Πιο βαρύς ο «λογαριασμός» του ΟΓΑ για τους αγρότες, άμεσα από το 2017
Αύξηση 6,95% στις εισφορές υγείας των αγροτών και των νέων επαγγελματιών έρχεται και μάλιστα όχι από το 2019 όπως αρχικά είχε συμφωνηθεί στο τρίτο μνημόνιο αλλά από το 2017. Αυτό ανέφερε σε δηλώσεις του ο υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Γιώργος Κατρούγκαλος. Επίσης, για την ασφάλιση στον ΟΓΑ σε περιοχές με κάτω από 2000 κατοίκους, είπε ότι θα εξαιρεθούν μόνον οι ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων δωματίων, που δεν είναι αγρότες.
Σύμφωνα με πληροφορίες η σχετική διάταξη αναμένεται να περιλαμβάνεται σε νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας που θα κατατεθεί τις επόμενες ημέρες, καθώς τέθηκε ως προαπαιτούμενο από τους δανειστές προκειμένου να ξεκλειδώσει η δόση των 2,8 δισ. ευρώ.
Στο ίδιο νομοσχέδιο θα περιλαμβάνεται, επίσης, η διάταξη για την εξάλειψη της κατώτατης εισφοράς για τους ιδιοκτήτες τουριστικών καταλυμάτων αλλά και η μείωση της έκπτωσης 15% που προβλέφθηκε στον πρόσφατο νόμο για όσους εξαγοράζουν εφάπαξ πλασματικά έτη ασφάλισης.
Πρακτικά η αύξηση από 1/1/2017 αντί για το 2019 όπως προβλέπει το ασφαλιστικό του Γιώργου Κατρούγκαλου σημαίνει ότι σε εισόδημα 7.000 ευρώ η εισφορά θα είναι 487 ευρώ ενώ οι αγρότες περίμεναν ότι θα είναι 332 ευρώ.
Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με το νόμο Κατρούγκαλου η αύξηση στις εισφορές ασθένειας θα γινόταν ως εξής:
- Στο 3,61% επί των υφιστάμενων ασφαλιστικών κατηγοριών για το 2016
- Στο 4,73% του εισοδήματος για το 2017
- Στο 5,84% του εισοδήματος για το 2018
- Στο 6,95% του εισοδήματος για το 2019.
Πηγή: www.agrotypos.gr via geoponiprevezas.blogspot.gr
Είναι άξιον απορίας, το γεγονός του φορολογικού κρατικού παραληρήματος ( ουσιαστικά ο λόγος μιας ψυχοπαθολογικής ιδεολογικής κατεύθυνσης για την διαχείρηση του κράυους).
Οι έννοιες είναι αόριστες και προβάλομενες από την αόριστα και απρόσωπη υπόσταση του όρου κράτος, παρακάμπτει τον σκόπελο της προσωποποίησης πράξεων ή παραλήψεως ενεργούντος υποκειμένου, με αποτέλεσμα το συμβάν ως ψυχοπαθολογικό να μην υπάγεται στα κριτήρια διερεύνησης απ την ψυχιατρική, μια και τούτη η επιστήμη εξετάζει και ερμηνεύει ΄τα φαινόμενα σε επίπεδο ατόμου- ανθρώπου.
Αλλέως: η βιολογική διάσταση της έννοιας κράτους δεν υπάρχει, άρα η επιστήμη δεν μπορεί να παρέμβει μια και ακόμα και οι κάθε λογής προτάγματα απ το κράτος, δεν μπορούν να θεωρηθούν ως η βιολογική εκδοχή ( sic) της ψυχοσωματικής διάστασης του υποκειμένου, όπως στον μεμονωμένο άνθρωπο, που έχωμε υπόσταση της υλικής ( βιολογικής ) παρουσίας του.
Έτσι τα μαζικότερα φαινόμενα και ότι απ αυτά εκρεί ( απορρέει) , δεν μπορούν να ταξινομηθούν προσδιοριστικώς μελετητικά και για τούτο παραπέμπονται στην κατά κοινωνιολογία ανάλυση ΄, χαρακτηριζόμενα κοινωνιολογικά και με την διατύπωση των όρων » μαζικής ψυχολογίας» διατυπώνονται ερμηνείες και ταξινομητικές και όπου γίνεται κανονικότητες ανάλυσης.
