Η χορο-θεατρική παράσταση «Osidori» βασισμένη στη ζωή και το έργο του Λευκάδιου Χερν έως τις 21 Μαρτίου στον Πειραιά

Τσέλο, φλάουτο, βίντεο, χορός και κείμενα του Λευκάδιου Χερν

«Είμαι της άποψης πως το άτομο που δεν περιπλανιέται ποτέ μακριά από τον τόπο της γέννησής του μπορεί και να περάσει ολόκληρη τη ζωή του χωρίς να γνωρίσει φαντάσματα. Αντίθετα ο νομάδας το πιο πιθανό είναι κάποτε να εξοικειωθεί με αυτά».

O Λευκάδιος Χερν (1850-1903), σχεδόν άγνωστος στην Ελλάδα, αλλά πασίγνωστος στην Ιαπωνία, όπου τιμάται ως ένας από τους εθνικούς της ποιητές, στα τολμηρά -για την εποχή- ταξίδια του αναγκάστηκε πολλές φορές να συμφιλιωθεί με τα φαντάσματα που τον ακολουθούσαν – η απώλεια της Ελληνίδας μητέρας του όταν ήταν πέντε ετών, το χάσιμο το ματιού του, η αυταρχική καθολική εκπαίδευση της Ιρλανδέζας θείας του. Μέχρι που ανακάλυψε τη «δική του» πατρίδα, την Ιαπωνία, όπου κατέγραψε θρύλους, μύθους και χαϊκού και τους ενσωμάτωσε στην προσωπική του γραφή.

Τα όνειρα, τα φαντάσματα, οι παιδικές μνήμες και οι απόκοσμοι παράδεισοι της ιαπωνικής παράδοσης ζωντανεύουν μέσα στα κείμενα του Χερν στη χοροθεατρική παράσταση «Osidori. Απλές ατομικές χειρονομίες για τη χαρά και τη λύπη» που παρουσιάζεται από την ομάδα Dance Theater Troupe στον χώρο τέχνης «Πειραιάς 1911» (Θερμοπυλών 30 και Παπαστράτου, Πειραιάς) έως τις 21 του μήνα.

Τρεις φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες (της μητέρας, του παιδιού, του ζευγαριού και του ταξιδιώτη) αφηγούνται τα στάδια ενηλικίωσης της ψυχής. Κάθε χαρακτήρας βιώνει την απώλεια, την προδοσία, την οδύνη. Τότε αρχίζει να περιπλανιέται. Ενώ πατάει γερά στη γη, ζει πάντα αγκαλιά με μορφές φανταστικές. Όταν καταφέρνει να συνδέσει το φαντασιακό με το πραγματικό, η δική του αλήθεια φωτίζεται. Η λύτρωση για τον καθένα είναι διαφορετική: ο έρωτας, η οικογένεια, η πατρίδα, το θεϊκό στοιχείο.

Ατμόσφαιρα άλλοτε ονειρική κι άλλοτε εφιαλτική, δημιουργείται στο παλιό βιομηχανικό κτίριο του Πειραιά μέσα από σύνθεση τεχνών από διαφορετικά μέρη του κόσμου (σύγχρονος χορός και butoh, ζωντανή μουσική από πιάνο, τσέλο, φλάουτο, βιολί και κιθάρα, αλλά και ηλεκτρονική, καθώς και βίντεο εγκατάσταση που αποτυπώνει τις εντυπώσεις ενός ζωγράφου).

Η ιδέα
Την ιδέα, σκηνοθεσία και χορογραφία υπογράφει η Νέλλη Πουλοπούλου, η οποία και πρωταγωνιστεί μαζί με τις Ιφιγένεια Αδαμίδου, Μαρικέλη Γκίκα, Αμάντα Μενδρινού, υπό τις συνθέσεις του Μάριου Τσάγκαρη και τους ήχους του Γιώργου Συργανίδη.

Πηγή: ΕΘΝΟΣ online (www.ethnos.gr)