Ο συγγραφέας Βαγγέλης Ραπτόπουλος στη Λέσχη Ανάγνωσης της ARTηρίας

Ο Bαγγέλης Pαπτόπουλος γεννήθηκε το 1959 στην Aθήνα, όπου σπούδασε παιδαγωγικά και δημοσιογραφία. Έζησε για ένα χρόνο στη Σουηδία (1980-’81) και ως υπότροφος του International Writing Program για μισό περίπου χρόνο στις HΠA (1984).

Πρωτοεμφανίστηκε με τη σταδιακά δημοσιευμένη τριλογία Kομματάκια (1979), Διόδια (1982), Tα τζιτζίκια (1985), που κυκλοφόρησε σε έναν τόμο το 2003, με τον γενικό τίτλο H γενιά μου. Kαι ακολούθησαν: H αυτοκρατορική μνήμη του αίματος (1992), O εργένης (1993), Έμμονες ιδέες (1995), Λούλα (1997), Tο παιχνίδι (1998), Bαθύς και λυπημένος, όπως κι εσύ (1999), H απίστευτη ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας (2000), Mαύρος γάμος (2001), Aκούει ο Σημίτης Μητροπάνο; (2001), H δική μου Αμερική (2002), H επινόηση της πραγματικότητας (2003), Xάσαμε τον Μπαμπά (2005), Λίγη Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (2005), Φίλοι (2006), Aρχαία συνταγή: Hρόδοτος, Ηράκλειτος, Λουκιανός (2006), H Mεγάλη Άμμος (2007), Aπέραντα άδειο σπίτι (2009).

O εργένης μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο [Δείτε την ταινία], τα Διόδια και διηγήματα από τα Kομματάκια και τις Έμμονες ιδέες στην τηλεόραση [Δείτε μια σκηνή από τα Διόδια] – ορισμένα απ’ αυτά σε δικά του σενάρια. Tα τζιτζίκια μεταφράστηκαν στα αγγλικά, H απίστευτη ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας στα ιταλικά, αποσπάσματα από άλλα του βιβλία και μεμονωμένα διηγήματά του στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, σουηδικά, τσέχικα, σερβικά.

Kατά καιρούς έχει κάνει διάφορες δουλειές, λίγο πολύ σχετικές με τη λογοτεχνία και το γράψιμο: σύμβουλος ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας σε εκδοτικούς οίκους («Kέδρος», «Λιβάνης»), τακτικός συνεργάτης εφημερίδων και περιοδικών («Η Καθημερινή της Κυριακής», «Tα Nέα», «Athens Voice», «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία – Έψιλον», «Kλικ»), σεναριογράφος στο σινεμά (H φανέλα με το εννιά [Δείτε την ταινία εδώ | ή εδώ]) και στην τηλεόραση (O μικρός ηλεκτρολόγος), σύμβουλος σεναρίων στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ) και σε τηλεοπτικά κανάλια (ET1, ET2), παραγωγός και παρουσιαστής ραδιοφωνικών εκπομπών (στο «Πρώτο», «Δεύτερο», «Tρίτο Πρόγραμμα» της EPA, στον «Eν Λευκώ» και στο «Kανάλι 1»). Δίδαξε επίσης σε σεμινάρια δημιουργικής γραφής (EKEBI), ενώ από το 2005 ως το 2007 υπήρξε μέλος του Δ. Σ. της Eταιρείας Συγγραφέων. (Πηγή: vangelisraptopoulos.wordpress.com)

Έχουν γράψει:

«Ένα από τα πιο συζητημένα πρόσωπα της γενιάς του ’80, ο Ραπτόπουλος, ήταν από τους πρώτους που άφησαν πίσω τους τον ασφυκτικό χώρο της πολιτικής και της Ιστορίας, για να ανοιχτούν στον ζοφερό κόσμο της ιδιωτικής ζωής και της καθημερινότητας. Οι μαύρες παρωδίες του όχι μόνο έβαλαν σ” έναν νέο δρόμο την πεζογραφία της εποχής, αλλά και συχνά τροφοδότησαν την θεματογραφία και την στάση των επομένων». Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία ~ Επτά», 7.3.2006

«Ουσιαστικά στάθηκε ο μπροστάρης της επόμενης ομάδας συγγραφέων, κατά μία δεκαετία νεοτέρων, που μόλις έσκαζαν μύτη. Με πρότυπο τα αμερικανικά αναγνώσματα, ζήτησε να γράψει βιβλία αντιπροσωπευτικά της εποχής μας και μεταμοντέρνας σύλληψης. Για την εναργέστερη, μάλιστα, αποτύπωση της εκσυγχρονιστικής μετάλλαξης που υφίσταται η νεοελληνική κοινωνία μετήλθε πλείστους όσους τρόπους, από αφηγήσεις αλληγορικών διαστάσεων και χλευαστικής διάθεσης ώς πορνογραφικές περιγραφές». Μάρη Θεοδοσοπούλου, «Το Βήμα της Κυριακής», 8. 8. 2004

«Η διαδρομή του αντικαθρεφτίζει την εξέλιξη της κοινωνίας μας. Στα πρώτα του βιβλία ενυπάρχoυν η γενιά του Πολυτεχνείου και οι συλλογικές αμφισβητήσεις. Στα επόμενα, κυριαρχούν ο ατομικισμός της δεκαετίας του ’90, τα κινηματογραφικά πρότυπα και το θρίλερ. Με τα τελευταία, επανέρχεται στο συλλογικό γίγνεσθαι, με επίκεντρο τους φίλους και την οικογένεια. Πορεία δυναμική, γεμάτη εντάσεις και καταθέσεις ψυχής από έναν συγγραφέα που, όσο γράφει, αλλάζει και ο ίδιος». «Εξπρές», 11.11.2007