Στην επιστημονική και φιλοσοφική εξέλιξη και την κίνηση των ιδεών, προτάσσεται και η χρήση του όρου » Εθνολογία» και των συνειρμών του ως μια ανεξάρτητη επιστήμη, που μπορεί να διερευνά και άλλα πεδία εις τα οποία μπορεί να έχουν εφαρμογή οι δομικοί ταξινομητικοί κανόνες, της νέας ιστορικά επιστήμης, της ψυχιατρικής και ψυχολογίας, για μαζικότερα κοινωνικά σχήματα , όπως τα έθνη, τα κράτη, οι φυλές και ότι άλλο ομαδοποιημένο ήθελε προκύψει θεωρούμενο ως εθνολογικό χαρακτηριστικό.
Περί της άποψης τούτης ( της σχέσης ψυχολογίας- ψυχιατρικής και εθνολογίας) υπάρχει ισχυρή επίδραση της Γαλλικής σχολής σκέψης ιδιαίτερα μετά τις αναλύσεις των Γάλλων φιλοσόφων και επιστημόνων μετά τα χρόνια του 1960).
Η κρατική παραληρηματική λοιπόν λειτουργική του κρατικού λόγου, δεν είναι τυχαία τέτοια στο φορολογικό τοπίο, δηλαδή τον ποσοτικό πυρήνα κωδικοποίησης της αμφιμονοσύμαντης μεταβατικής σχέσης πολιτών και κράτους.
Εκφέρει την προείδια αυτών που εκάστοτε διαχειρίζονται το κράτος ( με αρχή την τεχνική της πλειοψηφίας στην λήψη της απόφανσης), για το πώς θέλουν να διαχειριστούν το κράτος και πως αντιλαμβάνονται την ολότητα των συνειρμών της έννοιας » κράτος».
Αυτή η προείδια επιμέρους ανθρώπων, διαχειριστών του κράτους εκάστοτε , διαθλασμένη και ανακλώμενη μέσω της συλλογικότητας – μαζικότητας που σηματοδοτεί η ολότητα κράτος και κρατική εξουσία, δεν μπορεί να γίνει κατανοητή- κρύβεται ως προείδια ( προδιάθεση συλλογισμών ανθρώπων) των συμμετεχόντων στην λήψη των αποφάσεων ( κρατική διαχείρηση), με αποτέλεσμα την συσκότιση της όλης αιτιακότητας στο σύστημα , : αποφάσεις των συμμετεχόντων στην λήψη απόφασης συλλογικά ( αυτό υπονοεί η κυβερνητική διαχείρηση του κράτους)- και παιδείας και προδιάθεσης του κάθε συμμετέχοντα στην διαχείρηση του κράτους ( μέσω κυβέρνησης) για την λήψη αποφάσεων που φαντάζουν ως κρατικές αποφάσεις.
Στην Γκρίζα ζώνη λοιπόν, στην σειρά αιτιακής σύνδεσης, μεταξύ της κρατικής απόφασης ( ως σημαίνον) και της προείδιας του συμμετέχοντα για την λήψη της κρατικής απόφασης ( ως σημαινόμενο), κρύβεται το όλο ανερμήνευτο σύστημα εξήγησης της παραληρηματικότητας της κρατικής εκάστοτε εμμονής για ένα θέμα , εν προκειμένω το φορολογικό. Ταυτόχρονα και στην μεταβατικότητα της σχέσης του σημαινόμενου ( προείδια του συμμετέχοντα στην κρατική απόφαση) με το παραπέμπον ( το ποίος ή ποίοι είναι κοινωνικά αυτοί που συμμετέχουν) στην λήψη απόφασης, μέσα λοιπόν σε αυτή την μεταβατικότητα απ το σημαινόμενο στο παραπέμπον αποκρύπτεται οριστικά και συσκοτίζεται η εξηγησιμότητα , για την εμμονή σε μια ψυχοπαθολογική παραληρηματική λογοδιάρροια εκάστοτε της κρατικής εξουσίας, και εν προκειμένω με το φορολογικό στοιχείο στην χώρα, χρόνια τώρα.
