Πέθανε ο ηγέτης της κουβανικής επανάστασης Φιντέλ Κάστρο
Το θάνατο του ιστορικού ηγέτη της κουβανικής επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο, σε ηλικία 90 χρονών, ανακοίνωσε τα ξημερώματα ώρα Ελλάδας ο αδερφός του και πρόεδρος της Κούβας, Ραούλ Κάστρο, σε διάγγελμά του το οποίο μετέδωσε απευθείας η δημόσια τηλεόραση της Κούβας.
Όπως μεταδίδει η «Γκράνμα», με επιθυμία του ίδιου η σορός του θα αποτεφρωθεί. Από το Κρατικό Συμβούλιο της χώρας ανακοινώθηκε εθνικό πένθος 9 ημερών που θα διαρκέσει ως τις 4 Δεκέμβρη στις 12 το μεσημέρι, ενώ θα ανασταλούν όλες οι δημόσιες δραστηριότητες και θεάματα, οι σημαίες στα δημόσια κτίρια θα κυματίζουν μεσίστιες και τα ΜΜΕ θα έχουν ενημερωτικό πρόγραμμα και εκπομπές ιστορικού χαρακτήρα.
Επίσης ανακοινώθηκε ότι από τις 28 ως τις 29 Νοέμβρη θα γίνει απόδοση τιμών στο Φιντέλ Κάστρο, στην πρωτεύουσα Αβάνα όπου στις 29 Νοέμβρη θα γίνει συλλαλητήριο στην Πλατεία της Επανάστασης. Αντίστοιχες εκδηλώσεις θα γίνουν σε όλες τις πόλεις της χώρας, ενώ στις 30 Νοέμβρη θα ξεκινήσει μηχανοκίνητη πορεία από την Αβάνα προς το Σαντιάγο ντε Κούμπα (σε ανάμνηση του «Καραβανιού της Ελευθερίας” του Γενάρη του 1959), στις 3 Δεκέμβρη θα γίνει συγκέντρωση στην πλατεία του Σαντιάγο και στις 4 Δεκέμβρη θα γίνει η επίσημη κηδεία.
Σε ανακοίνωσή της για το θάνατο του ηγέτη της κουβανικής επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο, η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ σημειώνει:
«Η ΚΕ του ΚΚΕ, με βαθιά θλίψη, αποχαιρετά μια θρυλική μορφή του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, τον ηγέτη της κουβανικής επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο.
Εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στον πρόεδρο της Κούβας Ραούλ Κάστρο, την ΚΕ του ΚΚ Κούβας και σε όλο τον κουβανικό λαό.
Ο Φιντέλ Κάστρο είχε γεννηθεί στο Μπιράν της Κούβας στις 13 Αυγούστου 1926 και είχε σπουδάσει νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας. Από φοιτητής συμμετείχε στο επαναστατικό κίνημα ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα στην Κούβα, που είχε την ανοιχτή στήριξη και των ΗΠΑ.
Στις 26 Ιούλη του 1953, επικεφαλής ομάδας επαναστατών επιτέθηκε στους στρατώνες της Μονκάδα, με σκοπό να ξεσηκώσει το λαό του νησιού ενάντια στη δικτατορία. Η απόπειρα αποτυγχάνει και ο ίδιος μαζί με συντρόφους του συλλαμβάνεται, όμως η 26η του Ιούλη σηματοδοτεί την απαρχή της μεγάλης λαϊκής εξέγερσης κατά του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα.
Μπροστά στους κατηγόρους του, στις 6 Οκτώβρη του 1953, στο δικαστήριο του Σαντιάγκο της Κούβας, ο Φιντέλ Κάστρο λέει: «Όσο για μένα, ξέρω πως η φυλακή θα ΄ναι σκληρή όσο δεν ήτανε ποτέ για κανένα, πως θα βρω μπροστά μου απειλές, παγίδες και άτιμες βιαιότητες. Μα δεν τις φοβούμαι, όπως δεν τρέμω τη μανία του άθλιου τυράννου που πήρε τη ζωή εβδομήντα αδελφών μου. Καταδικάστε με, δεν πειράζει, η Ιστορία θα με δικαιώσει».
Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε 15 χρόνια φυλάκιση.
Το 1955, στις 15 του Μάη, ο Κάστρο αποφυλακίστηκε και στις αρχές Ιούλη αναχώρησε για το Μεξικό, όπου οργάνωσε και εκπαίδευσε στρατιωτικά μια ομάδα επαναστατών, από τις τάξεις της οποίας βγήκαν όλοι οι μεγάλοι ηγέτες της Κουβανέζικης Επανάστασης, όπως ο Καμίλο Σιενφουέγος, ο Χουάν Αλμέιδα και o Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.
