρισκόμενους. Δες παρακάτω τις απαντήσεις που έδωσε σε κάποια από τα ερωτήματα.