Και ασφαλώς δεν θα κάνει λάθος κάποιος- μπορεί επιστημονικά να μην κυρώνεται απ την επιστήμη της Ιατρικής αλλά και να μην αμφισβητείται επιστημολογικά- να προσπαθεί να ερμηνεύει τα κάποια φαινόμενα μαζικής εκδήλωσης ( όπως η κρατική διαχείρηση) και με βάσει τις δυνατότητες άλλων ερμηνευτικών σχημάτων ( κατ άλλους Εθνολογικά κατ άλλους κοινωνιολογικά κατ άλλους ιστορικά).
Και κατά την άποψη που εδώ κατατίθεται,και δεδομένης της Ελληνικότητας της άποψης που θέλει τα καινά Σωκρατικά δαιμόνια να μπαίνουν στην υπηρεσία της ερμηνευτικής της σχέσης του εγώ με το εμείς, μια ερμηνευτική της ψυχοπαθολογικής μόνιμης φορολογικής λογοδιάρροιας της κρατικής οντότητας, θα πρέπει να αναζητηθεί στην κοινωνική υπόσταση και ένταξη ( ιδεολογία, πράξεις, παραλείψεις, τακτικές, στρατηγήματα, ποσότητα καθημερινού μόχθου ή προσπάθεια αποφυγής του μόχθου, τάσεις βολευτικής στο σύστημα και οικειοποίησης συστηματικά των διακοινωνικών προσωπικών σχέσεων, τάσεις ωφελιμιστικού αναχωρητισμού εκάστοτε ή τάσεις ιδεολογικού ενεργητικού αντιρεαλιστικού προοδευτισμού)των μετεχόντων και συμμετεχόντων στο ιδεολογικά επεξεργασμένο και συγκροτημένο πρόταγμα ,ως προεκλογικό εκάστοτε αναγκαίο για την κυβερνητική ανάδειξη.
Όλα αυτά βέβαια μέσα στο πλαίσιο του μεταπολιτευτικού θεσμισμένου και πραγματικά πλέριου Δημοκρατικά κοινοβουλευτισμού.
Και τούτο, για να ικανοποιείται και οποιαδήποτε επιστημολογική αναγκαία συνθήκη για την ελάχιστη απαιτούμενη χρονική διάρκεια ( 1974-2015) των 30 ετών για κάποια πρώτη ερμηνευτική εγκυρότητα του όποιου ερμηνευτικού σχεδίου.
Ζητούνται και πρέπει πλέον να ζητούνται και να επιδιώκονται πλείστες ερμηνευτικές απόπειρες, γιατι οποιαδήποτε άποψη συμβάλει στην αντιμετώπιση του φαινομένου της φορολογικής ψυχοπαθολογικής διάστασης που έχει δέσει ( οργανώθηκε κατά τον Ιατρικό όρο) την χώρα ( προβληματισμός πολιτών και κρατικών αποφάσεων). Και για να μπορέσει η χώρα να εξέλθει απ την λειτουργικοσυλλογιστική υποχόνδριο κατά την λα’ι’κή έκφραση ) της ψυχοπαθολογίας.
Και προς αυτή την κατεύθυνση της Εθνικής προσπάθειας για να εξέλθουμε απ το υποχόνδριο , η ιδεολογία των προοδευτικών μεταπολιτευτικών αντιρεαλισμών και των αναχωρητικών ωφελιμισμών προοδευτικής βολευτικής μαζί τις καλές αγαθές δημοκρατικές προθέσεις αρκεί να αποφάσιζε άλλος και εναλλακτικούς ( alternative ) δρόμους , δεν βγάζει πουθενά.
Το υποχόνδριο ( η οργανωθείσα ψυχοπαθολογική συγκυρία) ή θα αποδομηθεί για όλους, κράτος και πολίτες, ή θα γενικευτεί ως Εθνική καταστροφική ασθένεια και για το κράτος και για τους πολίτες.
Και η κατεύθυνση της προοδευτικής ίασης, δεν είναι παρά η εξάλειψη προοδευτικά των συμπτωμάτων της ασθένειας ( δηλαδή η παύση της φορολογικής λογοδιάρροιας απ το κράτος ώστε να μειούται και η υπερ απασχόληση των πολιτών με την φορολογία).