Οι επαναστάτες ξεκίνησαν το αντάρτικο στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα και ο επαναστατικός στρατός που συγκροτήθηκε «ακούμπησε» στη συστηματική πολιτικοστρατιωτική προετοιμασία, που είχε ξεκινήσει το κίνημα της 26ης Ιούλη με επικεφαλής τον Φ. Παις, το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Κούβας, όπως είχε ονομαστεί το ΚΚ Κούβας, και το Επαναστατικό Διευθυντήριο που απαρτιζόταν από επαναστάτες φοιτητές. Βασίστηκε στη δράση των οργανωμένων δυνάμεων στις πόλεις, στην παράνομη δουλειά που ανέπτυσσαν οι κομμουνιστές στους χώρους δουλειάς, στην αγροτιά και τη νεολαία. Αυτή η προετοιμασία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων συνέβαλε καθοριστικά στην επιτυχή έκβαση της επαναστατικής πάλης. Αυτές ήταν και οι κύριες δυνάμεις που προχώρησαν στην ενοποίησή τους στις Ενωμένες Επαναστατικές Δυνάμεις, που οδήγησαν στην επανασύσταση του ΚΚ Κούβας το 1965.
Την 1η Γενάρη του 1959 ο λαϊκός αντάρτικος στρατός της Κούβας μπαίνει θριαμβευτικά στην Αβάνα, μετά από ένα μακρόχρονο αγώνα του λαού της Κούβας ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα, τον οποίο στήριζαν οι ΗΠΑ. Η Κουβανική Επανάσταση απέδειξε ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος και βρήκε αμέσως την αμέριστη στήριξη της Σοβιετικής Ένωσης και των τότε σοσιαλιστικών χωρών.
Δυο χρόνια και 4 μήνες μετά την Επανάσταση, ο κουβανικός λαός, με την καθοδήγηση της ηγεσίας του και του ίδιου του Κάστρο, αναχαιτίζει στον Κόλπο των Χοίρων στην παραλία Χιρόν, την εισβολή και απόβαση 1.400 μισθοφόρων που έστειλε η αμερικανική κυβέρνηση.
Στη μεγάλη διαδήλωση της 16ης του Απρίλη του 1961, στις κηδείες των σκοτωμένων από τις αεροπορικές επιδρομές (λίγο πριν την απόβαση των μισθοφόρων της CIA), ο Φιντέλ Κάστρο, ανακηρύσσει για πρώτη φορά το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης. Για δεκαετίες ο Φιντέλ Κάστρο, από τη θέση του προέδρου της Κούβας και ως επικεφαλής του ΚΚ Κούβας, καθοδήγησε την πάλη του λαού της χώρας για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, στις δύσκολες συνθήκες της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και περικύκλωσης και ιδιαίτερα μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες το 1989-1991.
Ο Φιντέλ Κάστρο αφήνει πολύτιμη παρακαταθήκη στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και ιδιαίτερα στον κουβανικό λαό, στον αγώνα που δίνει και σήμερα ενάντια στο αμερικανικό εμπάργκο που συνεχίζεται και όλες τις προσπάθειες υπονόμευσης του σοσιαλιστικού δρόμου ανάπτυξης, στις οποίες πρωτοστατούν οι ΗΠΑ και η ΕΕ.
Ο Φιντέλ Κάστρο θα ζει για πάντα στην ιστορική μνήμη και τη συλλογική συνείδηση των λαών όλου του κόσμου, των καταπιεσμένων στον αγώνα για την απαλλαγή της ανθρωπότητας από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για την τελική νίκη, για το σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Hasta la victoria siempre!»
[Gallery not found]Συλλυπητήρια της ΚΕ του ΚΚΕ
Σε επικοινωνία με την Πρεσβεία της Κούβας στην Αθήνα, η ΚΕ του ΚΚΕ, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, εξέφρασαν τα θερμά συλλυπητήρια του ΚΚΕ, για την απώλεια του ιστορικού ηγέτη της κουβανικής επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο.
Συλλυπητήριο μήνυμα του Προέδρου της Βουλής
Ο Πρόεδρος της Βουλής, κ. Νικόλαος Βούτσης, έκανε την ακόλουθη δήλωση για τον θάνατο του εμβληματικού ηγέτη της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο:
«Προσωπικά, αλλά και θεωρώντας ότι εκφράζω το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών δυνάμεων του Κοινοβουλίου, δηλώνω τη βαθιά συγκίνησή μου για τον θάνατο του Φιντέλ Κάστρο, ιστορικού ηγέτη της Κούβας και φίλου της Ελλάδας.
Με την απώλειά του η ανθρωπότητα γίνεται πιο φτωχή. Ο ‘‘κομαντάντε’’ της κουβανικής επανάστασης άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμα της επαναστατικής έμπνευσης και πράξης. Η Ιστορία τον συγκαταλέγει, χωρίς αμφιβολία, ανάμεσα στα πρόσωπα που άλλαξαν την πορεία της».
Ενώ ως νεαρός μαθητής στο Ιησου’ί’τικο κολέγγιο Dolores ( πάθος) στην Αβάνα, είχε αναρωτηθεί » γιατί υπάρχουν φτωχοί???’και τον απέβαλαν απ το σχολείο προπσωρινά, γιατί θέλησε να παραμείνει κοντά 50 χρόνια στην εξουσία και να μεταβιβάσει αυτήν – νεπωτικοκληρονομικά- στον αδελφό του???.
Η εξουσία …. είναι και κάνει . Δηλαδή λειτουργεί και παραγωγικά, παράγοντας εξουσιαστές.
Ρωτήθηκαν οι κουβανοί πολίτες με διαφάνεια για τούτο.?????
Άλλα λόγια ν” αγαπιόμαστε προλαλήσαντα εν χριστώ αδελφέ! …
…. Hasta la victoria siepre!
Λίγη περισυλλογή δε βλάφτει στο σκήνωμα του μεγάλου νεκρού!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ:Ρωτήθηκαν οι κουβανοί πολίτες με διαφάνεια για τούτο.?????
Στις 24 Απρίλη 2015 στην Κούβα διεξάγονται οι τοπικές εκλογές, οι οποίες γίνονται κάθε 2,5 χρόνια. Υπάρχουν και στη χώρα μας αυτοί που χαμογελούν ειρωνικά στο άκουσμα τέτοιων ειδήσεων, ακόμα και σήμερα που το πολιτικό σύστημα και ο κοινοβουλευτισμός τους, βιώνει τον απόλυτο εκφυλισμό διεκπεραιώνοντας τις λογιστικές εργασίες των δανειστών και λοιπών εταίρων. Ας τους αφήσουμε να το γλεντήσουν, και ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε την εκλογική διαδικασία μιας χώρας που δεν είναι της πλάκας και οι άνθρωποι εκεί δεν ψηφίζουν για πλάκα.
Οι τοπικές εκλογές στην Κούβα είναι μια σοβαρή διαδικασία, καθώς τα τοπικά Λαϊκά Συμβούλια θεωρούνται και είναι, το κύτταρο της Λαϊκής Εξουσίας. Το Λαϊκό Συμβούλιο (της Λαϊκής Εξουσίας), είναι υποδιαίρεση του Δήμου με βάση τον αριθμό των κατοίκων. Ένας Δήμος έχει πολλά Λαϊκά Συμβούλια, ένα σε κάθε γειτονιά, και το αντίστοιχο Δημοτικό Συμβούλιο της Λαϊκής Εξουσίας, που εκλέγεται με την ίδια διαδικασία.
Στις 24 Φλεβάρη ξεκίνησε η εκλογική καμπάνια με τη διαδικασία της επιλογής των υποψηφίων. Στην Κούβα δεν κατεβαίνουν κόμματα αλλά πρόσωπα στις εκλογές, ούτε το Κομμουνιστικό Κόμμα υποδεικνύει υποψήφιους.
Στις 25 Μάρτη θα ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία της επιλογής των υποψηφίων μέσα από 46.344 λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς, στις οποίες συμμετέχουν, συζητούν και επιλέγουν τους υποψήφιους, όλοι οι κουβανοί που έχουν συμπληρώσει τα 16 χρόνια.
Για κάθε θέση επιλέγονται 2-8 υποψήφιοι, οι οποίοι για να εκλεγούν θα πρέπει να συγκεντρώσουν την απόλυτη πλειοψηφία των ψηφοφόρων στις εκλογές που θα ακολουθήσουν.
Ο κάθε ψηφοφόρος έχει το δικαίωμα να προτείνει υποψήφιο στη λαϊκή συνέλευση, η οποία αποφασίζει τις υποψηφιότητες που θα συγκροτήσουν το ψηφοδέλτιο. Η ψηφοφορία είναι μυστική, η καταμέτρηση των ψηφοδελτίων γίνεται δημόσια, και η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία είναι ισότιμη και δωρεάν. Την εποπτεία της εκλογικής διαδικασίας έχει η Εθνική Εκλογική Επιτροπή, με αντίστοιχα όργανα σε όλα τα επίπεδα. Την ευθύνη της (στη δική μας γλώσσα) “ισότιμης προβολής”, δηλαδή, της γνωστοποίησης των υποψηφίων την έχουν οι αντίστοιχες εφορευτικές επιτροπές.
Αν αυτή η εκλογική διαδικασία μοιάζει ίσως λίγο “μονότονη”, ας δούμε κάποια στοιχεία παντελώς ξένα στο δικό μας κοινοβουλευτισμό.
– Ένας υποψήφιος στις τοπικές εκλογές στην Κούβα, όχι μόνο δεν επιτρέπεται αλλά και δε χρειάζεται να ξοδέψει χρήματα για να εκλεγεί, αφού τον επιλέγουν κατ’ αρχή για υποψήφιο οι συμπολίτες του μέσα από τις λαϊκές συνελεύσεις, και τον εκλέγουν ή όχι με μυστική ψηφοφορία.
– Ένας υποψήφιος που εκλέγεται σε ένα δημόσιο αξίωμα που θα χρειαστεί να απασχοληθεί “επαγγελματικά” σε αυτό, διατηρεί το μισθολογικό καθεστώς της δουλειάς που έκανε πριν. Πληρώνεται δηλαδή κάθε μήνα, π.χ από το εργοστάσιο, διατηρεί όλα τα μισθολογικά, συνταξιοδοτικά κ.α δικαιώματα, και αν δεν επανεκλεγεί (το τελευταίο Συνέδριο αποφάσισε τις 2 θητείες) επιστρέφει στην παλιά του δουλειά.
– Κάθε εκλεγμένος σε δημόσιο αξίωμα, υποχρεώνεται από το νόμο (με ποινή έκπτωσης από το αξίωμα) να οργανώσει κάθε 6 μήνες δημόσιο απολογισμό στο Σώμα που τον εξέλεξε (λαϊκή συνέλευση). Προβλέπεται διαδικασία ανάκλησής του, τόσο σε αυτήν την απολογιστική διαδικασία, όσο και πριν ή μετά από αυτήν, αν προκύψει λόγος.
Ας σημειώσουμε εδώ, ότι μιλάμε για το κομμάτι της εδαφικής συγκρότησης της Λαϊκής Εξουσίας στο κατώτερο και πιο άμεσο επίπεδό της. Η διευκρίνιση αυτή είναι αναγκαία, γιατί υπάρχει και το παραγωγικό κομμάτι συγκρότησής της, που είναι επίσης σοβαρό και πολύ ενδιαφέρον.
Η αίσθηση που έχεις στην Κούβα, είναι ότι όλοι διαρκώς, κάπου συμμετέχουν και συζητούν και αυτό ορισμένοι το θεωρούν παράγοντα γραφειοκρατισμού.
Όμως, αν σκεφτεί κανείς ότι οι μαζικές και κοινωνικές οργανώσεις, έχουν μέχρι και δικαίωμα βέτο σε νόμο που τις αφορά, η συμμετοχή και η συζήτηση έχει άμεσο υλικό ενδιαφέρον, καθώς συμμετέχεις και αποφασίζεις για πράγματα που αφορούν την ζωή σου. Και αυτό δεν είναι καθόλου θεωρητικό, έχει συμβεί π.χ, να μην πάνε διατάξεις κάποιου εκπαιδευτικού νόμου στη Λαϊκή Εθνοσυνέλευση, επειδή διαφώνησε η FEU (Ένωση Φοιτητών).
Και όταν λέμε συμμετοχή των μαζικών και λαϊκών οργανώσεων, δεν μιλάμε για συνεδριάσεις κάποιων Διοικητικών Συμβουλίων. Μιλάμε για μαζικές διαδικασίες, που συμμετέχουν τα εκατομμύρια μέλη αυτών των οργανώσεων.
Είναι χαρακτηριστική η πολύμηνη συζήτηση για την επικαιροποίηση του βασικού εργατικού νόμου, όπου συζήτησαν για μήνες εκατομμύρια σε όλους τους χώρους δουλειάς, και η συζήτηση ολοκληρώθηκε στο Συνέδριο των Συνδικάτων ( CTC ).
Αυτά γίνονται σε αυτό το νησάκι.
( ΑΡΘΡΟ AΠΟ ΕΝΑ blog)
«καταδικάστε με , δέν έχει σημασία .
Η ίστορία θά μέ άθωώσει.»
VIVA FIDEL
Αγαπητε επαναστατη αυτο με τις δυο θητειες δεν το καταλαβα γιατι αν οι συμβουλοι μενουν δυο θητειες ποσο ειναι η θητεια 30 χρονια η καθε μια γιατι ο μακαριτης εμεινε 60 χρονια